Format : Set of Parts
SKU: IS.BCP7330EM
ISBN 9790365073306.
Eugene Bourdeau came from a family of bassoonists and eventually became the professor of bassoon at the Paris Conservatory from 1891 to 1922. Though not well-known as a composer, he composed three solos for bassoon, consisting of a a variety of styles. The Deuxieme (Second) Solo, composed for the 1907 concours of the Paris Conservatory, is in three sections: a stately introduction, a slow middle section, and a brisk allegretto. Originally in the key of B minor/D major, the entire piece has been transposed up one half-step, to better accommodate the range of the bass clarinet, as well as to make it a more comfortable key.
SKU: HL.48182138
UPC: 888680836863. 9.0x12.0x0.057 inches.
Composed by Paul Véronge de la Nux, Solo de concours is a piece for Trombone and Piano accompaniment initially written for the the Paris Conservatoire contest. It is ideal to demonstrate the abilities of upper-intermediate players. The beginning by the Piano sounds slightly dramatic but the piece turns out to be really melodious, with a hint of nostalgia. A second part is then introduced, fierceful, stronger and faster with the Trombone Solo. The Piano then joins the Trombone for the last part, quite demanding with a faster rhythm and long phrases. The music sounds more cheerful, and leads to a harmonious end. The piece lasts between five and six minutes. Paul Véronge de la Nux (1853-1911) was a French composer. He studied at the Paris Conservatoire and received the Grand Prix de Rome in 1876.
SKU: HL.48181690
UPC: 888680904845. 9.0x12.0x0.062 inches.
ââ¬ÅAndré Messager (1853-1929) composed Solo de Concours for Clarinet in 1899, as a Paris Conservatoire Contest piece. Composed in three sections, the cheerful first part contains triplet figures by the Clarinet that can easily be heard over the Orchestra. The second part has a strong French melody that can be heard as an exchange between the Clarinet and the Orchestra. A cadenza followed by trills ends this section and leads to the final part, where the Clarinet stands out from the Orchestra, with a rich melodic energy. André Messager is a previous student of Gabriel Fauré and Camille Saint-Saëns who wrote numerous operas, operettas and ballets. He was later appointed Commander of the Legion d?Honneur.ââ¬Â.
SKU: HL.49046857
ISBN 9781705162309. UPC: 842819115397.
The piano gods of my youth were Dinu Lipatti and Clara Haskil, both mysterious, enchanting. While I only knew Lipatti from his records, I was able to see Clara Haskil live in concert twice, in Burgdorf and in Lucerne. Well, I even begged to get her autograph. er unerringly precise, almost weightless playing has remained my ideal to this day. My piano piece, written for the Concours Clara Haskil, attempts to trace the lines of her lonely, pain-stricken life, marked by relentless self-criticism and selflessness. Die Linien des Lebens sind verschieden [The lines of life are different (Scardanelli/Holderlin)] Lebenslinien (Life Lines) is dedicated to Gyorgy Kurtag on the occasion of his 95th birthday .Heinz Holliger.
SKU: FL.FX073542
A piece with a slow and a fast movement, ideal for an exam or a concert. To be played from 4-5 years of clarinet practice. ; Instruments: 1 Solo Bb Clarinet; Difficuly Level: Grade 3.
SKU: BT.AMP-274-140
9x12 inches. English-German-French-Dutch.
Philip Sparke’s Sinfonietta No. 4 is comprised of three parts that are played as an uninterrupted whole. The _x001F_first movement begins with a lyrical fugato passage, framing a brisker and more rhythmical middle section. The second movement is slower and contains a long and expressive euphonium solo. The third movement is a salute to the sponsor of this commission: various percussion instruments conjure up sounds reminiscent of a carpenter’s workshop, accompanied by a unison orchestral passage in a scat style.Philip Sparke schreef Sinfonietta No 4 voor de Fanfare St. Willibrordus Stramproy ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van het orkest in 2009. De opdracht kwam van Math en Nol Palmen van Timmerfabriek Palmen, die inhetzelfde jaar maar liefst tweehonderd jaar bestond. De compositie was een geschenk aan het fanfareorkest als symbool van de dubbele feestelijkheden.Sinfonietta No 4 werd voor het eerst ten gehore gebracht toen het orkestop 28 juni 2009 zijn honderdjarig jubileum vierde. De eerste openbare première vond op 18 oktober plaats tijdens het bondsconcours van de LBM te Venlo. Het werk bestaat uit drie aaneengesloten delen. Het eerste deel beschrijft hetdorp Stramproy - een lyrische fugato passage omsluit hier een sneller en ritmischer gedeelte. Het tweede deel is langzamer en bevat een lange, expressieve euphoniumsolo. Tot slot is het derde deel een muzikale groet aan TimmerfabriekPalmen: het opent met geluiden uit de werkplaats op diverse slagwerkinstrumenten, die een unisono passage in scatstijl in het orkest begeleiden.In 2010 heeft de componist het werk voor harmonieorkest bewerkt. Deze versie werdin november 2010 voor het eerst ten gehore gebracht door de Osaka Municipal Symphonic Band.Philip Sparkes Sinfonietta No. 4 besteht aus drei Teilen, die ohne Unterbrechung gespielt werden. Der erste Satz beginnt mit einer lyrischen Fugato-Passage, die einen schnelleren und rhythmischeren Mittelteil umrahmt. Der zweite Teil ist langsamer und enthält ein langes, expressives Euphoniumsolo. Der dritte Teil ist ein Salut an den Sponsor dieses Kompositionsauftrags: Diverse Schlaginstrumente erinnern an die Klänge aus einer Schreinerei, unisono begleitet von einer Orchesterpassage im Scat-Stil.Sinfonietta N° 4 est une oeuvre en trois mouvements qui s’enchaînent sans interruption. Le premier mouvement décrit le village de Stramproy. Il s’ouvre avec un passage lyrique en style fugué qui enserre un passage central plus rapide et plus rythmé. Dans le second mouvement, la musique est plus apaisée. Un magni_x001C_fique solo d’euphonium traverse la trame musicale. Le troisième et dernier mouvement illustre les activités de l’entreprise commanditaire de l’oeuvre. On entend les bruits de l’atelier dans un passage pour multi-percussions, qui ornemente une texture orchestrale l’unisson, proche du scat.Sinfonietta No. 4 si compone di tre parti da eseguire senza interruzione. Il primo movimento inizia con un lirico passaggio fugato, che fa da cornice a una parte centrale più veloce e ritmica. Nel secondo movimento la musica è più calma. Un magni_x001E_fico assolo di eufonio attraversa la trama musicale. Il terzo movimento descrive in musica le attivit dell’azienda che ha commissionato il brano (un laboratorio di falegnameria), attraverso un passaggio per le percussioni che ornano un andamento orchestrale all’unisono.
