SKU: HL.369558
ISBN 9781705143759. UPC: 840126992120. 9.0x12.0 inches.
Learn the fundamentals of harmonica with Konstantin Reinfeld, one of the world's most sought-after harmonica virtuosos and pioneer of academic study of the instrument. Do-It-Yourself Harmonica offers step-by-step instructions on what you need to know to get started and sounding like a pro in no time. Includes audio demonstration tracks, plus detailed video instruction by Konstantin Reinfeld himself. Topics covered include: • Harmonica fundamentals • Reading music and tablature • Rhythmic playing and chugging • Single-note playing • Tongue techniques • Position playing • Using scales • Blues playing • Bending and overbending • Vibrato, tremolo and cupping.
SKU: DZ.DZ-4244
ISBN 9782898521614.
La Sonate n° 6 Kharkiv pour guitare solo a été composée en 2021, à la fin du confinement lié au COVID-19. Ã? ce moment-là , ma famille et moi étions restés dans notre ville natale de Kharkiv (également connue sous le nom de Kharkov), en Ukraine, pendant près de deux ans. Nous considérions cette période de pandémie comme un désastre, mais nous avons réalisé plus tard que c'était en fait un moment plutôt heureux, car la guerre est arrivée dans notre pays quelques mois plus tard. Depuis 2022, une fraction considérable des 1,5 million de citoyens de Kharkiv ont quitté leur foyer, ceux qui sont restés vivent sous des attaques incessantes de missiles, et beaucoup ont été tués. Je voudrais dédier cette Sonate à la ville frontalière de Kharkiv et, surtout, à ses citoyens souffrant de la guerre.Pourtant, la musique de la Sonate n'a aucun programme spécifique. Ici, je donnerai un bref aperçu de ses principaux éléments de composition pour faciliter les interprétations futures.Les premier et quatrième mouvements de cette Sonate sont basés sur l'interaction entre le principe dodécaphonique et le centre tonal de sol majeur, naturel pour la guitare. En particulier, le premier mouvement est basé sur l'interaction de la triade de sol majeur Solâ??Siâ??Ré des cordes de guitare à vide 2â??3â??4, le motif ascendant 1 impliquant les notes Miâ??Fa#â??Laâ??Do# (à l'origine sur la première corde), et le motif descendant 2 utilisant les notes Miâ??Doâ??Sibâ??La (à l'origine sur la corde de basse 6). Ces éléments se complètent presque pour former douze tons (à l'exception du Fa manquant), et les motifs alternent avec des fragments ostinato où chaque note de la triade de sol majeur est déplacée pas à pas d'un demi-ton vers le haut ou vers le bas.Le deuxième mouvement est un Scherzo impliquant de nombreux demi-tons dans des accords accentués et des passages rapides, ainsi qu'un mouvement mélodique chromatique dans la voix de basse. Il est presque atonal dans certains fragments, mais a un centre tonal global de la mineur.Le troisième mouvement est un Adagio méditatif basé sur un thème composé dans l'échelle hexatonique Réâ??Miâ??Faâ??Sol# â??Laâ??Si et des accords ostinato impliquant les cordes de basse à vide Miâ??Laâ??Ré et le demi-ton Siâ??Do.Enfin, le quatrième mouvement est basé sur le thème dodécaphonique complet composé de deux phrases comprenant les motifs 1 et 2 du premier mouvement : Solâ??Faâ??Sibâ??Labâ ??Doâ??Mibâ??Ré et Miâ??Siâ??Do#â??Laâ?? Fa#. Ce thème est présenté dans ses formes prime et rétrograde. Il y a des dialogues entre la première corde, les basses et les cordes médianes à vide, similaires au premier mouvement. Ã? son apogée, le thème dodécaphonique est interprété en utilisant le mouvement parallèle de l'accord de sol majeur standard de la guitare avec les cordes médianes à vide sur douze positions.La Sonate a été créée en première et enregistrée (CD Naxos No. 8.574630) par le célèbre guitariste ukrainien Marko Topchii, qui a également vécu et étudié à Kharkiv. Je lui suis extrêmement reconnaissant pour l'interprétation brillante de cette pièce.Je suis très redevable envers Productions d'Oz d'avoir conservé mes notations originales là où celles-ci ne correspondent pas au style de l'éditeur.Sona ta No. 6 Kharkiv for guitar solo was composed in 2021, in the end of the COVID-19 lockdown. At that time my family and I were staying in our home city of Kharkiv (also known as Kharkov), Ukraine for almost two years. We considered that pandemic period as a disaster, but later have realized that it actually was a rather happy time, because a war came to our homeland just a few months later. Since 2022 a considerable fraction of the 1.5 millions of Kharkiv citizens have left their homes, those who stayed have been living under ceaseless missile attacks, and many have been killed. I would like to dedicate this Sonata to the frontier city of