/ Trompette Et Piano (Orgue)
SKU: BT.DHP-1115084-020
9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
It may be surprising to see a fanfare piece commissioned by a Japanese ensemble, since fanfare orchestras are typically found in Belgium, Holland and Luxembourg, and also France and Switzerland. Senzoku Gakuen is one of the largest and mostprestigious music universities in Japan, and home to a wide variety of ensembles and orchestras. Since 2006 they have had a fanfare orchestra, which was started by Sotaru Fukaishi, a euphonium teacher who felt further performance opportunity wasneeded for saxhorn instruments. Fukaishi had loved the sound of fanfare orchestras ever since visiting the World Music Contest in Kerkrade (Holland) several years earlier. Jan Van der Roost was involved with this new initiative from the beginning,and they were also joined by Manu Mellaerts for certain projects. The Dean of the music department, Professor Kazuo Tomioka, fully supports the ensemble and commissioned Ostinati. The première took place on June 11th at Maeda Hall inMizonokuchi (Kawasaki) where Senzoku Gakuen is based. The piece opens with an impressive timpani solo, followed by brass and saxophone. The rhythmical pulse remains constant and the music is fiery and assertive in character. A pentatonic melodygradually emerges and the music loses its vehemency and softens. The initial percussion ostinati subsequently recurs and the first section of the piece concludes in a similar mood to the opening. The second movement is sweet and melodic, opening witha long passage for the saxophone family in a minor key. The same theme then appears in the major and is developed upon; the music builds to a majestic orchestral forte, reminiscent of a pipe organ in its sonority. The theme returns in the originalminor key with a change in instrumentation leading the movement to a quiet and peaceful end on a soft E minor chord. The finale starts with percussion: a four-bar pattern is repeated several times over which the movement’s melodic themes areintroduced. These melodic elements are varied and used in different versions and the ostinato idea, which characterizes the entire piece, is highlighted. The theme travels through the orchestra, appearing on various instruments and in variousregisters. It captures the listener’s attention and displays the full range of sound and colour within the fanfare orchestra.Het is misschien verrassend dat dit fanfarewerk is geschreven in opdracht van een Japans ensemble, aangezien fanfareorkesten vooral te vinden zijn in België, Nederland en Luxemburg, en ook wel in Frankrijk en Zwitserland. SenzokuGakuen is een van de grootste en meest prestigieuze muziekopleidingen van Japan, en de thuisbasis van een grote verscheidenheid van ensembles en orkesten. In 2006 is er een fanfareorkest opgericht, en wel door Sotaru Fukaishi, eeneuphoniumdocent die vond dat er meer mogelijkheden moesten komen voor optredens met saxhoorninstrumenten. Fukaishi had enkele jaren daarvoor genoten van de fanfareklank toen hij het Wereld Muziek Concours in Kerkrade bezocht. DeBelgische componist Jan Van der Roost was van het begin af aan betrokken bij dit nieuwe initiatief, en ook Manu Mellaerts werd voor een aantal projecten aangetrokken. Het hoofd van de muziekfaculteit, professor Kazuo Tomioka, staatgeheel achter het ensemble en gaf de opdracht tot het schrijven van Ostinati. De première vond plaats op 11 juni in de Maeda Hall in Mizonokuchi (Kawasaki), waar Senzoku Gakuen is gevestigd. Het werk begint met een indrukwekkendepaukensolo, gevolgd door koper en saxofoon. De ritmische puls blijft constant, en de aard van de muziek is vurig en krachtig. Geleidelijk komt er een pentatonische melodie naar voren en wordt de muziek minder heftig, ze wordtzachter van karakter. De aanvankelijke ostinati in het slagwerk verschijnen dan opnieuw, waarna het eerste deel van het werk eindigt in dezelfde sfeer als waarmee het begon. Het tweede deel is lieflijk en melodisch. Het opentmet een lange passage voor de saxofoons in een mineurtoonsoort. Dan klinkt hetzelfde thema in majeur en daar wordt