Akkoorden op de piano, deel 2

SKU: BT.HUMM05

ISBN 9789083351414.

SKU: BT.HUMM03

ISBN 9789083327716.

SKU: BT.HUMM04

ISBN 9789083327730.

SKU: BT.HUMM07

ISBN 9789083351421.

SKU: BT.HUMM01

ISBN 9789083323107.

SKU: BT.HUMM06

ISBN 9789083351452.

SKU: BT.KME0908130BST

ISBN 9789043148122. Dutch.

De reeks Harmoniseren aan het klavier... is opgebouwd rond de 'tonale harmonie'. Elk onderwerp (Deel 1: De hoofdgraden, Deel 2: De hoofd- en nevengraden, Deel 3: De tussendominant en de modulatie) komt aan bod in twee boeken: literatuuren liedbegeleiding. Elk boek omvat een A-deel (akkoorden in de linkerhand) en een B-deel (akkoorden in de rechterhand). Beide delen kunnen gelijktijdig of één na één doorlopen worden. in de 'literatuur' vinden we partiturenterug van piano-componisten / pedagogen. In de 'liedbegeleiding' vinden we begeleidingen terug van volksliederen en melodieën van bekende componisten. Al het materiaal staat gerangschikt per toonaard en per maatsoort. Elk boekbevat een minimum aan theorie: akkoordenschema's. De nadruk ligt op de praktijk aan het klavier!

SKU: BT.KME0908131AST

Dutch.

De reeks Harmoniseren aan het klavier... is opgebouwd rond de 'tonale harmonie'. Elk onderwerp (Deel 1: De hoofdgraden, Deel 2: De hoofd- en nevengraden, Deel 3: De tussendominant en de modulatie) komt aan bod in twee boeken: literatuuren liedbegeleiding. Elk boek omvat een A-deel (akkoorden in de linkerhand) en een B-deel (akkoorden in de rechterhand). Beide delen kunnen gelijktijdig of één na één doorlopen worden. in de 'literatuur' vinden we partiturenterug van piano-componisten / pedagogen. In de 'liedbegeleiding' vinden we begeleidingen terug van volksliederen en melodieën van bekende componisten. Al het materiaal staat gerangschikt per toonaard en per maatsoort. Elk boekbevat een minimum aan theorie: akkoordenschema's. De nadruk ligt op de praktijk aan het klavier!

SKU: BT.KME0908131BST

Dutch.

De reeks Harmoniseren aan het klavier... is opgebouwd rond de 'tonale harmonie'. Elk onderwerp (Deel 1: De hoofdgraden, Deel 2: De hoofd- en nevengraden, Deel 3: De tussendominant en de modulatie) komt aan bod in twee boeken: literatuuren liedbegeleiding. Elk boek omvat een A-deel (akkoorden in de linkerhand) en een B-deel (akkoorden in de rechterhand). Beide delen kunnen gelijktijdig of één na één doorlopen worden. in de 'literatuur' vinden we partiturenterug van piano-componisten / pedagogen. In de 'liedbegeleiding' vinden we begeleidingen terug van volksliederen en melodieën van bekende componisten. Al het materiaal staat gerangschikt per toonaard en per maatsoort. Elk boekbevat een minimum aan theorie: akkoordenschema's. De nadruk ligt op de praktijk aan het klavier!

SKU: BT.KME0908130ST

ISBN 9789043134835. Dutch.

De reeks Harmoniseren aan het klavier... is opgebouwd rond de 'tonale harmonie'. Elk onderwerp (Deel 1: De hoofdgraden, Deel 2: De hoofd- en nevengraden, Deel 3: De tussendominant en de modulatie) komt aan bod in twee boeken: literatuuren liedbegeleiding. Elk boek omvat een A-deel (akkoorden in de linkerhand) en een B-deel (akkoorden in de rechterhand). Beide delen kunnen gelijktijdig of één na één doorlopen worden. in de 'literatuur' vinden we partiturenterug van piano-componisten / pedagogen. In de 'liedbegeleiding' vinden we begeleidingen terug van volksliederen en melodieën van bekende componisten. Al het materiaal staat gerangschikt per toonaard en per maatsoort. Elk boekbevat een minimum aan theorie: akkoordenschema's. De nadruk ligt op de praktijk aan het klavier!

SKU: BT.KME0908130AST

ISBN 9789043148139. Dutch.

De reeks Harmoniseren aan het klavier... is opgebouwd rond de 'tonale harmonie'. Elk onderwerp (Deel 1: De hoofdgraden, Deel 2: De hoofd- en nevengraden, Deel 3: De tussendominant en de modulatie) komt aan bod in twee boeken: literatuuren liedbegeleiding. Elk boek omvat een A-deel (akkoorden in de linkerhand) en een B-deel (akkoorden in de rechterhand). Beide delen kunnen gelijktijdig of één na één doorlopen worden. in de 'literatuur' vinden we partiturenterug van piano-componisten / pedagogen. In de 'liedbegeleiding' vinden we begeleidingen terug van volksliederen en melodieën van bekende componisten. Al het materiaal staat gerangschikt per toonaard en per maatsoort. Elk boekbevat een minimum aan theorie: akkoordenschema's. De nadruk ligt op de praktijk aan het klavier!