Kharkiv and, most of all, to its citizens suffering from the war.Yet, the music of the Sonata does not have any specific program. Here I will give a brief overview of its main composition elements to facilitate future interpretations.The first and fourth movements of this Sonata are based on the interplay between the twelve-tone principle and the G-major tonal center, natural for the guitar. Namely, the first movement is based on the interaction of the G-major triad Gâ??Bâ??D of the open guitar strings 2â??3â??4, ascending motif 1 involving the notes Eâ??F#â??Aâ??C# (originally on the first string), and descending motif 2 using the notes E-â??Câ??Bbâ??A- (originally, on the bass string 6). These elements supplement each other to almost make up twelve tones (apart from the missing F), and the motifs alternate with ostinato fragments where each note in the G major triad is step-by-step moved by a semitone up or down.The second movement is a Scherzo involving numerous semitones in accented chords and fast passages, as well as chromatic melodic motion in the bass voice. It is almost atonal in some fragments, but has an overall tonal center of A-minor.The third movement is a meditative Adagio based on a theme composed within hexatonic scale Dâ??Eâ??Fâ??G#â??Aâ? ?B and ostinato chords involving open bass strings Eâ??Aâ??D and semitone Bâ??C.Finally, the fourth movement is based on the complete twelve-tone theme consisting of two phrases including motifs 1 and 2 from the first movement: Gâ??Fâ??Bbâ??Abâ??Câ ??Ebâ??D and Eâ??Bâ??C#â??Aâ??F#. This theme is presented in its prime and retrograde forms. There are dialogues between the first string, basses and open middle strings, similar to the first movement. In the culmination, the twelve-tone theme is performed using the parallel motion of the standard guitar G-major chord with open middle strings across twelve positions.The Sonata was premiered and recorded (CD Naxos No. 8.574630) by the prominent Ukrainian guitarist Marko Topchii who has also lived and studied in Kharkiv. I am extremely grateful to him for the brilliant performance of this piece.I am greatly indebted to Productions dâ??Oz for keeping my original notations in places where these do not conform to the publisherâ??s style.
SKU: HL.44011762
UPC: 884088896591. 9x12 inches. English(US)/Deutsch/Franc ais/Nederlands.
The hymn Nun ruhen alle Walder (Now All Forests Rest), arranged by J.S. Bach (No. 6, So sei nun, Seele, deine, from Cantata BWV 13), is a guiding light throughout this four-movement composition. Pütz wrote this work as a musical outcry against the wilful, profit-driven destruction of our environment. When Bach used the word ruhen (to rest) over 350 years ago, it probably had a different nuance from the meaning it has today. At the beginning of the 21st century - the so-called age of progress - nun ruhen alle Walder should mean now all forests die . Massive industrialization and globalization, coupled with pure greed, corruption, political scandals, an ever-wideninggap between the rich and poor, and other such senseless human actions, are pushing our blue planet closer and closer to the point of no return. This work is not intended to be a ranting accusation. It should remind us of the beauty and harmony that can exist all around us in nature, if we take care of it. Pütz hopes that this will, one day, help put a greater emphasis on humanity's survival, and coexistence with nature rather than the exploitation described earlier. All four texts were created by Australian poet Graeme King, whose works were discovered by Pütz, by chance on the internet. Pütz was especially captivated by King's clarity, and intrigued by the possibilities of adapting and melding the strong rhythmical structure of King's writing with his own musical language. The four movements are as follows: 1. Tears of Nature 2. Grrrevolution 3. Stand up! 4. Tomorrow The world premiere of Four Earth Songs took place on 7 July 2009 at the 14th WASBE-Conference in Cincinnati (USA). This work is dedicated in friendship to Jouke Hoekstra, conductor, and the Frysk Fanfare Orkest (the Frisian Fanfare-Orchestra). De hymne Nun ruhen alle Walder, gearrangeerd door J.S. Bach (nr. 6, So sei nun, Seele, deine, uit cantate BWV 13), is de leidraad in deze vierdelige compositie. Putz schreef het werk als een muzikaal protest tegen de moedwillige,op winstbejag gebaseerde vernietiging van ons milieu. Toen Bach het woord 'ruhen' (rusten) meer dan 350 jaar geleden gebruikte, lag er waarschijnlijk een andere nuance in dan tegenwoordig. Aan het begin van de 21e eeuw - dezogenaamde eeuw van de vooruitgang - zou 'nun ruhen alle