op voortgeborduurd: de muziek ontwikkelt zich tot een majestueus orkestraal forte, dat qua sonoriteit doet denkenEs mag überraschen, dass dieses Fanfareorchesterwerk ausgerechnet von einem japanischen Ensemble in Auftrag gegeben wurde, da Fanfareorchester doch eher in Belgien, den Niederlanden oder Luxemburg oder auch in Frankreich oder Schweiz zu finden sind. Senzoku Gakuen ist eine der größten und renommiertesten Musikschulen Japans und Heimstätte einer Vielfalt an Ensembles und Orchestern. Im Jahr 2006 wurde ein Fanfareorchester gegründet. Den Anstoß gab Sotaru Fukaishi, ein Euphoniumlehrer, der den Instrumenten der Saxhorn-Familie mehr Spielmöglichkeiten bieten wollte. Fukaishi hatte sich einige Jahre zuvor bei der Weltmeisterschaft in Kerkrade (Holland) in den Klang vonFanfareorchestern verliebt. Jan Van der Roost war von Beginn an in die Entwicklung dieser Idee involviert und, einige Projekte betreffend, ebenso Manu Mellaerts. Der Dekan des Musik-Colleges, Professor Kazuo Tomioka, steht voll und ganz hinter dem Ensemble und gab Ostinati in Auftrag. Die Premiere fand am 11. Juni 2011 in der Maeda Hall in Mizonokuchi statt, dem Heimatort der Schule Senzoku Gakuen. Das Stück beginnt mit einem eindrucksvollen Paukensolo, bevor Blechbläser und Saxophon einsetzen. Der rhythmische Puls bleibt konstant unter einer feurigen, nachdrücklichen Musik. Eine pentatonische Melodie bildet sich nach und nach heraus, während die Musik an Heftigkeit verliert und sanfter wird. Die anfänglichen Ostinati im Schlagwerk kehren zurück und so endet der erste Satz des Werkes in einer der Eröffnung ähnlichen Stimmung. Der zweite Satz ist lieblich und melodiös. Er beginnt mit einem langen Abschnitt für die Saxophone in Moll. Dann erscheint das gleiche Thema in Dur und durchläuft eine Entwicklung; die Musik baut sich zu einem majestätischen orchestralen Forte auf, das in seiner Klangfülle an eine Orgel erinnert. Dann kehrt das Thema in seiner ursprünglichen Moll-Tonart und in veränderter Instrumentierung zurück, um den Satz ruhig und friedvoll in einem e-Moll-Akkord enden zu lassen. Il pourrait paraître surprenant qu’un ensemble japonais puisse commander une pièce pour orchestre de fanfare, puisque l’on rencontre surtout ce type de formation en Belgique, aux Pays-Bas et au Luxembourg, ainsi qu’en France et en Suisse. Senzoku Gakuen, l’une des plus grandes et plus prestigieuses académies de musique du Japon, compte une grande variété d’ensembles et d’orchestres. En 2006 s’y est ajouté un orchestre de fanfare fondé par Sotaru Fukaishi, un professeur d’euphonium qui pensait qu’il était nécessaire d’offrir de plus larges possibilités aux cuivres de la région. Depuis qu’il avait assisté au World Music Contest de Kerkrade (Pays-Bas), plusieurs années auparavant,Fukaishi se prit de passion pour le son chaud et généreux de l’orchestre de fanfare, une formation atypique au Japon. Jan Van der Roost a favorablement adhéré cette nouvelle initiative, tandis que Manu Mellaerts collabora avec les deux hommes afin de concrétiser certains projets. Le professeur Kazuo Tomioka, doyen du collège de musique, soutint vigoureusement l’orchestre et commanda Ostinati. La création de l’oeuvre fut donnée le 11 juin 2011 au Maeda Hall de Mizonokuchi (Kawasaki), où se trouve Senzoku Gakuen. La pièce débute avec un impressionnant solo de timbales précédant l’entrée des cuivres et des saxophones. La pulsion rythmique est constante, la musique est énergique et de caractère affirmé. Une mélodie pentatonique émerge graduellement, alors que la trame musicale diminue d’intensité et s’adoucit. L’ostinato la percussion revient fréquemment et la première partie de l’oeuvre se termine dans un climat semblable celui du début. Le deuxième mouvement, doux et romancé, débute avec un long passage en mode mineur joué par les saxophones. Le même thème apparaît alors en mode majeur et se développe peu peu ; la musique s’intensifie pour arriver un majestueux et orchestral forte dont les sonorités rappellent celles d’un orgue d’église. Puis le thème revient sa tonalité mineure d’origine avec un changement d’instrumentation qui mène.
