Matériel : Conducteur et Parties séparées
/ Piano Et Chant / Chanson En Séparée
SKU: DY.DO-1522
ISBN 9782897963026.
Fran cis Bebey est né à Douala en juillet 1929, dans une grande famille où son père, pasteur, luttait pour nourrir ses enfants. Mais Francis a eu l'opportunité d'aller à l'école. Admirant son frère aîné, Marcel Eyidi Bebey, il s'est éduqué, s'est distingué, et a finalement reçu une bourse pour passer son baccalauréat en France.Nous approchions de la fin des années 1950 lorsqu'il est arrivé à La Rochelle. Plus que jamais, dans cette France où les Africains étaient regardés avec curiosité, condescendance ou dédain, Francis s'appuyait sur ses ressources intellectuelles. Travailleur assidu, il a obtenu son baccalauréat, puis s'est installé à Paris où il a commencé des études d'anglais à la Sorbonne. Un jour, il a su ce qui l'attirait vraiment : il voulait faire de la radio. Francis a appris son métier en France et aux Ã?tats-Unis.Après avoir travaillé quelques années comme reporter, il a été embauché en 1961 en tant que fonctionnaire international au Département de l'information de l'UNESCO.Parallèle ment, Francis a toujours été attiré par la création musicale. Son activité diurne très sérieuse ne l'empêchait pas de fréquenter les clubs de jazz le soir. Ã? Paris, le jazz, la musique à la mode à cette époque, mais aussi la rumba et la salsa l'attiraient. Il collectionnait les disques et assistait à de nombreux concerts. Avec son complice Manu Dibango, Francis montait sur scène et jouait de la musique.Francis aimait la musique classique depuis son enfance. Il avait grandi en écoutant les cantates et les oratorios de Bach ou Handel que son père chantait au temple. Il s'est passionné pour la guitare, impressionné par les maîtres espagnols et sud-américains, et a décidé d'apprendre à jouer de l'instrument lui-même.Il a commencé à composer des pièces pour guitare, mêlant les diverses influences qui le traversaient avec la musique traditionnelle africaine qu'il portait en lui depuis son enfance. Son approche a captivé le directeur du Centre culturel américain (alors situé dans le quartier de Saint-Germain à Paris), qui lui a offert l'opportunité de se produire devant un public. Francis y a donné son premier récital de guitare (1963) devant un public hypnotisé. Son premier album solo est sorti peu de temps après.Progressivem ent, Francis est devenu reconnu comme musicien et compositeur. Plusieurs albums de l'ambassadeur africain de la guitare, comme le décrivait la presse, sont sortis. Il a également écrit des livres, au point que sa carrière artistique est devenue difficile à concilier avec sa carrière de fonctionnaire. En 1974, même s'il était devenu le directeur général chargé de la musique à l'UNESCO, il a fait le saut audacieux et a démissionné de cette prestigieuse institution pour se consacrer aux trois activités qui l'intéressaient : la musique, la littérature et le journalisme.Il a exploré le patrimoine musical traditionnel du continent africain, notamment à travers le piano à pouce sanza et la musique polyphonique des pygmées d'Afrique centrale, ou en chantant dans sa langue maternelle et en composant des chansons humoristiques en français !Le succès a suivi. Francis Bebey a parcouru le monde : de la France au Brésil, du Cameroun à la Suède, de l'Allemagne aux Caraïbes, ou du Maroc au Japon... la liste des pays où il a été invité à se produire, à donner des conférences ou à rencontrer des lecteurs est très longue. En plus de la reconnaissance publique, il bénéficiait de la reconnaissance de ses collègues musiciens, tels que le guitariste John Williams ou le Vénézuélien Antonio Lauro, qui l'ont invité à faire partie du jury d'un concours de guitare classique à Caracas.Sa vie était le voyage d'un pionnier africain, un homme enraciné dans son patrimoine culturel et portant un message de partage et d'espoir pour le monde. Son originalité continue de résonner dans le monde entier depuis son décès à la fin du mois de mai 2001.Francis Bebey was born in Douala in July 1929, into a large family where his father, a pastor, struggled to feed his children. But Francis had the opportunity to go to school. Admiring his elder brother, Marcel Eyidi Bebey, he educated himself, distinguished himself, and eventually received a scholarship to go and take his baccalaureate in France.We approached the end of the 1950s when he arrived in La Rochelle. More than ever, in this France where Africans were looked at with curiosity, condescension, or disdain, Francis relied on his intellectual resources. A diligent worker, he obtained his Baccalaureate, then moved to Paris where he started English studies at the Sorbonne. One day, he knew what truly attracted him: he wanted to do radio. Francis learned his craft in France and in the USA.After working for a few years as a reporter, he was hired in 1961 as an