Walder' zelfs kunnen betekenen: 'nu sterven alle bossen'. De grootschalige industrialisatie en globalisering, in combinatie met pure hebzucht, corruptie, politieke schandalen,een groeiende kloof tussen arm en rijk, en andere dwaze menselijke verrichtingen, brengen onze blauwe planeet steeds verder in de problemen, tot er misschien geen weg terug meer is. Dit werk is niet bedoeld als een beschuldigendetirade. Het moet ons wijzen op de schoonheid en harmonie die in de natuur om ons heen kan bestaan, als we er goed voor zorgen. Putz hoopt dat er op een dag meer nadruk gelegd zal worden op het overleven van de mensheid invreedzame co-existentie met de natuur, zonder de eerdergenoemde uitbuiting. Alle vier de teksten zijn geschreven door de Australische dichter Graeme King, wiens werk Putz bij toeval tegenkwam op het internet. Hij werd getroffendoor Kings helderheid en raakte geintrigeerd door de mogelijkheid de sterke ritmische structuur van Kings teksten om te zetten in zijn eigen muzikale taal. De vier delen zijn de volgende: 1. Tears of Nature 2. Grrrevolution 3.Stand up! 4. Tomorrow De wereldpremiere van Four Earth Songs vond plaats op 7 juli 2009 tijdens de 14e WASBE Conference in Cincinnati (VS). Dit werk is in vriendschap opgedragen aan dirigent Jouke Hoekstra en zijn Fryskt FanfareDer Choral Nun ruhen alle Walder, hier in einer Bearbeitung von J.S. Bach (Nr. 6 So sei nun, Seele, deine aus der Kantate BWV 13), zieht sich wie ein roter Faden durch diese viersatzige Komposition, die als musikalischer Aufschrei (Anfang!) gegen die mutwillige, profitgesteuerte Zerstorung unserer Umwelt gedacht ist. Sicher hatte das Wort ruhen vor über 350 Jahren, als der Liedtext entstand, eine andere Bedeutung als heute. Zu Beginn des 21. Jahrhunderts, im sogenannten Zeitalter des Fortschritts, müsste es leider wohl eher heissen: Nun sterben alle Walder... Massive Industrialisierung, Globalisierung, aber auch Profitgier, Korruption, politische Unfahigkeit,krasse Unterschiede zwischen arm und reich, und schlussendlich die Uneinsichtigkeit des einzelnen Menschen haben dazu geführt, dass der Blaue Planet heute kurz vor dem Kollaps steht. Dieses Werk soll jedoch nicht nur anklagen, es soll auch die verbliebenen Schonheiten unserer Natur aufzeigen, in der Hoffnung, dass es einmal gelingen wird, die Rettung der Natur und den Schutz der Umwelt über die oben genannten Interessen zu stellen. Alle vier Texte stammen aus der Feder des australischen Dichters Graeme King, dessen Werk der Komponist durch einen glücklichen Zufall im Internet entdeckte. Besonders inspirierend war die Direktheit von Graemes Aussagen, aber auch die kraftvolle Rhythmik seiner Verse mit den daraus resultierenden Moglichkeiten der musikalischen Umsetzung. Die vier Satze sind wie folgt überschrieben: 1. Tears of Nature 2. Grrrevolution 3. Stand up! 4. Tomorrow Die offizielle Uraufführung von Four Earth Songs fand am 7. Juli 2009 statt, anlasslich der 14. WASBE-Konferenz in Cincinnati (USA). Das Werk ist dem Dirigenten Jouke Hoekstra und dem Frysk Fanfare Orkest (Friesischen Fanfareorchester) in aller Freundschaft gewidmet. Le cantique Nun ruhen alle Walder, dont la ligne melodique fut reprise par Jean-Sebastien Bach pour son choral So sein nun, Seele, deine (Choral ndeg6 - Cantate BWV 13), est le fil conducteur de cette oeuvre en quatre mouvements concue comme un cri contre la destruction volontaire de la nature pour le profit. Plus de trois siecles nous separent du temps de Bach. Si les mots sont restes les memes, leur sens primitif connait cependant quelques nuances. Ainsi, au XXIe siecle - considere comme le << siecle du progres >>, il conviendrait de traduire Nun ruhen alle Walder (les forets se reposent ) par Les forets se meurent. La mondialisation et l'industrialisation massiveassociees a l'avidite predatrice, a la corruption politique, aux actions humaines irrationnelles et au fosse grandissant entre riches et pauvres conduisent notre planete bleue a se rapprocher chaque jour un peu plus du point de non retour. Cette composition n'est pas une accusation acerbe, mais plutot une exhortation a prendre soin de cette beaute si harmonieuse que nous offre la nature. Et peut-etre, prendrons-nous enfin conscience de l'importance d'une situation de coexistence avec la nature, necessaire pour la survie de l'espece humaine, et non d'exploitation qui conduit a la destruction. Un jour, alors qu'il naviguait sur Internet, Marco Pütz decouvrit l'oeuvre du poete australien Graeme King. Fascine par la clarte de l'ecriture et le rythme des vers, Marco Pütz imagina les multiples possibilites d'adaptation et de mise en musique qu'offrent les poemes de King. Il choisit quatre poemes sur la nature pour creer son oeuvre Four Earth Songs (Quatre chants de la terre). 1. Tears of Nature (Les larmes de la Nature) 2. Grrrevolution 3. Stand up! (Levez-vous !) 4. Tomorrow (Demain) Four Earth Songs est dedie amicalement a l'Orchestre de Fanfare de Frise (Frysk Fanfare Orkest) et a son chef, Jouke Hoekstra. L'oeuvre a ete donnee en creation mondiale par l'orchestre dedicataire a l'occasion de la 14eme Convention de la WASBE a Cincinnati aux.