SKU: BT.DHP-1115084-120
SKU: BT.DHP-1115084-140
Ostinati was written as a commission from Senzoku Gakuen, one of the most renowned conservatories in Japan. Jan Van der Roost has imbued it with such a broad palette of ensemble colours that it puts the entire range of instruments of the orchestra in the spotlight. The ostinato element, which characterises each of the three movements in this work, is sure to catch the ear of any audience. Jan Van der Roost schreef Ostinati in opdracht van het gerenommeerde Japanse conservatorium Sezoku Gakuen. Met dit werk belicht de componist werkelijke alle instrumentaties van het blaasorkest. Het Ostinato-idee dat in alle drie de delen naar voren komt, kan zeker op veel bijval van uw publiek rekenen! Ostinati wurde im Auftrag von Senzoku Gakuen, einem der renommiertesten Konservatorien Japans, geschrieben. Jan Van der Roost stellt darin das gesamte Farbspektrum und die komplette Instrumentierung des Blasorchesters zur Schau. Die Ostinato-Idee, die alle drei Sätze dieses Werkes prägt, wird die Aufmerksamkeit jedes Publikums fesseln. D’abord destinée aux fanfares, Ostinati est une commande de Senzoku Gakuen, l’un des plus prestigieux conservatoires de musique du Japon. Le compositeur a arrangé la présente version ultérieurement afi n d’exploiter l’instrumentation et le large éventail de sonorités d’un orchestre d’harmonie. Le dessein de cet Ostinati est de captiver l’attention de votre public, de la première la dernière note. Ostinati è stato composto da Jan Van der Roost su incarico di uno tra i più rinomati conservatori giapponesi. Jan Van der Roost utilizza tutta la gamma di colori e l’intera strumentazione della banda. L’idea di ostinato, che contraddistingue i tre movimenti che compongono il brano, catturer l’attenzione del vostro pubblico.
SKU: BT.DHP-1115084-010
Ostinati was written as a commission from Senzoku Gakuen, one of the most renowned conservatories in Japan. Jan Van der Roost has imbued it with such a broad palette of ensemble colours that it puts the entire range of instruments of theorchestra in the spotlight. The ostinato element, which characterizes each of the three movements in this work, is sure to catch the ear of any audience.Jan Van der Roost schreef Ostinati in opdracht van het gerenommeerde Japanse conservatorium Sezoku Gakuen. Met dit werk belicht de componist werkelijke alle instrumentaties van het blaasorkest. Het Ostinato-idee dat in alle drie de delen naarvoren komt, kan zeker op veel bijval van uw publiek rekenen!Ostina ti wurde im Auftrag von Senzoku Gakuen, einem der renommiertesten Konservatorien Japans, geschrieben. Jan Van der Roost stellt darin das gesamte Farbspektrum und die komplette Instrumentierung des Blasorchesters zur Schau. DieOstinato-Idee, die alle drei Sätze dieses Werkes prägt, wird die Aufmerksamkeit jedes Publikums fesseln.D'abord destinée aux fanfares, Ostinati est une commande de Senzoku Gakuen, l'un des plus prestigieux conservatoires de musique du Japon. Le compositeur a arrangé la présente version ultérieurement afi n d'exploiterl'instrumentat ion et le large éventail de sonorités d'un orchestre d'harmonie. Le dessein de cet Ostinati est de captiver l'attention de votre public, de la premiére la derniére note.Ostinati< /I> é stato composto da Jan Van der Roost su incarico di uno tra i pù rinomati conservatori giapponesi. Jan Van der Roost utilizza tutta la gamma di colori e l'intera strumentazione della banda. L'idea di ostinato,che contraddistingue i tre movimenti che compongono il brano, catturer l'attenzione del vostro pubblico.
SKU: SU.80119296
Little Ostinati (1992) consists of four movements in traditional, tonal style: Passacaglia, Ground, Basso Ostinato, Chaconne. Published by: Soundspells Productions.
SKU: HL.48182632
UPC: 888680834180. 10.5x13.5 inches.
Henri Vachey: Ostinati (Trumpet & Piano).
SKU: BR.KM-2515
World premiere: 's-Hertogenbosch, December 16, 2007
ISBN 9790004503355. 11 x 14 inches.
