SKU: CL.026-4919-75
SKU: BP.HB633
Arranged for 5 - 7 octave handbell choir. Level 5. Written by Getty H. Huffine. This tour de force is a perfect choice for the advanced ensemble looking to highlight their bass section in a challenging, acrobatic escapade. Constant scales and moving lines; repeated, fanfare-like treble chords; and a blisteringly-fast tempo make this a piece not to be undertaken lightly. The overall effect is well worth the effort, however, and is sure to delight and amaze your audiences!
SKU: AP.24992S
UPC: 038081278834. English.
Cast a spell up and down the fingerboard as fingers add and subtract. A strong string march rhythm provides structure and drive as young players practice beginning finger patterns! March of the Mathemagicians can be played by first year players who have mastered the D Major scale and all notes are in first position with no high 3s or forward extensions. With the exception of a few notes on the G in the basses, all sections use only the D and A strings. Each section has the opportunity to play the very easy melody. This catchy, toe-tapping tune is readily accessible for first year players and will be a highlight of any concert.
SKU: HL.44010956
UPC: 884088613129. 9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
Philip Sparke selected two well-known marches from the region around Southern Belgium and Luxembourg as the basis for his March Celebration: after we hear an original march theme and second theme in the bass, extracts from the Hammelsmarsh (Hammelmarsch) and the spirited Marsch der Ardennen-Jager, which has become a kind of unofficial national anthem in these parts. This festive march is rounded off with another appearance of Philip Sparke's original theme.In March Celebration verwerkte de componist twee marsen uit het Zuiden van Belgie en Luxemburg. Na het eerste, originele marsthema en een tweede ‚bas'-thema, volgen fragmenten uit de Hammerlsmarsch en de meeslepende Mars van de Ardense Jagers, een mars die bijna kan beschouwd worden als een soort nationaal volkslied. Deze feestelijke mars van Philip Sparke eindigt met het beginthema. Zwei berühmte Marsche aus dem südbelgischen und luxemburgischen Raum wurden in March Celebration verarbeitet: Nach dem ersten, originalen Marschthema und einem zweiten Bass-Thema folgen nacheinander Auszüge aus dem Hammelsmarsch (Hammelmarsch) und dem mitreissenden Marsch der Ardennen-Jager, der dort schon fast eine Art zweite Nationalhymne ist. Mit der Wiederaufnahme seines originalen Themas rundet Philip Sparke diesen festlichen Marsch ab.March Celebration reunit deux celebres marches du Luxembourg et du sud de la Belgique, combinees a un theme original signe Philip Sparke. Apres l'exposition du theme original suivi d'une ligne melodique jouee par les basses, on percoit des fragments de la Hammelsmarsch (Marche des moutons). Cet air populaire fait partie integrante de toutes les fetes de village du sud de la Belgique et du Luxembourg. Puis vient l'exaltante Marche du Regiment des Chasseurs ardennais, devenue une sorte d'hymne pour toute la region. L'oeuvre se conclut sur la reprise brillante du theme original.Philip Sparke arrangia due celebri marce provenienti rispettivamente della parte meridionale del Belgio e dal Lussemburgo. L'apertura vede l'esposizione di un tema originale che anticipa una linea melodica eseguita dai bassi. Seguono gli estratti della Hammelsmarch e della coinvolgente Marsch der Ardennen-Jaeger, divenuta una sorta di inno per l'intera regione. Philip Sparke conclude il brano con la riesposizione del tema originale.
SKU: HL.1148481
ISBN 9781705185889. UPC: 196288118282. 8.5x11.0x0.203 inches.
Unchanged, changing, or changed tenor/bass singers in middle school and high school may need a little extra help in finding their singing voices. Roger Emerson has developed a series of warm-ups that uses excerpts from classic rock and roll tunes that will provide the motivation and repetition they need to do just that. Each song features limited ranges, starting moderately and gradually ascending into the tenor range and descending through the bass range as needed. The professionally-produced audio tracks present each exercise with vocals so your Tenors and Basses have a model to emulate. Exercies are based on the following songs: Addams Family Theme * Theme from Jaws * Jump, Jive An' Wail * Land of a Thousand Dances * Mission: Impossible Theme * Na Na Hey Hey Kiss Him Goodbye * Shake, Rattle and Roll * Smoke on the Water * We Will Rock You.