SKU: PR.11641861SP
UPC: 680160685202.
What? ! - my composer colleagues said - A concerto for the piano? It's a 19th century instrument! Admittedly we are in an age when originally created timbres and/or musico-technological formulations are often the modus operandi of a piece. Actually, this Concerto began about two years ago when, during one of my creative jogs, the sound of the uppermost register of the piano mingled with wind chimes penetrated my inner ear. The challenge and fascination of exploring and developing this idea into an orchestral situation determined that some day soon I would be writing a work for piano and orchestra. So it was a very happy coincidence when Mona Golabek phoned to tell me she would like discuss the Ford Foundation commission. After covering areas of aesthetics and compositional styles, we found that we had a good working rapport, and she asked if I would accept the commission. The answer was obvious. Then began the intensive thought process on the stylistic essence and organization of the work. Along with this went a renewed study of idiomatic writing for the piano, of the kind Stravinsky undertook with the violin when he began his Violin Concerto. By a stroke of great fortune, the day in February 1972 that I received official notice from the Ford Foundation of the commission, I also received a letter from the Guggenheim Foundation informing me I had been awarded my second fellowship. With the good graces of Zubin Mehta and Ernest Fleischmann, masters of my destiny as a member of the Los Angeles Philharmonic, I was relieved of my orchestral duties during the Hollywood Bowl season. Thus I was able to go to Europe to work and to view the latest trends in music concentrating in London (the current musical melting pot and showcase par excellence), Oslo, Norway, for the Festival of Scandinavian Music called Nordic Days, and Warsaw, Poland, for its prestigious Autumn Festival. Over half the Concerto was completed in that summer and most of the rest during the 72-73 season with the final touches put on during a month as Resident Scholar at the Rockefeller Foundation's Villa Serbelloni in Bellagio, Italy. So much for the external and environmental influences, except perhaps to mention the birds of Sussex in the first movement, the bells of Arhus (Denmark) in the second movement and the bells of Bellagio at the end of the Concerto. Primary in the conception was the personality of Miss Golabek: she is a wonderfully vital and dynamic person and a real virtuoso. Therefore, the soloist in the Concerto is truly the protagonist; it is she (for once we can do away with the generic he) who unfolds the character and intent of the piece. The first section is constructed in the manner of a recitative - completely unmeasured - with letters and numbers by which the conductor signals the orchestra for its participation. This allows the soloist the freedom to interpret the patterns and control the flow and development of the music. The Concerto is actually in one continuous movement but with three large divisions of sufficiently contrasting character to be called movements in themselves. The first 'movement' is based on a few timbral elements: 1) a cluster of very low pitches which at the beginning are practically inaudibly depressed, and sustained silently by the sostenuto pedal, which causes sympathetic vibrating pitches to ring when strong notes are struck; 2) a single powerful note indicated by a black note-head with a line through it indicating the strongest possible sforzando; 3) short figures of various colors sometimes ominous, sometimes as splashes of light or as elements of transition; 4) trills and tremolos which are the actual controlling organic thread starting as single axial tremolos and gradually expanding to trills of increasingly larger and more powerful scope. The 'movement' begins in quiescent repose but unceasingly grows in energy and tension as the stretching of a string or rubber band. When it can no longer be restrained, it bursts into the next section. The second 'movement,' propelled by the released tension, is a brilliant virtuosic display, which begins with a long solo of