international civil servant in the UNESCO Information Department.In parallel, Francis had always been drawn to musical creation. His very serious daytime activity didnâ??t prevent him from frequenting jazz clubs in the evenings. In Paris, the Jazz, the trendy music of that time, but also rumba and salsa attracted him. He collected records and attended numerous concerts. With his accomplice Manu Dibango, Francis took the stage and played music.Francis liked classical music since his childhood. He grew up listening to the cantatas and oratorios of Bach or Handel that his father had sung in the temple. He became passionate about the guitar, impressed by the Spanish and South American masters, and decided to learn to strum the instrument himself.He started composing guitar pieces, blending the various influences that flow through him with the traditional African music he had carried within since childhood. His approach captivated the director of the American Cultural Center (then located in the Saint-Germain neighborhood of Paris), who offered him the opportunity to perform in front of an audience. Francis gave his first guitar recital there (1963) in front of a mesmerized audience. His first solo album was released shortly thereafter.Gradually, Francis became recognized as a musician and composer. Several albums of the African guitar ambassador, as described by the press, were released. He also wrote books, to the point that his artistic career became challenging to reconcile with his career as a civil servant. In 1974, even though he had become the General Manager in charge of music at UNESCO, he took the bold leap and resigned from this prestigious institution to dedicated himself to the three activities that interested him: music, literature, and journalism. He explored the traditional musical heritage of the African continent, notably through the thumb piano sanza, and the polyphonic music of the Central African pygmies, or singing in his native language and composing humoristic songs in French!Success followed. Francis Bebey traveled the world: from France to Brazil, Cameroon to Sweden, Germany to the Carribean, or Morocco to Japan... the list of countries where he was invited to perform, gives lectures, or meets readers is very long. In addition to public recognition, he enjoyed the recognition of his fellow musicians, such as guitarist John Williams or Venezuelan Antonio Lauro, who invited him to be a part of the jury for a classical guitar competition in Caracas.His life was the journey of an African pioneer, a man rooted in his cultural heritage and carrying a message of sharing and hope for the world. His originality continues to vibrate around the world since his passing at the end of May 2001.
SKU: UT.DM-66
ISBN 9790215325746. 9 x 12 inches.
Cette Méthode de Luth Baroque peut vous donner les bases techniques et musicales nécessaires à l?obtention d?une structure assez solide et complète du jeu du luth baroque. Et c?est là tout l?enjeu et le défi de l?écriture de cet ouvrage : donner, au plus grand nombre de passionnés, l?opportunité de s?exprimer à travers le luth baroque, et ce, indépendamment de leur niveau d?apprentissage. Notre livre est destiné non seulement à celui qui n?a jamais joué d?un instrument de musique, mais aussi au guitariste avisé qui veut s?initier aux mystères du luth baroque.
SKU: BT.DHP-0991578-216
Norwegian composer Edvard Grieg (1843-1907) wrote a lot of songs, several of which Jacob de Haan has arranged for ensemble of variable strength. The songs are: Fremad! Fremad!, Stille Nu! and Fola, Fola, Blakken. It has been arranged for beginner bands and can be played with a minimum of four players (+ percussion). Jacob de Haan arrangierte drei Lieder von Edvard Grieg und fasste sie in einer dreiteiligen Suite für ein vierstimmig variables Ensemble oder Blasorchester mit optionalen Mallet- und Klavierstimmen zusammen. Die verschiedenen Charaktere der einzelnen Teile - von majestätisch über melancholisch-traurig bis zu ausgelassen-fröhlich - stellen Ihr Orchester auf die Probe. Ein höchst interessantes Werk, in dem viele Facetten Norwegens musikalisch dargestellt werden!Edvard Grieg (1843-1907) a délibérément choisi de donner ses œuvres une touche norvégienne et nordique très personnelle. La notoriété de plusieurs de ses œuvres a dépassé les frontières de la Scandinavie. Ainsi, le Concerto pour piano en La mineur (1868) et la musique de scène Peer Gynt (1876) ont été salués par les mélomanes du monde entier. Edvard Grieg a également composé un grand nombre de mélodies, chansons et lieder. Jacob de Haana choisi d’arranger trois de ces chansons : Fremad!, Fremad!, une chanson au caractère majestueux ; Stille Nu!, plus mélancolique en raison de sa tonalité mineure et Fola, Fola, Blakken, unallegro plein de gaieté qui vient conclure cette petite suite en trois parties.
