SKU: AP.50948
ISBN 9781470669836. UPC: 038081591728. English.
A medium-up swing played around 140 BPM, the melody is initially stated by saxes with a stop-time feel, building into optional suggested solos for trumpet 2, alto 1, tenor 1, and trombone 1 followed by a great shout chorus. Lead trumpet range to written G on top of the staff and the usual optional parts are included plus vibes. Superb chart! (3:55).
SKU: AP.50948S
ISBN 9781470669843. UPC: 038081591735. English.
SKU: FZ.6391
ISBN 9790049063913. 24.00 x 33.00 cm inches.
These early music methods are in facsimile in four books. George Simon LoHLEIN - Johann Friedrich REICHARDT (2) - Karl TAUBER VON TAUBERFURT. Table of contents: Lohlein George Simon: Anweisung zum Violinspielen - 1774. Reichardt Johann Friederich: Schreiben uber die Berlinische Musik - 1775. Reichardt Johann Friederich: Antwort Schreiben eines Ton-Kunstler - 1782. Reichardt Johann Friederich: Ueber die Pflichten des Ripien-Violonisten - 1776. Tauber Von Tauberfurt Karl: Uiber meine Violine - 1780. Collection supervised by the musicologist Jean Saint-Arroman, professor at the Conservatoire National Superieur de Musique et de Danse of Paris and at the CEFEDEM Ile de France (Training Centre for Music Teachers). He is the author of the majority of our prefaces and has also been involved in library searches. Facsimile of copies from: - British Library of London (England). - Royal Library of Brussels (Belgium). Anne Fuzeau Classique propose the complete theoretic documentation, methods, classical music scores on the violin.
SKU: FZ.6370
ISBN 9790049063708. 24.00 x 33.00 cm inches.
These early music methods are in facsimile in four books. Hans GERLE - Matthias KELZ - Johann Jacob PRINNER - Georg MUFFAT (1) - Daniel SPEER - Georg MUFFAT (2) - Joseph Friederich Bernhard Caspar MAJER - Johann Philipp EISEL - Maurus BUOHL - ANONYME. Table of contents: Gerle Hans: Musica und Tablatur, auff die Instrument der kleinen und grossen Geygen - 1546. Kelz Matthias: Epidigma Harmoniae Novae - 1669. Prinner Johann Jacob: Musicalischer Schlissl - 1677. Muffat Georg: SUAVIORIS HARMONIAE INSTRUMENTALIS - 1695. Speer Daniel: Grund-richtiger Kurz-Leicht-und Nothiger jetzt Wol-vermehrter Unterricht der Musicalishen Kunst - 1697. Muffat Georg: EXQUISITORIS HARMONIAE INSTRUMENTALIS - 1701. Majer Joseph Friederich Bernhard Caspar: MUSEUM MUSICUM THEORETICO PRACTICUM - 1732. Eisel Johann Philipp: Musicus autodidactos - 1738. Buohl Maurus: Ein neues durch die Musicalische Combination - 1756. Anonyme: Rudimenta Panduristae - 1770. Collection supervised by the musicologist Jean Saint-Arroman, professor at the Conservatoire National Superieur de Musique et de Danse of Paris and at the CEFEDEM Ile de France (Training Centre for Music Teachers). He is the author of the majority of our prefaces and has also been involved in library searches. Facsimile of copies from: - National Library of Paris (France). - Congress Library of Washington (USA). - University Library of Uppsala (Sweden). - British Library of London (England). - Stadtarchiv of Constancy (Germany). - National Library of Wien (Austria). Anne Fuzeau Classique propose the complete theoretic documentation, methods, classical music scores on the violin.
SKU: BR.OB-4485-30
ISBN 9790004311615. 10 x 12.5 inches.
Frederic Chopin's Piano Concertos in e minor op. 11 and f minor op. 21 were written when the composer had just barely entered his twenties. Since he needed effective, virtuoso works for his major concert appearances with orchestral accompaniment, he decided to simply write them himself. Although it is clear that the piano part always holds center stage in these pieces, Chopin never degrades the orchestra by turning it into a stereotypical cue-giver. This is confirmed by the imaginatively orchestrated tutti transition in the first movement, the lengthy string tremolo in the middle movement and the col legno passage in the finale.The first performance of the f-minor concerto took place in Warsaw on 17 March 1830. The first edition of the score was published in 1879 by Breitkopf & Hartel in Leipzig. The present edition for two pianos by Ignaz Friedmann was first issued in 1913 in the framework of the 12-volume Chopin edition for which the Polish pianist undertook a careful evaluation of the sources.