wispy percussion, later joined in duet with the piano. Not to be ignored, the orchestra takes over shooting the material throughout all its sections like a small agile bird deftly maneuvering through nothing but air, while the piano counterposes moments of lyricism. The orchestra reaches a climax, thrusting us into the third 'movement' which begins with a cadenza-like section for the piano. This moves gently into an expressive section (expressive is not a negative term to me) in which duets are formed with various instruments. There are fleeting glimpses of remembrances past, as a fragmented recapitulation. One glimpse is hazily expressed by strings and percussion in a moment of simultaneous contrasting levels of activity, a technique of which I have been fond and have utilized in various fixed-free relationships, particularly in my Percussion Concerto, Contextures and Games: Collage No. 1. The second half of the third 'movement; is a large coda - akin to those in Beethoven - which brings about another display of virtuosity, this time gutsy and driving, raising the Concerto to a final climax, the soloist completing the fragmented recapitulation concept as well as the work with the single-note sforzando and low cluster from the very opening of the first movement.
SKU: PR.16500102F
ISBN 9781491131749. UPC: 680160680276.
Ever since the success of my series of wind ensemble works Places in the West, I've been wanting to write a companion piece for national parks on the other side of the north American continent. The earlier work, consisting of GLACIER, THE YELLOWSTONE FIRES, ARCHES, and ZION, spanned some twenty years of my composing life, and since the pieces called for differing groups of instruments, and were in slightly different styles from each other, I never considered them to be connected except in their subject matter. In their depiction of both the scenery and the human history within these wondrous places, they had a common goal: awaking the listener to the fragile beauty that is in them; and calling attention to the ever more crucial need for preservation and protection of these wild places, unique in all the world. With this new work, commissioned by a consortium of college and conservatory wind ensembles led by the University of Georgia, I decided to build upon that same model---but to solidify the process. The result, consisting of three movements (each named for a different national park in the eastern US), is a bona-fide symphony. While the three pieces could be performed separately, they share a musical theme---and also a common style and instrumentation. It is a true symphony, in that the first movement is long and expository, the second is a rather tightly structured scherzo-with-trio, and the finale is a true culmination of the whole. The first movement, Everglades, was the original inspiration for the entire symphony. Conceived over the course of two trips to that astonishing place (which the native Americans called River of Grass, the subtitle of this movement), this movement not only conveys a sense of the humid, lush, and even frightening scenery there---but also an overview of the entire settling-of- Florida experience. It contains not one, but two native American chants, and also presents a view of the staggering influence of modern man on this fragile part of the world. Beginning with a slow unfolding marked Heavy, humid, the music soon presents a gentle, lyrical theme in the solo alto saxophone. This theme, which goes through three expansive phrases with breaks in between, will appear in all three movements of the symphony. After the mood has been established, the music opens up to a rich, warm setting of a Cherokee morning song, with the simple happiness that this part of Florida must have had prior to the nineteenth century. This music, enveloping and comforting, gradually gives way to a more frenetic, driven section representative of the intrusion of the white man. Since Florida was populated and developed largely due to the introduction of a train system, there's a suggestion of the mechanized iron horse driving straight into the heartland. At that point, the native Americans become considerably less gentle, and a second chant seems to stand in the way of the intruder; a kind of warning song. The second part of this movement shows us the great swampy center of the peninsula, with its wildlife both in and out of the water. A new theme appears, sad but noble, suggesting that this land is precious and must be protected by all the people who inhabit it. At length, the morning song reappears in all its splendor, until the sunset---with one last iteration of the