SKU: BT.DHP-0991578-015
Norwegian composer Edvard Grieg (1843-1907) wrote a lot of songs, several of which Jacob de Haan has arranged for ensemble of variable strength. The songs are: Fremad! Fremad!, Stille Nu! and Fola, Fola, Blakken. It has been arranged for beginner bands and can be played with a minimum of four players (+ percussion). Edvard Grieg heeft een onuitwisbare invloed op de Scandinavische muziek gehad. De drie Noorse liederen die in dit stuk zijn verwerkt - Fremad! Fremad!, Stille Nu! en Fola,Fola,Blakken- zijn representatief voor het Noorsemuzikale karakter. Jacob de Haan heeft de liederen vakkundig bewerkt voor esembles met een variabele instrumentatie. Omdat ze zorgvuldig zijn georkestreerd voor moeilijkheidsgraad 2, is Norwegian Songs ook voor jonge orkestentoegankelijk. De rijke instumentale kleuren blazen deze aansprekende nummers nieuw leven in!Jacob de Haan arrangierte drei Lieder von Edvard Grieg und fasste sie in einer dreiteiligen Suite für ein vierstimmig variables Ensemble oder Blasorchester mit optionalen Mallet- und Klavierstimmen zusammen. Die verschiedenen Charaktere der einzelnen Teile - von majestätisch über melancholisch-traurig bis zu ausgelassen-fröhlich - stellen Ihr Orchester auf die Probe. Ein höchst interessantes Werk, in dem viele Facetten Norwegens musikalisch dargestellt werden!Edvard Grieg (1843-1907) a délibérément choisi de donner ses œuvres une touche norvégienne et nordique très personnelle. La notoriété de plusieurs de ses œuvres a dépassé les frontières de la Scandinavie. Ainsi, le Concerto pour piano en La mineur (1868) et la musique de scène Peer Gynt (1876) ont été salués par les mélomanes du monde entier. Edvard Grieg a également composé un grand nombre de mélodies, chansons et lieder. Jacob de Haana choisi d’arranger trois de ces chansons : Fremad!, Fremad!, une chanson au caractère majestueux ; Stille Nu!, plus mélancolique en raison de sa tonalité mineure et Fola, Fola, Blakken, unallegro plein de gaieté qui vient conclure cette petite suite en trois parties.
SKU: BT.DHP-0991533-010
Following the spectacular movie Titanic, the story of the world famous ship stood in the spotlights once again. Piet Swerts was inspired by this catastrophic saga to compose this beautifully narrative piece, reflecting the masses of people in Southampton, playing children and the undulating sea. The piece gradually picks up impetuously culminating with the looming iceberg and the dramatic sinking of the Titanic. Le prologue dépeint l'excitation de cette foule impatiente d'embarquer sur le Titanic amarré dans le port de Southampton en Angleterre. Le motif principal de ce passage d’ouverture fait référence Big Ben, remarque touchante pour mieux installer le décor d'une scène typiquement britannique. L'agitation des futurs passagers s'exprime par des sections polyrythmiques. Le premier thème aux accents héro ques dérivé du motif Big Ben est exposé. La trame devient plus constante, fluide, répétitive, symbole du doux départ du célèbre palais flottant. Le tableau suivant est une aquarelle riche en couleurs ; motifs ascendants et descendants rappellent le voyage en haute mer. On entend lesenfants jouer, le Capitaine Smith donner des ordres. On perçoit aussi les différences d’atmosphère entre les ponts de première et deuxième classes ; la pression ronflante des moteurs. Tout est présent dans cette fresque musicale. On entend surtout l'accélération des moteurs suite un ordre du Capitaine soumis la pression de l'armateur. Faisant suite un accelerando, le piccolo et la percussion font écho d'un signal en morse provenant d'un autre bateau qui prévient d'un danger immédiat : la proximité d'un iceberg. Hélas, ce message est ignoré et les moteurs continuent de tourner plein régime jusqu'au moment fatidique où le Titanic heurte l'iceberg. Le motif plaintif du saxophone, accompagné de trilles des clarinettes, traduit l'arrêt des moteurs après la collision. La percussion marque le tristement célèbre S.O.S. en code morse : trois points, trois traits, trois points. Les passagers sont pris de panique. Finalement, nous assistons au lent naufrage du paquebot. L'épilogue reprend le motif initial qui se métamorphose en une fin dramatique.