SKU: BT.BMP8095417
A lot is known about the American composer Leroy Anderson. This son of Swedish immigrants played the piano, organ, accordion, trombone, tuba and double bass. He spoke several languages fluently and graduated from Harvard with first-class honours.While on military service, the army also commissioned him to write a manual on Icelandic grammar.He already started writing musical arrangements as a student, and from his 30th year arranged and composed for the Boston Pops Orchestra. Such melodiesas Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride and Bugler�s Holiday made him world famous. His best-known work, Blue Tango, reached number one in the US charts in 1952, and it sold more than a million copies. In 1975, a year after hisdeath, he was given a star at the Walk of Fame in Hollywood.Most of his works last no longer than three minutes, about the maximum length of a single at that time. One work that lasts longer is his 1953 Piano Concerto in C for piano and orchestra.The first performance was in Chicago, conducted by the composer and with Eugene List at the piano. However, after three performances he was no longer happy with the work and withdrew it. He always intended to revise it, but never got round to it. Itwas only in 1989 that the Anderson family decided to republish the work.This three-part composition is on the one hand characterised by a careless elegance, but on the other one can hear the influence of Rachmaninoff, Copland, Gershwin, and evenBeethoven and Mozart, as well as the Viennese classics.Anderson used the sonata form for the first movement. It ends with a cadenza that carries us on into the second part (in e minor). The third part is a typically cheerful American folk dance in2/4 time, a so-called Hoe Down, with a lilting, lyrical passage as its middle section. At the end comes a solo passage followed by a rapid close.In this piano concerto, Anderson combines a rigidly classical form of composition with simple andappealing themes and elements from light music. So this work is a perfect synthesis of light music and what is called serious music, in the same way as Gershwin�s Rhapsody in Blue. A work that can be played equally well in a concerthall, at an open-air concert or even a pop concert.Over de Amerikaanse componist Leroy Anderson is veel bekend. Deze zoon van Zweedse immigranten speelde piano, orgel, accordeon, trombone, tuba en contrabas. Hij sprak vloeiend verschillende talen en studeerde met grote onderscheidingaf aan Harvard en schreef tijdens zijn legerdienst in opdracht van het leger een handboek grammatica Ijslands.Al in zijn studententijd begon hij met het maken van arrangementen, en vanaf zijn 30ste arrangeerde en componeerde hijvoor het Boston Pops Orchestra. Melodieën zoals Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride en Bugler's Holiday maakte hem wereldberoemd. Zijn bekendste werk Blue Tango stond in 1952 op nummer één in de VS Charts, ener werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. Een jaar na zijn dood in 1975 kreeg hij een ster op de Walk of Fame in Hollywood.Zijn meeste werken duren niet langer dan drie minuten, ongeveer de maximumduur van een singletoen. Een werk dat wel langer duurt, is het pianoconcerto in C voor piano en orkest uit 1953. Het werd in Chicago gecreëerd onder zijn leiding met Eugene List aan de piano. Na drie uitvoeringen echter, was hij niet meer tevredenover zijn werk en trok dit terug. Hij had zijn leven lang de intentie het te herwerken doch kwam er niet meer toe. Pas in 1989 besliste de Anderson Familie zijn pianoconcerto toch opnieuw uit te geven.Dit driedelige werk wordtenerzijds getypeerd door een zorgeloze elegantie, maar anderzijds zijn invloeden van Rachmaninoff, Copland, Gerschwin en zelfs Beethoven en Mozart alsook de Weense klassiekers te horen.Voor de eerste beweging, past Anderson de sonatevormtoe. Op het einde volgt een cadenza die ons in het tweede deel (in mi klein) voert. Het derde deel is een typische Amerikaanse, vrolijke