SKU: KN.8490
UPC: 822795084900.
Score d in G and D, this simplified version of Beethoven's 9th Symphony theme features dramatic crescendos, clear bowing indications, and some pizzicato work for cellos and basses. It also assigns some lead material to 2nd/3rd Violins and violas, and finishes strong with a short ritard. A classic frequently included in Christmas performances. Duration 2:00.
SKU: KN.08490S
SKU: HL.49046544
ISBN 9781705122655. UPC: 842819108726. 9.0x12.0x0.224 inches.
I composed the Piano Concerto in two stages: the first three movements during the years 1985-86, the next two in 1987, the final autograph of the last movement was ready by January, 1988. The concerto is dedicated to the American conductor Mario di Bonaventura. The markings of the movements are the following: 1. Vivace molto ritmico e preciso 2. Lento e deserto 3. Vivace cantabile 4. Allegro risoluto 5. Presto luminoso.The first performance of the three-movement Concerto was on October 23rd, 1986 in Graz. Mario di Bonaventura conducted while his brother, Anthony di Bonaventura, was the soloist. Two days later the performance was repeated in the Vienna Konzerthaus. After hearing the work twice, I came to the conclusion that the third movement is not an adequate finale; my feeling of form demanded continuation, a supplement. That led to the composing of the next two movements. The premiere of the whole cycle took place on February 29th, 1988, in the Vienna Konzerthaus with the same conductor and the same pianist. The orchestra consisted of the following: flute, oboe, clarinet, bassoon, horn, trumpet, tenor trombone, percussion and strings. The flautist also plays the piccoIo, the clarinetist, the alto ocarina. The percussion is made up of diverse instruments, which one musician-virtuoso can play. It is more practical, however, if two or three musicians share the instruments. Besides traditional instruments the percussion part calls also for two simple wind instruments: the swanee whistle and the harmonica. The string instrument parts (two violins, viola, cello and doubles bass) can be performed soloistic since they do not contain divisi. For balance, however, the ensemble playing is recommended, for example 6-8 first violins, 6-8 second, 4-6 violas, 4-6 cellos, 3-4 double basses. In the Piano Concerto I realized new concepts of harmony and rhythm. The first movement is entirely written in bimetry: simultaneously 12/8 and 4/4 (8/8). This relates to the known triplet on a doule relation and in itself is nothing new. Because, however, I articulate 12 triola and 8 duola pulses, an entangled, up till now unheard kind of polymetry is created. The rhythm is additionally complicated because of asymmetric groupings inside two speed layers, which means accents are asymmetrically distributed. These groups, as in the talea technique, have a fixed, continuously repeating rhythmic structures of varying lengths in speed layers of 12/8 and 4/4. This means that the repeating pattern in the 12/8 level and the pattern in the 4/4 level do not coincide and continuously give a kaleidoscope of renewing combinations. In our perception we quickly resign from following particular rhythmical successions and that what is going on in time appears for us as something static, resting. This music, if it is played properly, in the right tempo and with the right accents inside particular layers, after a certain time 'rises, as it were, as a plane after taking off: the rhythmic action, too complex to be able to follow in detail, begins flying. This diffusion of individual structures into a different global structure is one of my basic compositional concepts: from the end of the fifties, from the orchestral works Apparitions and Atmospheres I continuously have been looking for new ways of resolving this basic question. The harmony of the first movement is based on mixtures, hence on the parallel leading of voices. This technique is used here in a rather simple form; later in the fourth movement it will be considerably developed. The second movement (the only slow one amongst five movements) also has a talea type of structure, it is however much simpler rhythmically, because it contains only one speed layer. The melody is consisted in the development of a rigorous interval mode in which two minor seconds and one major second alternate therefore nine notes inside an octave. This mode is transposed into different degrees and it also determines the harmony of the movement; however, in closing episode in the piano part there is a combination of diatonics (white keys) and pentatonics (black keys) led in brilliant, sparkling quasimixtures, while the orchestra continues to play in the nine tone