SKU: BT.DHP-0991533-140
Le prologue dépeint l'excitation de cette foule impatiente d'embarquer sur le Titanic amarré dans le port de Southampton en Angleterre. Le motif principal de ce passage d’ouverture fait référence Big Ben, remarque touchante pour mieux installer le décor d'une scène typiquement britannique. L'agitation des futurs passagers s'exprime par des sections polyrythmiques. Le premier thème aux accents héro ques dérivé du motif Big Ben est exposé. La trame devient plus constante, fluide, répétitive, symbole du doux départ du célèbre palais flottant. Le tableau suivant est une aquarelle riche en couleurs ; motifs ascendants et descendants rappellent le voyage en haute mer. On entend lesenfants jouer, le Capitaine Smith donner des ordres. On perçoit aussi les différences d’atmosphère entre les ponts de première et deuxième classes ; la pression ronflante des moteurs. Tout est présent dans cette fresque musicale. On entend surtout l'accélération des moteurs suite un ordre du Capitaine soumis la pression de l'armateur. Faisant suite un accelerando, le piccolo et la percussion font écho d'un signal en morse provenant d'un autre bateau qui prévient d'un danger immédiat : la proximité d'un iceberg. Hélas, ce message est ignoré et les moteurs continuent de tourner plein régime jusqu'au moment fatidique où le Titanic heurte l'iceberg. Le motif plaintif du saxophone, accompagné de trilles des clarinettes, traduit l'arrêt des moteurs après la collision. La percussion marque le tristement célèbre S.O.S. en code morse : trois points, trois traits, trois points. Les passagers sont pris de panique. Finalement, nous assistons au lent naufrage du paquebot. L'épilogue reprend le motif initial qui se métamorphose en une fin dramatique.
SKU: BT.DHP-0991533-040
Following the spectacular movie Titanic, the story of the world famous ship stood in the spotlights once again. Piet Swerts was inspired by this catastrophic saga to compose this beautifully narrative piece, reflecting the massesof people in Southampton, playing children and the undulating sea. The piece gradually picks up impetuously culminating with the looming iceberg and the dramatic sinking of the Titanic.Le prologue dépeint l'excitation de cette foule impatiente d'embarquer sur le Titanic amarré dans le port de Southampton en Angleterre. Le motif principal de ce passage d’ouverture fait référence Big Ben, remarque touchante pour mieux installer le décor d'une scène typiquement britannique. L'agitation des futurs passagers s'exprime par des sections polyrythmiques. Le premier thème aux accents héro ques dérivé du motif Big Ben est exposé. La trame devient plus constante, fluide, répétitive, symbole du doux départ du célèbre palais flottant. Le tableau suivant est une aquarelle riche en couleurs ; motifs ascendants et descendants rappellent le voyage en haute mer. On entend lesenfants jouer, le Capitaine Smith donner des ordres. On perçoit aussi les différences d’atmosphère entre les ponts de première et deuxième classes ; la pression ronflante des moteurs. Tout est présent dans cette fresque musicale. On entend surtout l'accélération des moteurs suite un ordre du Capitaine soumis la pression de l'armateur. Faisant suite un accelerando, le piccolo et la percussion font écho d'un signal en morse provenant d'un autre bateau qui prévient d'un danger immédiat : la proximité d'un iceberg. Hélas, ce message est ignoré et les moteurs continuent de tourner plein régime jusqu'au moment fatidique où le Titanic heurte l'iceberg. Le motif plaintif du saxophone, accompagné de trilles des clarinettes, traduit l'arrêt des moteurs après la collision. La percussion marque le tristement célèbre S.O.S. en code morse : trois points, trois traits, trois points. Les passagers sont pris de panique. Finalement, nous assistons au lent naufrage du paquebot. L'épilogue reprend le motif initial qui se métamorphose en une fin dramatique.
SKU: CA.4019719
ISBN 9790007133153. Language: German.
There are two main innovations: firstly the inclusion of the congregation through communal songs, and secondly, the frequent use of the main organ - as accompaniment to the congregational hymns as well as during the important preludes and postludes of the two parts 'Maundy Thursday' and 'Good Friday,' of which the Passion consists. (Kirchenmusik im Bistum Limburg 1/1990). Score and parts available separately - see item CA.4019700.
SKU: CA.4019712
ISBN 9790007064990. Language: German.