SKU: BT.KME0908131ST

ISBN 9789043134842. Dutch.

De reeks Harmoniseren aan het klavier... is opgebouwd rond de 'tonale harmonie'. Elk onderwerp (Deel 1: De hoofdgraden, Deel 2: De hoofd- en nevengraden, Deel 3: De tussendominant en de modulatie) komt aan bod in twee boeken: literatuuren liedbegeleiding. Elk boek omvat een A-deel (akkoorden in de linkerhand) en een B-deel (akkoorden in de rechterhand). Beide delen kunnen gelijktijdig of één na één doorlopen worden. in de 'literatuur' vinden we partiturenterug van piano-componisten / pedagogen. In de 'liedbegeleiding' vinden we begeleidingen terug van volksliederen en melodieën van bekende componisten. Al het materiaal staat gerangschikt per toonaard en per maatsoort. Elk boekbevat een minimum aan theorie: akkoordenschema's. De nadruk ligt op de praktijk aan het klavier!

SKU: BT.DHP-0970838PI-400

ISBN 9789043139168. Dutch.

Inleiding tot improvisatie is bedoeld voor muzikanten die meer willen dan alleen noten van papier spelen. Specifieke kennis is voor het eerste deel niet nodig, behalve de beheersing van enkele eenvoudige toonladders over eenbehoorlijke omvang. Ook moet de leerling noten kunnen lezen. Deel 2 is geschikt voor wie minstens vijf jaar les heeft gehad en het materiaal uit deel 1 onder de knie heeft. In Inleiding tot improvisatie komt het improviserenover akkoorden uitgebreid aan de orde. Ook luisteroefeningen, analyses van toonsoorten en verschillende stijlen - met de daarbij behorende muzikale vormen en patronen - zijn in deze methode te vinden. Bij elk van de twee boekenis een cd bijgevoegd met luister- en meespeeloefeningen, die je helpen om te improviseren over steeds ingewikkelder structuren tot je de kunst van de improvisatie zelfstandig beheerst.

SKU: BT.DHP-0991556-400

ISBN 9789043104159. Dutch.

Inleiding tot improvisatie is bedoeld voor muzikanten die meer willen dan alleen noten van papier spelen. Specifieke kennis is voor het eerste deel niet nodig, behalve de beheersing van enkele eenvoudige toonladders over eenbehoorlijke omvang. Ook moet de leerling noten kunnen lezen. Deel 2 is geschikt voor wie minstens vijf jaar les heeft gehad en het materiaal uit deel 1 onder de knie heeft. In Inleiding tot improvisatie komt het improviserenover akkoorden uitgebreid aan de orde. Ook luisteroefeningen, analyses van toonsoorten en verschillende stijlen - met de daarbij behorende muzikale vormen en patronen - zijn in deze methode te vinden. Bij elk van de twee boekenis een cd bijgevoegd met luister- en meespeeloefeningen, die je helpen om te improviseren over steeds ingewikkelder structuren tot je de kunst van de improvisatie zelfstandig beheerst.

SKU: BT.BMP8095417

A lot is known about the American composer Leroy Anderson. This son of Swedish immigrants played the piano, organ, accordion, trombone, tuba and double bass. He spoke several languages fluently and graduated from Harvard with first-class honours.While on military service, the army also commissioned him to write a manual on Icelandic grammar.He already started writing musical arrangements as a student, and from his 30th year arranged and composed for the Boston Pops Orchestra. Such melodiesas Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride and Bugler�s Holiday made him world famous. His best-known work, Blue Tango, reached number one in the US charts in 1952, and it sold more than a million copies. In 1975, a year after hisdeath, he was given a star at the Walk of Fame in Hollywood.Most of his works last no longer than three minutes, about the maximum length of a single at that time. One work that lasts longer is his 1953 Piano Concerto in C for piano and orchestra.The first performance was in Chicago, conducted by the composer and with Eugene List at the piano. However, after three performances he was no longer happy with the work and withdrew it. He always intended to revise it, but never got round to it. Itwas only in 1989 that the Anderson family decided to republish the work.This three-part composition is on the one hand characterised by a careless elegance, but on the other one can hear the influence of Rachmaninoff, Copland, Gershwin, and evenBeethoven and Mozart, as well as the Viennese classics.Anderson used the sonata form for the first movement. It ends with a cadenza that carries us on into the second part (in e minor). The third part is a typically cheerful American folk dance in2/4 time, a so-called Hoe Down, with a lilting, lyrical passage as its middle section. At the end comes a solo passage followed by a rapid close.In this piano concerto, Anderson combines a rigidly classical form of composition with simple andappealing themes and elements from light music. So this work is a perfect synthesis of light music and what is called serious music, in the same way as Gershwin�s Rhapsody in Blue. A work that can be played equally well in a concerthall, at an open-air concert or even a pop concert.