mode. In this movement I used isolated sounds and extreme registers (piccolo in a very low register, bassoon in a very high register, canons played by the swanee whistle, the alto ocarina and brass with a harmon-mute' damper, cutting sound combinations of the piccolo, clarinet and oboe in an extremely high register, also alternating of a whistle-siren and xylophone). The third movement also has one speed layer and because of this it appears as simpler than the first, but actually the rhythm is very complicated in a different way here. Above the uninterrupted, fast and regular basic pulse, thanks to the asymmetric distribution of accents, different types of hemiolas and inherent melodical patterns appear (the term was coined by Gerhard Kubik in relation to central African music). If this movement is played with the adequate speed and with very clear accentuation, illusory rhythmic-melodical figures appear. These figures are not played directly; they do not appear in the score, but exist only in our perception as a result of co-operation of different voices. Already earlier I had experimented with illusory rhythmics, namely in Poeme symphonique for 100 metronomes (1962), in Continuum for harpsichord (1968), in Monument for two pianos (1976), and especially in the first and sixth piano etude Desordre and Automne a Varsovie (1985). The third movement of the Piano Concerto is up to now the clearest example of illusory rhythmics and illusory melody. In intervallic and chordal structure this movement is based on alternation, and also inter-relation of various modal and quasi-equidistant harmony spaces. The tempered twelve-part division of the octave allows for diatonical and other modal interval successions, which are not equidistant, but are based on the alternation of major and minor seconds in different groups. The tempered system also allows for the use of the anhemitonic pentatonic scale (the black keys of the piano). From equidistant scales, therefore interval formations which are based on the division of an octave in equal distances, the twelve-tone tempered system allows only chromatics (only minor seconds) and the six-tone scale (the whole-tone: only major seconds). Moreover, the division of the octave into four parts only minor thirds) and three parts (three major thirds) is possible. In several music cultures different equidistant divisions of an octave are accepted, for example, in the Javanese slendro into five parts, in Melanesia into seven parts, popular also in southeastern Asia, and apart from this, in southern Africa. This does not mean an exact equidistance: there is a certain tolerance for the inaccurateness of the interval tuning. These exotic for us, Europeans, harmony and melody have attracted me for several years. However I did not want to re-tune the piano (microtone deviations appear in the concerto only in a few places in the horn and trombone parts led in natural tones). After the period of experimenting, I got to pseudo- or quasiequidistant intervals, which is neither whole-tone nor chromatic: in the twelve-tone system, two whole-tone scales are possible, shifted a minor second apart from each other. Therefore, I connect these two scales (or sound resources), and for example, places occur where the melodies and figurations in the piano part are created from both whole tone scales; in one band one six-tone sound resource is utilized, and in the other hand, the complementary. In this way whole-tonality and chromaticism mutually reduce themselves: a type of deformed equidistancism is formed, strangely brilliant and at the same time slanting; illusory harmony, indeed being created inside the tempered twelve-tone system, but in sound quality not belonging to it anymore. The appearance of such slantedequidistant harmony fields alternating with modal fields and based on chords built on fifths (mainly in the piano part), complemented with mixtures built on fifths in the orchestra, gives this movement an individual, soft-metallic colour (a metallic sound resulting from harmonics). The fourth movement was meant to be the central movement of the Concerto. Its melodc-rhythmic elements (embryos or fragments of motives) in themselves are simple. The movement also begins simply, with a succession of overlapping of these elements in the mixture type structures. Also here a kaleidoscope is created, due to a limited number of these elements - of these pebbles in the kaleidoscope - which continuously return in augmentations and diminutions. Step by step, however, so that in the beginning we cannot hear it, a compiled rhythmic organization of the talea type gradually comes into daylight, based on the simultaneity of two mutually