volksdans in 2/4, een zogenaamde Hoe Down met als middengedeelte een zangerige, lyrischeÜber den amerikanischen Komponisten Leroy Anderson lässt sich vieles berichten: Der Sohn schwedischer Immigranten spielte Klavier, Orgel, Akkordeon, Posaune, Tuba und Kontrabass, sprach neun Sprachen fließend, absolvierte mit einemMagna-cum-laude-Absc hluss die Harvard Universität und verfasste während seiner Militärzeit im Zweiten Weltkrieg für die amerikanische Armee eine Grammatik des Isländischen. Schon während seiner Studentenzeit begann er zu arrangieren, ab Mitte der30er Jahre des letzten Jahrhunderts arrangierte und komponierte er für das Boston Pops Orchestra. Aus seiner Feder stammen so bekannte Werke der leichten Muse wie Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride oder Bugler�s Holiday. Sein wohlbekanntestes Stück, Blue Tango, wurde als erste Instrumentalkomposition über eine Million Mal verkauft und belegte im Jahr 1952 Platz 1 der US-Charts. Für seine Verdienste um die Schallplattenindustrie erhielt er ein Jahr nach seinem Tod einenStern auf dem Walk of Fame in Hollywood.Charakteristisc h für seine Werke ist die Dauer: die meisten sind rund drei Minuten lang � mehr passte nicht auf den damals gebräuchlichen Tonträger, eine Singleschallplatte. Nur wenige seinerKompositionen sprengen diesen Zeitrahmen. Dazu gehört sein Konzert C-Dur für Klavier und Orchester. Er komponierte es 1953, die Uraufführung fand unter seiner Leitung und mit Eugene List am Klavier im selben Jahr in Chicago statt. Da Anderson mit demWerk aber nicht zufrieden war, zog er es im Sommer 1954, nach nur drei Aufführungen, wieder ein. Er hatte zeitlebens die Absicht, es zu überarbeiten, allein, es kam nicht mehr dazu. Erst 1989 entschied sich die Anderson-Familie dazu, dasKlavierkonzert wieder zu veröffentlichen.Das dreisätzige Werk zeigt die Unbeschwertheit und Eleganz, die Andersons sämtliche Kompositionen auszeichnen. Dennoch findet man darin auch Anklänge an Komponisten wie Rachmaninoff, Copland, Gershwin, undeben Beethoven und Mozart, sowie die Wiener Klassiker. Der erste Satz folgt der Sonatenhauptsatzform. An seinem Ende steht eine Klavierkadenz, die direkt in den langsamen zweiten Satz (in e-Moll) überleitet. Der dritte Satz schließlich ist einwaschechter Hoe Down, ein fröhlicher amerikanischer Volkstanz im 2/4-Takt, in dessen Zentrum aber eine lyrisch-gesangliche Passage steht. Eine weitere Solo-Kadenz führt das Werk in einen spritzigen Schlussabschnitt.In seinem Klavierkonzertvereinigt Anderson einen klassisch-traditionellen Form- und Kompositionsstil mit Elementen der Unterhaltungsmusik und eingängigen Melodien, die schon immer sein Markenzeichen waren. Daher bildet dieses Werk eine perfekte Synthese von ernster undleichter Musik. Es passt � wie beispielsweise auch George Gershwins Rhapsody in Blue � gleichermaßen in einen vornehmen Konzertsaal, wie auch zur zwanglos-lockeren Atmosphäre einer sommerlichen Open-Air-Veranstaltung oder einesPops-Konzertes.< br>Nous savons beaucoup de choses sur le compositeur américain Leroy Anderson. Ce fils dimmigrants suédois jouait du piano, de lorgue, de laccordéon, du trombone, du tuba et de la contrebasse. Il parlait couramment plusieurs langues et était diplômé avec grande distinction de Harvard. Pendant son service militaire, il écrivit un manuel de grammaire islandaise commandé par larmée.Étudiant, il avait déj commencé faire des arrangements et dès l ge de 30 ans, il arrangeait et composait pour le Boston Pops Orchestra. Des mélodies telles que Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride et Buglers Holiday lui valurent une renommée mondiale. Son uvre phare, Blue Tango, fut numéro un descharts américains en 1952 et se vendit plus dun million dexemplaires. Un an après sa mort en 1975, il eut droit son étoile sur le Walk of Fame Hollywood.La plupart de ses uvres nexcèdent pas trois minutes, soit peu près la durée maximale dun single lépoque. Son concerto en ut pour piano et orchestre de 1953 est quant lui plus long. Il fut