Over de Amerikaanse componist Leroy Anderson is veel bekend. Deze zoon van Zweedse immigranten speelde piano, orgel, accordeon, trombone, tuba en contrabas. Hij sprak vloeiend verschillende talen en studeerde met grote onderscheidingaf aan Harvard en schreef tijdens zijn legerdienst in opdracht van het leger een handboek grammatica Ijslands.Al in zijn studententijd begon hij met het maken van arrangementen, en vanaf zijn 30ste arrangeerde en componeerde hijvoor het Boston Pops Orchestra. Melodieën zoals Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride en Bugler's Holiday maakte hem wereldberoemd. Zijn bekendste werk Blue Tango stond in 1952 op nummer één in de VS Charts, ener werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. Een jaar na zijn dood in 1975 kreeg hij een ster op de Walk of Fame in Hollywood.Zijn meeste werken duren niet langer dan drie minuten, ongeveer de maximumduur van een singletoen. Een werk dat wel langer duurt, is het pianoconcerto in C voor piano en orkest uit 1953. Het werd in Chicago gecreëerd onder zijn leiding met Eugene List aan de piano. Na drie uitvoeringen echter, was hij niet meer tevredenover zijn werk en trok dit terug. Hij had zijn leven lang de intentie het te herwerken doch kwam er niet meer toe. Pas in 1989 besliste de Anderson Familie zijn pianoconcerto toch opnieuw uit te geven.Dit driedelige werk wordtenerzijds getypeerd door een zorgeloze elegantie, maar anderzijds zijn invloeden van Rachmaninoff, Copland, Gerschwin en zelfs Beethoven en Mozart alsook de Weense klassiekers te horen.Voor de eerste beweging, past Anderson de sonatevormtoe. Op het einde volgt een cadenza die ons in het tweede deel (in mi klein) voert. Het derde deel is een typische Amerikaanse, vrolijke volksdans in 2/4, een zogenaamde Hoe Down met als middengedeelte een zangerige, lyrische

Über den amerikanischen Komponisten Leroy Anderson lässt sich vieles berichten: Der Sohn schwedischer Immigranten spielte Klavier, Orgel, Akkordeon, Posaune, Tuba und Kontrabass, sprach neun Sprachen fließend, absolvierte mit einemMagna-cum-laude-Absc hluss die Harvard Universität und verfasste während seiner Militärzeit im Zweiten Weltkrieg für die amerikanische Armee eine Grammatik des Isländischen. Schon während seiner Studentenzeit begann er zu arrangieren, ab Mitte der30er Jahre des letzten Jahrhunderts arrangierte und komponierte er für das Boston Pops Orchestra. Aus seiner Feder stammen so bekannte Werke der leichten Muse wie Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride oder Bugler�s Holiday. Sein wohlbekanntestes Stück, Blue Tango, wurde als erste Instrumentalkomposition über eine Million Mal verkauft und belegte im Jahr 1952 Platz 1 der US-Charts. Für seine Verdienste um die Schallplattenindustrie erhielt er ein Jahr nach seinem Tod einenStern auf dem Walk of Fame in Hollywood.Charakteristisc h für seine Werke ist die Dauer: die meisten sind rund drei Minuten lang � mehr passte nicht auf den damals gebräuchlichen Tonträger, eine Singleschallplatte. Nur wenige seinerKompositionen sprengen diesen Zeitrahmen. Dazu gehört sein Konzert C-Dur für Klavier und Orchester. Er komponierte es 1953, die Uraufführung fand unter seiner Leitung und mit Eugene List am Klavier im selben Jahr in Chicago statt. Da Anderson mit demWerk aber nicht zufrieden war, zog er es im Sommer 1954, nach nur drei Aufführungen, wieder ein. Er hatte zeitlebens die Absicht, es zu überarbeiten, allein, es kam nicht mehr dazu. Erst 1989 entschied sich die Anderson-Familie dazu, dasKlavierkonzert wieder zu veröffentlichen.Das dreisätzige Werk zeigt die Unbeschwertheit und Eleganz, die Andersons sämtliche Kompositionen auszeichnen. Dennoch findet man darin auch Anklänge an Komponisten wie Rachmaninoff, Copland, Gershwin, undeben Beethoven und Mozart, sowie die Wiener Klassiker. Der erste Satz folgt der Sonatenhauptsatzform. An seinem Ende steht eine Klavierkadenz, die direkt in den langsamen zweiten Satz (in e-Moll) überleitet. Der dritte Satz schließlich ist einwaschechter Hoe Down, ein fröhlicher amerikanischer Volkstanz im 2/4-Takt, in dessen Zentrum aber eine lyrisch-gesangliche Passage steht. Eine weitere Solo-Kadenz führt das Werk in einen spritzigen Schlussabschnitt.In seinem Klavierkonzertvereinigt Anderson einen klassisch-traditionellen Form- und Kompositionsstil mit Elementen der Unterhaltungsmusik und eingängigen Melodien, die schon immer sein Markenzeichen waren. Daher bildet dieses Werk eine perfekte Synthese von ernster undleichter Musik. Es passt � wie beispielsweise auch George Gershwins Rhapsody in Blue � gleichermaßen in einen vornehmen Konzertsaal, wie auch zur zwanglos-lockeren Atmosphäre einer sommerlichen Open-Air-Veranstaltung oder einesPops-Konzertes.
< br>Nous savons beaucoup de choses sur le compositeur américain Leroy Anderson. Ce fils dimmigrants suédois jouait du piano, de lorgue, de laccordéon, du trombone, du tuba et de la contrebasse. Il parlait couramment plusieurs langues et était diplômé avec grande distinction de Harvard. Pendant son service militaire, il écrivit un manuel de grammaire islandaise commandé par larmée.Étudiant, il avait déj commencé faire des arrangements et dès l ge de 30 ans, il arrangeait et composait pour le Boston Pops Orchestra. Des mélodies telles que Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride et Buglers Holiday lui valurent une renommée mondiale. Son uvre phare, Blue Tango, fut numéro un descharts américains en 1952 et se vendit plus dun million dexemplaires. Un an après sa mort en 1975, il eut droit son étoile sur le Walk of Fame Hollywood.La plupart de ses uvres nexcèdent pas trois minutes, soit peu près la durée maximale dun single lépoque. Son concerto en ut pour piano et orchestre de 1953 est quant lui plus long. Il fut créé Chicago sous sa direction avec Eugene List au piano. Après trois exécutions, Anderson nétait toutefois plus satisfait de son travail et le retira. Toute sa vie, il eut lintention de le remanier mais ne le fit pas. Ce nest quen 1989 que la famille Anderson décida de tout de m?me rééditer son concerto pour piano.Cette uvre en trois parties se caractérise par son élégance nonchalante mais aussi par linfluence de Rachmaninoff, Copland, Gershwin et m?me de Beethoven et Mozart, ainsi que des classiques viennois.Pour le premier mouvement, Anderson opte pour une sonate. la fin, une cadence nous conduit la deuxième partie (en mi mineur). La troisième partie est une danse populaire joyeuse et typiquement américaine en 2/4, une Hoe Down avec un passage lyrique et mélodieux en son milieu. la fin, un solo est suivi par une clôture rapide.Dans son concerto pour piano, Anderson unit une composition pure et classique des thèmes beaux et simples, sans oublier des éléments de la musique légère. Cette uvre.