shifted to each other speed layers (also triplet and duoles, however, with different asymmetric structures than in the first movement). While longer rests are gradually filled in with motive fragments, we slowly come to the conclusion that we have found ourselves inside a rhythmic-melodical whirl: without change in tempo, only through increasing the density of the musical events, a rotation is created in the stream of successive and compiled, augmented and diminished motive fragments, and increasing the density suggests acceleration. Thanks to the periodical structure of the composition, always new but however of the same (all the motivic cells are similar to earlier ones but none of them are exactly repeated; the general structure is therefore self-similar), an impression is created of a gigantic, indissoluble network. Also, rhythmic structures at first hidden gradually begin to emerge, two independent speed layers with their various internal accentuations. This great, self-similar whirl in a very indirect way relates to musical associations, which came to my mind while watching the graphic projection of the mathematical sets of Julia and of Mandelbrot made with the help of a computer. I saw these wonderful pictures of fractal creations, made by scientists from Brema, Peitgen and Richter, for the first time in 1984. From that time they have played a great role in my musical concepts. This does not mean, however, that composing the fourth movement I used mathematical methods or iterative calculus; indeed, I did use constructions which, however, are not based on mathematical thinking, but are rather craftman's constructions (in this respect, my attitude towards mathematics is similar to that of the graphic artist Maurits Escher). I am concerned rather with intuitional, poetic, synesthetic correspondence, not on the scientific, but on the poetic level of thinking. The fifth, very short Presto movement is harmonically very simple, but all the more complicated in its rhythmic structure: it is based on the further development of ''inherent patterns of the third movement. The quasi-equidistance system dominates harmonically and melodically in this movement, as in the third, alternating with harmonic fields, which are based on the division of the chromatic whole into diatonics and anhemitonic pentatonics. Polyrhythms and harmonic mixtures reach their greatest density, and at the same time this movement is strikingly light, enlightened with very bright colours: at first it seems chaotic, but after listening to it for a few times it is easy to grasp its content: many autonomous but self-similar figures which crossing themselves. I present my artistic credo in the Piano Concerto: I demonstrate my independence from criteria of the traditional avantgarde, as well as the fashionable postmodernism. Musical illusions which I consider to be also so important are not a goal in itself for me, but a foundation for my aesthetical attitude. I prefer musical forms which have a more object-like than processual character. Music as frozen time, as an object in imaginary space evoked by music in our imagination, as a creation which really develops in time, but in imagination it exists simultaneously in all its moments. The spell of time, the enduring its passing by, closing it in a moment of the present is my main intention as a composer. (Gyorgy Ligeti).
SKU: BT.AMP-335-030
9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
Marcho Brioso was commissioned by The Brioso Brass, a British-style brass band from Hokkaido, Japan. They gave the first performance in January 2012.The commission was for a bright and breezy march that the band could use as their theme tune, so Marcho Brioso falls into the composer’s series of Broadway-style marches, which includes Slipstream, The Bandwagon and Jubiloso. After a short introduction a solo cornet plays the main theme, accompanied by a euphonium counter-melody. A secondary phrase from the horns and baritones leads to a tutti version of the main theme which is followed by the traditional ‘bass’ strain. A change of key heralds thetrio section, which features a cantabile melody on euphonium; this is then taken up by the full band after a short bridge passage and further change of key.This takes us back to the home key which sees a quiet staccato version of the main theme lead to a recapitulation and a short coda which brings the march to a close. Marcho Brioso is geschreven in opdracht van The Brioso Brass, een brassband in Britse stijl uit Hokkaido in Japan. De première vond plaats in januari 2012.De componist kreeg het verzoek een vrolijke, luchtige mars te schrijven die de band als herkenningstune zou kunnen