créé Chicago sous sa direction avec Eugene List au piano. Après trois exécutions, Anderson nétait toutefois plus satisfait de son travail et le retira. Toute sa vie, il eut lintention de le remanier mais ne le fit pas. Ce nest quen 1989 que la famille Anderson décida de tout de m?me rééditer son concerto pour piano.Cette uvre en trois parties se caractérise par son élégance nonchalante mais aussi par linfluence de Rachmaninoff, Copland, Gershwin et m?me de Beethoven et Mozart, ainsi que des classiques viennois.Pour le premier mouvement, Anderson opte pour une sonate. la fin, une cadence nous conduit la deuxième partie (en mi mineur). La troisième partie est une danse populaire joyeuse et typiquement américaine en 2/4, une Hoe Down avec un passage lyrique et mélodieux en son milieu. la fin, un solo est suivi par une clôture rapide.Dans son concerto pour piano, Anderson unit une composition pure et classique des thèmes beaux et simples, sans oublier des éléments de la musique légère. Cette uvre.
SKU: SU.YR7502
Words by Barbara FriedSolos, TTBB & piano Composed: 2010 Published by: Yelton Rhodes Music Minimum order quantity: 8 copies. To order quantities fewer than 8, please email customer service at sales@subitomusic.com.
SKU: BR.PB-4485
Frederic Chopin's Piano Concertos in e minor op. 11 and f minor op. 21 were written when the composer had just barely entered his twenties.
EB 3942 is printed in score form; two copies are needed for performance.Have a look. Solo concerto; Romantic. Full score. 68 pages. Duration 30'. Breitkopf and Haertel #PB 4485. Published by Breitkopf and Haertel (BR.PB-4485).
ISBN 9790004203910. 9 x 12 inches.
Frederic Chopin's Piano Concertos in e minor op. 11 and f minor op. 21 were written when the composer had just barely entered his twenties. Since he needed effective, virtuoso works for his major concert appearances with orchestral accompaniment, he decided to simply write them himself. Although it is clear that the piano part always holds center stage in these pieces, Chopin never degrades the orchestra by turning it into a stereotypical cue-giver. This is confirmed by the imaginatively orchestrated tutti transition in the first movement, the lengthy string tremolo in the middle movement and the col legno passage in the finale.The first performance of the f-minor concerto took place in Warsaw on 17 March 1830. The first edition of the score was published in 1879 by Breitkopf & Hartel in Leipzig. The present edition for two pianos by Ignaz Friedmann was first issued in 1913 in the framework of the 12-volume Chopin edition for which the Polish pianist undertook a careful evaluation of the sources.Frederic Chopin's Piano Concertos in e minor op. 11 and f minor op. 21 were written when the composer had just barely entered his twenties.
SKU: BT.BMP8091417
SKU: BR.EB-3942
ISBN 9790004162071. 9 x 12 inches.
Frederic Chopin's Piano Concertos in e minor op. 11 and f minor op. 21 were written when the composer had just barely entered his twenties. Since he needed effective, virtuoso works for his major concert appearances with orchestral accompaniment, he decided to simply write them himself. Although it is clear that the piano part always holds center stage in these pieces, Chopin never degrades the orchestra by turning it into a stereotypical cue-giver. This is confirmed by the imaginatively orchestrated tutti transition in the first movement, the lengthy string tremolo in the middle movement and the col legno passage in the finale. The first performance of the f-minor concerto took place in Warsaw on 17 March 1830. The first edition of the score was published in 1879 by Breitkopf & Hartel in Leipzig. The present edition for two pianos by Ignaz Friedmann was first issued in 1913 in the framework of the 12-volume Chopin edition for which the Polish pianist undertook a careful evaluation of the sources.Frederic Chopin's Piano Concertos in e minor op. 11 and f minor op. 21 were written when the composer had just barely entered his twenties.