SKU: BT.BMP8091417

A lot is known about the American composer Leroy Anderson. This son of Swedish immigrants played the piano, organ, accordion, trombone, tuba and double bass. He spoke several languages fluently and graduated from Harvard with first-class honours.While on military service, the army also commissioned him to write a manual on Icelandic grammar.He already started writing musical arrangements as a student, and from his 30th year arranged and composed for the Boston Pops Orchestra. Such melodiesas Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride and Bugler�s Holiday made him world famous. His best-known work, Blue Tango, reached number one in the US charts in 1952, and it sold more than a million copies. In 1975, a year after hisdeath, he was given a star at the Walk of Fame in Hollywood.Most of his works last no longer than three minutes, about the maximum length of a single at that time. One work that lasts longer is his 1953 Piano Concerto in C for piano and orchestra.The first performance was in Chicago, conducted by the composer and with Eugene List at the piano. However, after three performances he was no longer happy with the work and withdrew it. He always intended to revise it, but never got round to it. Itwas only in 1989 that the Anderson family decided to republish the work.This three-part composition is on the one hand characterised by a careless elegance, but on the other one can hear the influence of Rachmaninoff, Copland, Gershwin, and evenBeethoven and Mozart, as well as the Viennese classics.Anderson used the sonata form for the first movement. It ends with a cadenza that carries us on into the second part (in e minor). The third part is a typically cheerful American folk dance in2/4 time, a so-called Hoe Down, with a lilting, lyrical passage as its middle section. At the end comes a solo passage followed by a rapid close.In this piano concerto, Anderson combines a rigidly classical form of composition with simple andappealing themes and elements from light music. So this work is a perfect synthesis of light music and what is called serious music, in the same way as Gershwin�s Rhapsody in Blue. A work that can be played equally well in a concerthall, at an open-air concert or even a pop concert.

Over de Amerikaanse componist Leroy Anderson is veel bekend. Deze zoon van Zweedse immigranten speelde piano, orgel, accordeon, trombone, tuba en contrabas. Hij sprak vloeiend verschillende talen en studeerde met grote onderscheidingaf aan Harvard en schreef tijdens zijn legerdienst in opdracht van het leger een handboek grammatica Ijslands.Al in zijn studententijd begon hij met het maken van arrangementen, en vanaf zijn 30ste arrangeerde en componeerde hijvoor het Boston Pops Orchestra. Melodieën zoals Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride en Bugler's Holiday maakte hem wereldberoemd. Zijn bekendste werk Blue Tango stond in 1952 op nummer één in de VS Charts, ener werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. Een jaar na zijn dood in 1975 kreeg hij een ster op de Walk of Fame in Hollywood.Zijn meeste werken duren niet langer dan drie minuten, ongeveer de maximumduur van een singletoen. Een werk dat wel langer duurt, is het pianoconcerto in C voor piano en orkest uit 1953. Het werd in Chicago gecreëerd onder zijn leiding met Eugene List aan de piano. Na drie uitvoeringen echter, was hij niet meer tevredenover zijn werk en trok dit terug. Hij had zijn leven lang de intentie het te herwerken doch kwam er niet meer toe. Pas in 1989 besliste de Anderson Familie zijn pianoconcerto toch opnieuw uit te geven.Dit driedelige werk wordtenerzijds getypeerd door een zorgeloze elegantie, maar anderzijds zijn invloeden van Rachmaninoff, Copland, Gerschwin en zelfs Beethoven en Mozart alsook de Weense klassiekers te horen.Voor de eerste beweging, past Anderson de sonatevormtoe. Op het einde volgt een cadenza die ons in het tweede deel (in mi klein) voert. Het derde deel is een typische Amerikaanse, vrolijke volksdans in 2/4, een zogenaamde Hoe Down met als middengedeelte een zangerige, lyrische