gebruiken. Marcho Brioso past daarom uitstekend in Philip Sparke’s serie van marsen in Broadwaystijl - waarin ook Slipstream, The Bandwagon en Jubiloso thuishoren.Mar cho Brioso wurde von The Brioso Brass, einer britisch geprägten Brass Band aus Hokkaido in Japan, in Auftrag gegeben. Das Stück wurde von der Band im Januar 2012 uraufgeführt.Gewüns cht war ein heiterer, flotter Marsch, welcher sich als Erkennungsmelodie der Brass Band eignen sollte. So fällt Marcho Brioso in die Reihe der Märsche des Komponisten im Broadway-Stil, zu denen auch Slipstream, The Bandwagon und Jubiloso zählen.Nach einer kurzen Einleitung spielt ein Solo-Cornet das Hauptthema, begleitet von einer Gegenmelodie im Euphonium. Die Nebenphrase in den Hörnern und Baritonen führen zu einer Tutti-Version des Hauptthemas, die vomtraditionellen Bass“-Solo abgelöst wird. Ein Tonartwechsel kündigt den Trio-Teil an, der eine cantabile gespielte Melodie auf dem Euphonium enthält; diese wiederum wird nach einer kurzen Ãœberleitung und einem weiteren Tonartwechsel von der gesamten Band aufgegriffen.Der letzte Wechsel führt zurück zur ursprünglichen Tonart, in welcher dann eine Staccato-Version des Hauptthemas eine Rekapitulation hervorbringt sowie eine Coda, die den Marsch zu seinem Ende führt. Marcho Brioso est une œuvre de commande pour le Brioso Brass, un Brass Band de style britannique basé Hokkaido, au Japon. La création mondiale de cette pièce eut lieu en janvier 2012.L’orchestre souhaitant une marche enjouée qui pourrait lui servir d’indicatif musical, Marcho Brioso s’inscrit dans la lignée des marches du compositeur : Jubiloso, Slipstream et The Bandwagon. Un style « broadwayien », des motifs fortement syncopés et quelques surprenantes et capricieuses mesures viennent troubler le rythme régulièrement cadencé de ces marches.Après une courte introduction, le cornet solo joue le thème principal, accompagné d’un contre-chant l’euphonium. Un second motif de huit mesures exécuté par les cors et les barytons mène une version tutti du thème principal. Puis une brève section intermédiaire est déléguée aux basses. Le changement de tonalité qui s’ensuit annonce le trio qui contient une mélodie cantabile confiée l’euphonium ; ce trio est ensuite repris par l’orchestre entier après un bref passage de transition et un autre changement de tonalité.Nous revenons ensuite la tonalité de départ pour un rappel du thème principal en une paisible version staccato et une courte coda, pour conclure cette marche brillante et sémillante.
SKU: BT.AMP-335-130
Marcho Brioso was commissioned by The Brioso Brass, a British-style brass band from Hokkaido, Japan. They gave the first performance in January 2012.The commission was for a bright and breezy march that the band could use as their theme tune, so Marcho Brioso falls into the composer’s series of Broadway-style marches, which includes Slipstream, The Bandwagon and Jubiloso. After a short introduction a solo cornet plays the main theme, accompanied by a euphonium counter-melody. A secondary phrase from the horns and baritones leads to a tutti version of the main theme which is followed by the traditional ‘bass’ strain. A change of key heralds the triosection, which features a cantabile melody on euphonium; this is then taken up by the full band after a short bridge passage and further change of key.This takes us back to the home key which sees a quiet staccato version of the main theme lead to a recapitulation and a short coda which brings the march to a close. Marcho Brioso is geschreven in opdracht van The Brioso Brass, een brassband in Britse stijl uit Hokkaido in Japan. De première vond plaats in januari 2012.De componist kreeg het verzoek een vrolijke, luchtige mars te schrijven die de band als herkenningstune zou kunnen gebruiken. Marcho Brioso past daarom uitstekend in Philip Sparke’s serie van marsen in Broadwaystijl - waarin ook Slipstream, The Bandwagon en Jubiloso thuishoren.Mar cho Brioso wurde von The Brioso Brass, einer britisch geprägten Brass Band aus Hokkaido in Japan, in Auftrag gegeben. Das Stück wurde von der Band im Januar 2012 uraufgeführt.Gewüns cht war ein heiterer, flotter Marsch, welcher sich als Erkennungsmelodie der Brass Band eignen sollte. So fällt Marcho Brioso in die Reihe der Märsche des Komponisten im Broadway-Stil, zu denen auch Slipstream, The Bandwagon und Jubiloso zählen.Nach einer kurzen Einleitung spielt ein Solo-Cornet das Hauptthema, begleitet von einer Gegenmelodie im Euphonium. Die Nebenphrase in den Hörnern und Baritonen führen zu einer Tutti-Version des Hauptthemas, die vomtraditionellen Bass“-Solo abgelöst wird. Ein Tonartwechsel kündigt den Trio-Teil an, der eine cantabile gespielte Melodie auf