SKU: HL.44011052
UPC: 884088639976. 9x12 inches. English-German-French-Dutch.
Philip Sparke's Sinfonietta No. 4 is comprised of three parts that are played as an uninterrupted whole. The _x001F_first movement begins with a lyrical fugato passage, framing a brisker and more rhythmical middle section. The second movement is slower and contains a long and expressive euphonium solo. The third movement is a salute to the sponsor of this commission: various percussion instruments conjure up sounds reminiscent of a carpenter's workshop, accompanied by a unison orchestral passage in a scat style.Philip Sparke schreef Sinfonietta No 4 voor de Fanfare St. Willibrordus Stramproy ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van het orkest in 2009. De opdracht kwam van Math en Nol Palmen van Timmerfabriek Palmen, die inhetzelfde jaar maar liefst tweehonderd jaar bestond. De compositie was een geschenk aan het fanfareorkest als symbool van de dubbele feestelijkheden.Sinfonietta No 4 werd voor het eerst ten gehore gebracht toen het orkestop 28 juni 2009 zijn honderdjarig jubileum vierde. De eerste openbare premiere vond op 18 oktober plaats tijdens het bondsconcours van de LBM te Venlo. Het werk bestaat uit drie aaneengesloten delen. Het eerste deel beschrijft hetdorp Stramproy - een lyrische fugato passage omsluit hier een sneller en ritmischer gedeelte. Het tweede deel is langzamer en bevat een lange, expressieve euphoniumsolo. Tot slot is het derde deel een muzikale groet aan TimmerfabriekPalmen: het opent met geluiden uit de werkplaats op diverse slagwerkinstrumenten, die een unisono passage in scatstijl in het orkest begeleiden.In 2010 heeft de componist het werk voor harmonieorkest bewerkt. Deze versie werdin november 2010 voor het eerst ten gehore gebracht door de Osaka Municipal Symphonic Band.Philip Sparkes Sinfonietta No. 4 besteht aus drei Teilen, die ohne Unterbrechung gespielt werden. Der erste Satz beginnt mit einer lyrischen Fugato-Passage, die einen schnelleren und rhythmischeren Mittelteil umrahmt. Der zweite Teil ist langsamer und enthalt ein langes, expressives Euphoniumsolo. Der dritte Teil ist ein Salut an den Sponsor dieses Kompositionsauftrags: Diverse Schlaginstrumente erinnern an die Klange aus einer Schreinerei, unisono begleitet von einer Orchesterpassage im Scat-Stil.Sinfonietta Ndeg 4 est une oeuvre en trois mouvements qui s'enchainent sans interruption. Le premier mouvement decrit le village de Stramproy. Il s'ouvre avec un passage lyrique en style fugue qui enserre un passage central plus rapide et plus rythme. Dans le second mouvement, la musique est plus apaisee. Un magni_x001C_fique solo d'euphonium traverse la trame musicale. Le troisieme et dernier mouvement illustre les activites de l'entreprise commanditaire de l'oeuvre. On entend les bruits de l'atelier dans un passage pour multi-percussions, qui ornemente une texture orchestrale a l'unisson, proche du scat.Sinfonietta No. 4 si compone di tre parti da eseguire senza interruzione. Il primo movimento inizia con un lirico passaggio fugato, che fa da cornice a una parte centrale piu veloce e ritmica. Nel secondo movimento la musica e piu calma. Un magni_x001E_fico assolo di eufonio attraversa la trama musicale. Il terzo movimento descrive in musica le attivita dell'azienda che ha commissionato il brano (un laboratorio di falegnameria), attraverso un passaggio per le percussioni che ornano un andamento orchestrale all'unisono.
SKU: HL.44011051
UPC: 884088639969. 9x12 inches. English-German-French-Dutch.
SKU: BT.DHP-1115084-020
It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denkenEs mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen. Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.
SKU: BT.DHP-1115084-120