Über den amerikanischen Komponisten Leroy Anderson lässt sich vieles berichten: Der Sohn schwedischer Immigranten spielte Klavier, Orgel, Akkordeon, Posaune, Tuba und Kontrabass, sprach neun Sprachen fließend, absolvierte mit einemMagna-cum-laude-Absc hluss die Harvard Universität und verfasste während seiner Militärzeit im Zweiten Weltkrieg für die amerikanische Armee eine Grammatik des Isländischen. Schon während seiner Studentenzeit begann er zu arrangieren, ab Mitte der30er Jahre des letzten Jahrhunderts arrangierte und komponierte er für das Boston Pops Orchestra. Aus seiner Feder stammen so bekannte Werke der leichten Muse wie Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride oder Bugler�s Holiday. Sein wohlbekanntestes Stück, Blue Tango, wurde als erste Instrumentalkomposition über eine Million Mal verkauft und belegte im Jahr 1952 Platz 1 der US-Charts. Für seine Verdienste um die Schallplattenindustrie erhielt er ein Jahr nach seinem Tod einenStern auf dem Walk of Fame in Hollywood.Charakteristisc h für seine Werke ist die Dauer: die meisten sind rund drei Minuten lang � mehr passte nicht auf den damals gebräuchlichen Tonträger, eine Singleschallplatte. Nur wenige seinerKompositionen sprengen diesen Zeitrahmen. Dazu gehört sein Konzert C-Dur für Klavier und Orchester. Er komponierte es 1953, die Uraufführung fand unter seiner Leitung und mit Eugene List am Klavier im selben Jahr in Chicago statt. Da Anderson mit demWerk aber nicht zufrieden war, zog er es im Sommer 1954, nach nur drei Aufführungen, wieder ein. Er hatte zeitlebens die Absicht, es zu überarbeiten, allein, es kam nicht mehr dazu. Erst 1989 entschied sich die Anderson-Familie dazu, dasKlavierkonzert wieder zu veröffentlichen.Das dreisätzige Werk zeigt die Unbeschwertheit und Eleganz, die Andersons sämtliche Kompositionen auszeichnen. Dennoch findet man darin auch Anklänge an Komponisten wie Rachmaninoff, Copland, Gershwin, undeben Beethoven und Mozart, sowie die Wiener Klassiker. Der erste Satz folgt der Sonatenhauptsatzform. An seinem Ende steht eine Klavierkadenz, die direkt in den langsamen zweiten Satz (in e-Moll) überleitet. Der dritte Satz schließlich ist einwaschechter Hoe Down, ein fröhlicher amerikanischer Volkstanz im 2/4-Takt, in dessen Zentrum aber eine lyrisch-gesangliche Passage steht. Eine weitere Solo-Kadenz führt das Werk in einen spritzigen Schlussabschnitt.In seinem Klavierkonzertvereinigt Anderson einen klassisch-traditionellen Form- und Kompositionsstil mit Elementen der Unterhaltungsmusik und eingängigen Melodien, die schon immer sein Markenzeichen waren. Daher bildet dieses Werk eine perfekte Synthese von ernster undleichter Musik. Es passt � wie beispielsweise auch George Gershwins Rhapsody in Blue � gleichermaßen in einen vornehmen Konzertsaal, wie auch zur zwanglos-lockeren Atmosphäre einer sommerlichen Open-Air-Veranstaltung oder einesPops-Konzertes.
< br>Nous savons beaucoup de choses sur le compositeur américain Leroy Anderson. Ce fils dimmigrants suédois jouait du piano, de lorgue, de laccordéon, du trombone, du tuba et de la contrebasse. Il parlait couramment plusieurs langues et était diplômé avec grande distinction de Harvard. Pendant son service militaire, il écrivit un manuel de grammaire islandaise commandé par larmée.Étudiant, il avait déj commencé faire des arrangements et dès l ge de 30 ans, il arrangeait et composait pour le Boston Pops Orchestra. Des mélodies telles que Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride et Buglers Holiday lui valurent une renommée mondiale. Son uvre phare, Blue Tango, fut numéro un descharts américains en 1952 et se vendit plus dun million dexemplaires. Un an après sa mort en 1975, il eut droit son étoile sur le Walk of Fame Hollywood.La plupart de ses uvres nexcèdent pas trois minutes, soit peu près la durée maximale dun single lépoque. Son concerto en ut pour piano et orchestre de 1953 est quant lui plus long. Il fut créé Chicago sous sa direction avec Eugene List au piano. Après trois exécutions, Anderson nétait toutefois plus satisfait de son travail et le retira. Toute sa vie, il eut lintention de le remanier mais ne le fit pas. Ce nest quen 1989 que la famille Anderson décida de tout de m?me rééditer son concerto pour piano.Cette uvre en trois parties se caractérise par son élégance nonchalante mais aussi par linfluence de Rachmaninoff, Copland, Gershwin et m?me de Beethoven et Mozart, ainsi que des classiques viennois.Pour le premier mouvement, Anderson opte pour une sonate. la fin, une cadence nous conduit la deuxième partie (en mi mineur). La troisième partie est une danse populaire joyeuse et typiquement américaine en 2/4, une Hoe Down avec un passage lyrique et mélodieux en son milieu. la fin, un solo est suivi par une clôture rapide.Dans son concerto pour piano, Anderson unit une composition pure et classique des thèmes beaux et simples, sans oublier des éléments de la musique légère. Cette uvre.