warning song in the solo piccolo. Functioning as a scherzo, the second movement, Great Smoky Mountains, describes not just that huge park itself, but one brave soul's attempt to climb a mountain there. It begins with three iterations of the UR-theme (which began the first movement as well), but this time as up-tempo brass fanfares in octaves. Each time it begins again, the theme is a little slower and less confident than the previous time---almost as though the hiker were becoming aware of the daunting mountain before him. But then, a steady, quick-pulsed ostinato appears, in a constantly shifting meter system of 2/4- 3/4 in alteration, and the hike has begun. Over this, a slower new melody appears, as the trek up the mountain progresses. It's a big mountain, and the ascent seems to take quite awhile, with little breaks in the hiker's stride, until at length he simply must stop and rest. An oboe solo, over several free cadenza-like measures, allows us (and our friend the hiker) to catch our breath, and also to view in the distance the rocky peak before us. The goal is somehow even more daunting than at first, being closer and thus more frighteningly steep. When we do push off again, it's at a slower pace, and with more careful attention to our footholds as we trek over broken rocks. Tantalizing little views of the valley at every switchback make our determination even stronger. Finally, we burst through a stand of pines and----we're at the summit! The immensity of the view is overwhelming, and ultimately humbling. A brief coda, while we sit dazed on the rocks, ends the movement in a feeling of triumph. The final movement, Acadia, is also about a trip. In the summer of 2014, I took a sailing trip with a dear friend from North Haven, Maine, to the southern coast of Mt. Desert Island in Acadia National Park. The experience left me both exuberant and exhausted, with an appreciation for the ocean that I hadn't had previously. The approach to Acadia National Park by water, too, was thrilling: like the difference between climbing a mountain on foot with riding up on a ski-lift, I felt I'd earned the right to be there. The music for this movement is entirely based on the opening UR-theme. There's a sense of the water and the mysterious, quiet deep from the very beginning, with seagulls and bell buoys setting the scene. As we leave the harbor, the theme (in a canon between solo euphonium and tuba) almost seems as if large subaquatic animals are observing our departure. There are three themes (call them A, B and C) in this seafaring journey---but they are all based on the UR theme, in its original form with octaves displaced, in an upside-down form, and in a backwards version as well. (The ocean, while appearing to be unchanging, is always changing.) We move out into the main channel (A), passing several islands (B), until we reach the long draw that parallels the coastline called Eggemoggin Reach, and a sudden burst of new speed (C). Things suddenly stop, as if the wind had died, and we have a vision: is that really Mt. Desert Island we can see off the port bow, vaguely in the distance? A chorale of saxophones seems to suggest that. We push off anew as the chorale ends, and go through all three themes again---but in different instrumentations, and different keys. At the final tack-turn, there it is, for real: Mt. Desert Island, big as life. We've made it. As we pull into the harbor, where we'll secure the boat for the night, there's a feeling of achievement. Our whale and dolphin friends return, and we end our journey with gratitude and celebration. I am profoundly grateful to Jaclyn Hartenberger, Professor of Conducting at the University of Georgia, for leading the consortium which provided the commissioning of this work.
SKU: HL.300155
ISBN 9781540061874. UPC: 888680960902. 9.0x12.0 inches.
Play your favorite harmonica solos and learn new classics with this new collection of songs for 10-hole diatonic C harp! This comprehensive songbook presents an extensive collection of 140 songs spanning diverse genres including blues, rock, country, folk, traditional, gospel, and pop. Curated for harmonica enthusiasts of all levels, each song is meticulously transcribed with harmonica tabs, lyrics, and chord symbols, and skillfully adapted for various harmonica positions. Furthermore, the songbook offers valuable insights for performing each piece in its original key, along with note-for-note transcriptions of intros, licks, and solos by esteemed harp experts and virtuosos from varied musical backgrounds. Add this new songbook to your collection today to unlock the endless possibilities of your harmonica!