There are two main innovations: firstly the inclusion of the congregation through communal songs, and secondly, the frequent use of the main organ - as accompaniment to the congregational hymns as well as during the important preludes and postludes of the two parts 'Maundy Thursday' and 'Good Friday,' of which the Passion consists. (Kirchenmusik im Bistum Limburg 1/1990). Score and part available separately - see item CA.4019700.
SKU: CA.4019708
ISBN 9790007217945. Language: German.
There are two main innovations: firstly the inclusion of the congregation through communal songs, and secondly, the frequent use of the main organ - as accompaniment to the congregational hymns as well as during the important preludes and postludes of the two parts 'Maundy Thursday' and 'Good Friday,' of which the Passion consists. (Kirchenmusik im Bistum Limburg 1/1990). Score available separately - see item CA.4019700.
SKU: CA.4019715
ISBN 9790007065027. Language: German.
SKU: CA.4019705
ISBN 9790007064976. Language: German.
SKU: CA.4019711
ISBN 9790007064983. Language: German.
SKU: CA.4019713
ISBN 9790007065003. Language: German.
SKU: CA.4019749
ISBN 9790007132569. Language: German.
SKU: CA.4019703
ISBN 9790007064969. Language: German.
SKU: CA.4019748
ISBN 9790007132552. Language: German.
SKU: BT.DHP-1216293-140
English-German-French- Dutch.
When you have been playing in a band for a long time, you will know that music belongs to the most beautiful moments in life, but also to the roughest times. Making music together can give you strength when things are difficult.To a Friend is a wonderfully comforting work for anyone going through a dark time. Jacob de Haan composed the work for his father in law, Gerard Bosch, a musician to the core. The piece received its first performance justweeks before his passing. On a sun-kissed evening, his friends, the musicians of his two music societies Oefening Baart Kunst (Practice Makes Perfect) Otterlo, and the Reünie Orkest Artillerie Trompetterkorps (Reunion BandArtillery Trumpet Corps) played the work for Gerard - an unknowing yet beautiful goodbye.Wanneer je al lang samen in een orkest speelt, weet je dat muziek hoort bij de mooiste momenten in het leven, maar ook bij de diepste dalen. Samen muziek maken kan je kracht geven wanneer je het moeilijk hebt. To a Friendis een prachtig troostrijk werk voor iedereen die donkere tijden meemaakt. Jacob de Haan componeerde het werk voor zijn schoonvader, Gerard Bosch, een muzikant in hart en nieren. Een paar weken voor diens overlijden was het klaarom te worden uitgevoerd. Op een zonovergoten avond speelden zijn vrienden, de muzikanten van zijn beide muziekverenigingen Oefening Baart Kunst Otterlo en het Reünie Orkest Artillerie Trompetterkorps het voor Gerard. Eenprachtig afscheid. Wer lange in einem Orchester gespielt hat, der weiß, dass Musik zu den schönsten Momenten im Leben gehört, aber auch zu den schwersten. Gemeinsames Musizieren kann einem in schwierigen Zeiten Kraft geben. To a Friend istein wunderbar tröstliches Werk für jeden, der eine schwere Zeit durchlebt. Jacob de Haan komponierte das Werk für seinen Schwiegervater Gerard Bosch, der Musiker durch und durch war. Das Stück wurde nur wenige Wochen vor seinemTod uraufgeführt. An einem sonnigen Abend spielten seine Freunde, die Musiker seiner beiden Musikvereine Oefening Baart Kunst (Ãœbung macht den Meister“) Otterlo und das Reünie Orkest Artillerie Trompetterkorps (Reunion BandArtillerie Trompet Corps) , das Werk für Gerard. Ein unbewusster und zugleich schöner Abschied.Lorsquâ €™on joue dans un orchestre depuis longtemps, on sait que la musique fait partie des plus beaux moments de la vie, mais aussi d’instants très ardus. Jouer ensemble peut donner de la force lorsque les choses sont difficiles.To a Friend est une Å“uvre merveilleusement réconfortante pour toute personne confrontée une période sombre. Jacob de Haan a composé cette pièce pour son beau-père, Gerard Bosch, lui-même musicien passionné. Elle a étécréée quelques semaines avant son décès. Lors d’une fin de journée ensoleillée, ses amis, les musiciens de ses deux sociétés musicales (Oefening Baart Kunst Otterlo et le Reünie Orkest Artillerie Trompetterkorps ), ont interprétéla nouvelle composition pour Gerard. Ils l’ignoraient alors, mais ce petit concert constitua un adieu merveilleux.