SKU: BT.DHP-1206253-130

English-German-French- Dutch.

In 1989, the demonstration named the Baltic Way also known as the Baltic Chain— was held in the Baltic states of Estonia, Latvia and Lithuania by its citizens in a call for independence from the Soviet Union. On 23rd August 1989, some two million participants formed a human chain, hand-in-hand all the way from the Estonian capital of Tallinn its Latvian counterpart, Riga, through to the Lithuanian capital of Vilnius - six hundred kilometres long. It became the longest human chain ever created and turned out to be the final push needed for much sought-after independence. This historic event became the source of inspiration for this composition. The introduction of thefirst movement, ‘Struggle for Independence’, is based on a nocturne for piano by the renowned Lithuanian composer and painter Mikalojus Konstantinas iurlionis (1875-1911), thematic material from which has been incorporated throughout the whole composition. The melancholic beginning is followed by a powerful theme which reflects the resolve of the Baltic people. The sudden aggressive, dissonant chords and a dominant and—in rhythmic terms—contrary bass drum announce that the resistance is not going smoothly. Just for a moment, we hear the anthem of the Soviet Union in the lower brass, but this is relentlessly pushed to the background by the rest of the band playing the Lithuanian national anthem, ‘Tautiška giesm ’ (Lithuania, our homeland). The second movement, ‘Decades of Suffering’, echoes life under the Soviet Union's thumb. In the pursuit of independence, a peaceful protest is planned in which a human chain is formed across the Baltic states of Estonia, Latvia and Lithuania. This ‘Chain of Freedom’ is depicted in the final movement of the work.

De Baltische Weg (The Baltic Way) was een demonstratie van de bevolking van de Baltische staten die in 1989 plaatsvond als een roep om onafhankelijkheid van de Sovjet-Unie. Deze historische gebeurtenis vormde de inspiratiebron voor deze compositie. Van Vilnius via Riga naar Tallinn werd een zeshonderd kilometer lange keten van naar schatting twee miljoen mensen gevormd. Op 23 augustus 1989 gaven al die mensen elkaar de hand en werd De Baltische Weg de langste menselijke keten ooit. Het bleek de uiteindelijke opmaat tot de zo gewenste onafhankelijkheid. De inleiding van het eerste deel, ‘Struggle for Independence’, is gebaseerd op een nocturne voor piano van devooraanstaande Litouwse componist en kunstschilder Mikalojus Konstantinas iurlionis (1875-1911). Het thematische materiaal van deze nocturne is door de hele compositie heen verwerkt. Na het melancholische begin volgt een krachtig thema, waarmee de strijdbaarheid van de Baltische bevolking wordt uitgebeeld. De plotselinge agressieve dissonante akkoorden en een dominante en ritmisch gezien tegendraadse grote trom laten horen dat het verzet niet eenvoudig verloopt. Even klinkt het begin van het volkslied van de Sovjet-Unie in het lage koper, maar dat wordt door de rest van de band onverbiddelijk naar de achtergrond verwezen door het Litouwse nationale volkslied ‘Tautiška giesm ’ (Litouwen, ons vaderland). In deel twee, ‘Decades of Suffering’, wordt het leven onder het juk van de Sovjet-Unie verklankt. In het streven naar onafhankelijkheid worden plannen gemaakt om als vreedzaam protest tegen de onderdrukking een menselijke keten te vormen over de wegen van de Baltische staten Litouwen, Letland en Estland. Deze ‘Chain of Freedom’ wordt in het laatste deel van het werk muzikaal weergegeven.