dem Euphonium enthält; diese wiederum wird nach einer kurzen Ãœberleitung und einem weiteren Tonartwechsel von der gesamten Band aufgegriffen.Der letzte Wechsel führt zurück zur ursprünglichen Tonart, in welcher dann eine Staccato-Version des Hauptthemas eine Rekapitulation hervorbringt sowie eine Coda, die den Marsch zu seinem Ende führt. Marcho Brioso est une œuvre de commande pour le Brioso Brass, un Brass Band de style britannique basé Hokkaido, au Japon. La création mondiale de cette pièce eut lieu en janvier 2012.L’orchestre souhaitant une marche enjouée qui pourrait lui servir d’indicatif musical, Marcho Brioso s’inscrit dans la lignée des marches du compositeur : Jubiloso, Slipstream et The Bandwagon. Un style « broadwayien », des motifs fortement syncopés et quelques surprenantes et capricieuses mesures viennent troubler le rythme régulièrement cadencé de ces marches.Après une courte introduction, le cornet solo joue le thème principal, accompagné d’un contre-chant l’euphonium. Un second motif de huit mesures exécuté par les cors et les barytons mène une version tutti du thème principal. Puis une brève section intermédiaire est déléguée aux basses. Le changement de tonalité qui s’ensuit annonce le trio qui contient une mélodie cantabile confiée l’euphonium ; ce trio est ensuite repris par l’orchestre entier après un bref passage de transition et un autre changement de tonalité.Nous revenons ensuite la tonalité de départ pour un rappel du thème principal en une paisible version staccato et une courte coda, pour conclure cette marche brillante et sémillante.
SKU: BA.BA10980
ISBN 9790006562831. 31 x 24.3 cm inches. Key: G major. Text Language: German, English. Preface: Andreas Friesenhagen.
This edition clarifies a performance aspect of Haydn’s Symphony in G major that has long been misunderstood: in m. 1 of the second movement (Largo) the viola, violoncello and several wind instrument parts are marked “soloâ€, indicating that they play important motifs or themes and ought to stand out. Contrary to other editions, the “solo†marking in the violoncello should not be construed as indicating a solo instrument with the remaining cellos doubling the basses. Rather, the cellos should play as a section so as to stand out all the more clearly.Continuin g the collaboration between Bärenreiter and the Henle publishing company in large-scale choral works, operas and symphonies, this edition is based on the Henle Complete Edition of the “Works of Joseph Haydnâ€. The complete performance material for several “Sturm und Drang†symphonies and all of the London and Paris symphonies is now available from Bärenreiter.
About Barenreiter Urtext
What can I expect from a Barenreiter Urtext edition?< /p> MUSICOLOGICA LLY SOUND - A reliable musical text based on all available sources - A description of the sources - Information on the genesis and history of the work - Valuable notes on performance practice - Includes an introduction with critical commentary explaining source discrepancies and editorial decisions ... AND PRACTICAL - Page-turns, fold-out pages, and cues where you need them - A well-presented layout and a user-friendly format - Excellent print quality - Superior paper and binding
What can I expect from a Barenreiter Urtext edition?< /p>
MUSICOLOGICA LLY SOUND - A reliable musical text based on all available sources - A description of the sources - Information on the genesis and history of the work - Valuable notes on performance practice - Includes an introduction with critical commentary explaining source discrepancies and editorial decisions ... AND PRACTICAL - Page-turns, fold-out pages, and cues where you need them - A well-presented layout and a user-friendly format - Excellent print quality - Superior paper and binding
SKU: HL.49044638
ISBN 9790220135835. UPC: 841886025554. 9.25x12.0x0.069 inches.
This is a special arrangement for double bass choir of the choral piece Silva Caledonia, written for the Estonian National Male Choir, which sets a text by the Scottish poet Edwin Morgan. It was first performed by them in April 2006. The double bass version was written for the large group of basses, 22 for the first performance, at Basses Loaded, the annual concert from Gary Karr's summer school in Victoria BC. Gavin BryarsBoth solo and orchestral tuning are included with each individual instrumental part.
SKU: HL.49044645
ISBN 9790220135903. UPC: 841886025622.
SKU: HL.49044641
ISBN 9790220135866. UPC: 841886025585.
SKU: HL.49044643
ISBN 9790220135880. UPC: 841886025608.
SKU: HL.49044644
ISBN 9790220135897. UPC: 841886025615.
SKU: HL.49044639
ISBN 9790220135842. UPC: 841886025561.
SKU: HL.49044640
ISBN 9790220135859. UPC: 841886025578.