Der sogenannte Baltischer Weg (The Baltic Way) auch unter dem Namen Baltische Kette bekannt war 1989 eine Demonstration von Bürgern in den baltischen Staaten Estland, Lettland und Litauen mit dem Aufruf zur Unabhängigkeit von der Sowjetunion. Am 23. August 1989 bildeten rund zwei Millionen Teilnehmer eine sechshundert Kilometer lange Menschenkette, die von der estnischen Hauptstadt Tallinn über das lettische Riga bis zur litauischen Hauptstadt Vilnius reichte. Die längste Menschenkette, die jemals geschaffen wurde, erwies sich als der letzte Schritt, der zur lang ersehnten Unabhängigkeit führte. Dieses historische Ereignis diente der Komposition alsInspirationsquelle. Die Einleitung des ersten Satzes, Struggle for Independence“, basiert auf einem Nocturne für Klavier des bekannten litauischen Komponisten und Malers Mikalojus Konstantinas iurlionis (1875 1911), dessen thematisches Material in der gesamten Komposition verwendet wird. Dem melancholischen Anfang folgt ein mitreißendes Thema, das die Entschlossenheit der baltischen Bevölkerung widerspiegelt. Die plötzlichen aggressiven, dissonanten Akkorde und eine dominante und rhythmisch gegenläufige Bewegung in der Basstrommel kündigen an, dass der Widerstand nicht reibungslos verläuft. Für einen kurzen Moment erklingt die Hymne der Sowjetunion in den tiefen Blechbläsern, aber diese wird unerbittlich vom restlichen Orchester in den Hintergrund gedrängt, welches die litauische Nationalhymne Tautiška giesm “ (Litauen, unser Heimatland“) spielt. Der zweite Satz, Decades of Suffering“, spiegelt das Leben unter dem Joch der Sowjetunion wider. Für das Streben nach Unabhängigkeit war ein friedlicher Protest geplant, bei dem eine Menschenkette durch die baltischen Staaten Estland, Lettland und Litauen gebildet wurde. Diese Chain of Freedom“ wird im letzten Satz des Werkes beschrieben.

En 1989, la manifestation nommée « La Voie balte » (The Baltic Way) s’est tenue en Estonie, en Lettonie et en Lituanie, les pays baltes dont les citoyens demandaient être indépendants de l’Union soviétique. Le 23 ao t 1989, quelque deux millions de personnes se tenant par la main ont formé une chaîne humaine de 600 km de long reliant les trois capitales Tallinn (Estonie), Riga (Lettonie) et Vilnius (Lituanie). Cette chaîne humaine, la plus longue ce jour, donna une impulsion décisive au rétablissement d’une indépendance vivement souhaitée. Cet événement historique est devenu source d’inspiration pour cette composition. L’introduction du premier mouvement,« Struggle for Independence », est fondée sur un nocturne pour piano du célèbre compositeur et peintre letton Mikalojus Konstantinas iurlionis (1875-1911). Du matériel thématique emprunté ce nocturne est parsemé travers la présente composition. Un début mélancolique est suivi d’un thème puissant qui reflète la détermination des peuples baltes. La présence soudaine d’accords agressifs et dissonants, associés une grosse caisse dont le décalage rythmique domine, indiquent que la résistance rencontre des obstacles. Nous entendons momentanément l’hymne soviétique dans les cuivres graves, mais cet air est inexorablement repoussé l’arrière-plan par le reste de l’orchestre interprétant l’hymne national de Lettonie, « Tautiška giesm » (Lettonie, notre patrie). Le deuxième mouvement, « Decades of Suffering », dépeint la vie sous le joug de l’Union soviétique. la recherche de l’indépendance, une manifestation pacifique est organisée sous la forme d’une chaîne humaine traversant les trois pays baltes l ’Estonie, la Lettonie et la Lituanie. Le dernier mouvement de la pièce, « Chain of Freedom », exprime cet appel la liberté.

SKU: BT.DHP-1206253-030

English-German-French- Dutch.

In 1989, the demonstration named the Baltic Way also known as the Baltic Chain— was held in the Baltic states of Estonia, Latvia and Lithuania by its citizens in a call for independence from the Soviet Union. On 23rd August 1989, some two million participants formed a human chain, hand-in-hand all the way from the Estonian capital of Tallinn its Latvian counterpart, Riga, through to the Lithuanian capital of Vilnius - six hundred kilometres long. It became the longest human chain ever created and turned out to be the final push needed for much sought-after independence. This historic event became the source of inspiration for this composition. The introduction of thefirst movement, ‘Struggle for Independence’, is based on a nocturne for piano by the renowned Lithuanian composer and painter Mikalojus Konstantinas iurlionis (1875-1911), thematic material from which has been incorporated throughout the whole composition. The melancholic beginning is followed by a powerful theme which reflects the resolve of the Baltic people. The sudden aggressive, dissonant chords and a dominant and—in rhythmic terms—contrary bass drum announce that the resistance is not going smoothly. Just for a moment, we hear the anthem of the Soviet Union in the lower brass, but this is relentlessly pushed to the background by the rest of the band playing the Lithuanian national anthem, ‘Tautiška giesm ’ (Lithuania, our homeland). The second movement, ‘Decades of Suffering’, echoes life under the Soviet Union's thumb. In the pursuit of independence, a peaceful protest is planned in which a human chain is formed across the Baltic states of Estonia, Latvia and Lithuania. This ‘Chain of Freedom’ is depicted in the final movement of the work.

De Baltische Weg (The Baltic Way) was een demonstratie van de bevolking van de Baltische staten die in 1989 plaatsvond als een roep om onafhankelijkheid van de Sovjet-Unie. Deze historische gebeurtenis vormde de inspiratiebron voor deze compositie. Van Vilnius via Riga naar Tallinn werd een zeshonderd kilometer lange keten van naar schatting twee miljoen mensen gevormd. Op 23 augustus 1989 gaven al die mensen elkaar de hand en werd De Baltische Weg de langste menselijke keten ooit. Het bleek de uiteindelijke opmaat tot de zo gewenste onafhankelijkheid. De inleiding van het eerste deel, ‘Struggle for Independence’, is gebaseerd op een nocturne voor piano van devooraanstaande Litouwse componist en kunstschilder Mikalojus Konstantinas iurlionis (1875-1911). Het thematische materiaal van deze nocturne is door de hele compositie heen verwerkt. Na het melancholische begin volgt een krachtig thema, waarmee de strijdbaarheid van de Baltische bevolking wordt uitgebeeld. De plotselinge agressieve dissonante akkoorden en een dominante en ritmisch gezien tegendraadse grote trom laten horen dat het verzet niet eenvoudig verloopt. Even klinkt het begin van het volkslied van de Sovjet-Unie in het lage koper, maar dat wordt door de rest van de band onverbiddelijk naar de achtergrond verwezen door het Litouwse nationale volkslied ‘Tautiška giesm ’ (Litouwen, ons vaderland). In deel twee, ‘Decades of Suffering’, wordt het leven onder het juk van de Sovjet-Unie verklankt. In het streven naar onafhankelijkheid worden plannen gemaakt om als vreedzaam protest tegen de onderdrukking een menselijke keten te vormen over de wegen van de Baltische staten Litouwen, Letland en Estland. Deze ‘Chain of Freedom’ wordt in het laatste deel van het werk muzikaal weergegeven.

Der sogenannte Baltischer Weg (The Baltic Way) auch unter dem Namen Baltische Kette bekannt war 1989 eine Demonstration von Bürgern in den baltischen Staaten Estland, Lettland und Litauen mit dem Aufruf zur Unabhängigkeit von der Sowjetunion. Am 23. August 1989 bildeten rund zwei Millionen Teilnehmer eine sechshundert Kilometer lange Menschenkette, die von der estnischen Hauptstadt Tallinn über das lettische Riga bis zur litauischen Hauptstadt Vilnius reichte. Die längste Menschenkette, die jemals geschaffen wurde, erwies sich als der letzte Schritt, der zur lang ersehnten Unabhängigkeit führte. Dieses historische Ereignis diente der Komposition alsInspirationsquelle. Die Einleitung des ersten Satzes, Struggle for Independence“, basiert auf einem Nocturne für Klavier des bekannten litauischen Komponisten und Malers Mikalojus Konstantinas iurlionis (1875 1911), dessen thematisches Material in der gesamten Komposition verwendet wird. Dem melancholischen Anfang folgt ein mitreißendes Thema, das die Entschlossenheit der baltischen Bevölkerung widerspiegelt. Die plötzlichen aggressiven, dissonanten Akkorde und eine dominante und rhythmisch gegenläufige Bewegung in der Basstrommel kündigen an, dass der Widerstand nicht reibungslos verläuft. Für einen kurzen Moment erklingt die Hymne der Sowjetunion in den tiefen Blechbläsern, aber diese wird unerbittlich vom restlichen Orchester in den Hintergrund gedrängt, welches die litauische Nationalhymne Tautiška giesm “ (Litauen, unser Heimatland“) spielt. Der zweite Satz, Decades of Suffering“, spiegelt das Leben unter dem Joch der Sowjetunion wider. Für das Streben nach Unabhängigkeit war ein friedlicher Protest geplant, bei dem eine Menschenkette durch die baltischen Staaten Estland, Lettland und Litauen gebildet wurde. Diese Chain of Freedom“ wird im letzten Satz des Werkes beschrieben.

En 1989, la manifestation nommée « La Voie balte » (The Baltic Way) s’est tenue en Estonie, en Lettonie et en Lituanie, les pays baltes dont les citoyens demandaient être indépendants de l’Union soviétique. Le 23 ao t 1989, quelque deux millions de personnes se tenant par la main ont formé une chaîne humaine de 600 km de long reliant les trois capitales Tallinn (Estonie), Riga (Lettonie) et Vilnius (Lituanie). Cette chaîne humaine, la plus longue ce jour, donna une impulsion décisive au rétablissement d’une indépendance vivement souhaitée. Cet événement historique est devenu source d’inspiration pour cette composition. L’introduction du premier mouvement,« Struggle for Independence », est fondée sur un nocturne pour piano du célèbre compositeur et peintre letton Mikalojus Konstantinas iurlionis (1875-1911). Du matériel thématique emprunté ce nocturne est parsemé travers la présente composition. Un début mélancolique est suivi d’un thème puissant qui reflète la détermination des peuples baltes. La présence soudaine d’accords agressifs et dissonants, associés une grosse caisse dont le décalage rythmique domine, indiquent que la résistance rencontre des obstacles. Nous entendons momentanément l’hymne soviétique dans les cuivres graves, mais cet air est inexorablement repoussé l’arrière-plan par le reste de l’orchestre interprétant l’hymne national de Lettonie, « Tautiška giesm » (Lettonie, notre patrie). Le deuxième mouvement, « Decades of Suffering », dépeint la vie sous le joug de l’Union soviétique. la recherche de l’indépendance, une manifestation pacifique est organisée sous la forme d’une chaîne humaine traversant les trois pays baltes l ’Estonie, la Lettonie et la Lituanie. Le dernier mouvement de la pièce, « Chain of Freedom », exprime cet appel la liberté.