Libro de glosas is based on the Trattado de glosas by Diego Ortiz (1510 - ca. 1570). The intertextuality between different materials and musical techniques and processes of the 16th century was one of my main interests when I wrote this piece for the wonderful sound and quality of the Calefax ensemble.The intertextual relationships are as follows:Recercada I is based on the first chords of the chanson Doulce memoire by Pierre Sandrin. It is also used in Trattado de glosas.Recercada II is based on the incipit of the madrigal O felici occhi miei by Jacques Arcadelt. It is also used in Trattado de glosas.Recercada III is based on the ostinato Passamezzo antico. It is also used in Trattado de glosas.Recercada IV is freely based on the tenor La Spagna. It is also used in Trattado de glosas.Batalla (V) is a free composition in form of a battaglia and is based on some ostinati of Spanish origin as well as on an anonymous theme from the 16th century. There are also some bars of a batalla by Joseph Ximenez (18th century).Libro de glosas esta basada en el Trattado de glosas de Diego Ortiz (1510 - ca. 1570). La intertextualidad entre diferentes materiales y tecnicas y procesos de la musica del siglo XVI era uno de mis principales intereses cuando escribi esta pieza para el maravilloso sonido y calidad del Calefax ensemble.Las relaciones intertextuales son las siguientes:Recercada I esta basada libremente sobre los primeros acordes de la chanson Doulce memoire de Pierre Sandrin. Esta es utilizada como ejemplo en el Trattado de glosas.Recercada II esta basada libremente sobre el incipit del madrigal O felici occhi miei de Jacques Arcadelt. Esta pieza es utilizada tambien como ejemplo en el Trattado de glosas.Recercada III esta basada libremente sobre el ostinato Passamezzo antico. Tambien es presentada en el Trattado de glosas.Recercada IV esta construida libremente sobre el tenor La Spagna. Tambien es utilizado por Ortiz en el Trattado de glosas.Batalla (V) es una libre composicion en forma de battaglia sobre ostinati de origen espanol y sobre un tema anonimo (siglo XVI). Tambien aparecen brevemente varios compases de una batalla de Joseph Ximenez (siglo XVIII).(Jose M. Sanchez-Verdu).
SKU: PR.11641139S
UPC: 680160682119.
Barca rolles for a Sinking City was inspired by the city of Venice, a place that has long held the fascination of artists, writers and composers, and which I have been lucky enough to visit on several occasions. Sadly it seems that future generations may not be so lucky: in addition to the city's slow sinking and recently discovered tilting, studies predict that if global warming and the resultant rise of ocean levels is unabated, the entire city (as well as many other coastal cities around the globe) will be under water by 2100. I. Funeral Gondola The late, cryptic piano works of Franz Liszt made a profound impression on me as a young composer, among them two works he entitled La Lugubre Gondola (usually translated as The Funeral Gondola ) which were said to be a premonition of Wagner's death in Venice, his coffin transported through the canals in a black gondola. These late pieces of Liszt acquired even greater significance to me after I spent two summers in Bayreuth under the patronage of Friedelind Wagner, the granddaughter of Wagner and great-granddaughter of Liszt. This movement is a meditation on Wagner, Liszt, Venice and its own evanescence. II. Barcarolle/Quodlibet The Quodlibet (Latin for what pleases) is a musical form dating back to the 15th century where many disparate melodies are juxtaposed. Popular in the Renaissance, sacred and secular melodies were combined, often to comical effect due to the resultant incongruity of the words. The form was considered the ultimate test of a composer's mastery of counterpoint. The most famous Quodlibet is without doubt the final Variation of Bach's Goldberg Variations. As a form the Quodlibet is less common in more recent music, although examples can be found in the works of Kurt Weill and David Del Tredici. My own Barcarolle/Quodlibet was inspired by the (perhaps apocryphal) story of the funeral where musicians were asked to play a Bach Choral, but due to miscommunication played instead the Bacarolle from The Tales of Hoffmann. Here, the Bach Choral Allen Menschen mussen sterben (All Men Must Die) is heard in the strings pizzicato, with a tempo indication In slow motion. The alto line of the Bach suggests a phrase from Beethoven's Ninth Symphony (Alle Menchen werden Bruder) heard in the muted trombone. Before long, the famous tune from Offenbach's opera is heard, followed by quotations from iconic Barcarolles by Chopin, Mendelssohn and Faure, as well as two Venetian popular songs and more Beethoven. III. Barcarola/Ostinato/Carill on An ostinato is a repeated musical figure, and carillon is Italian for music box. This movement references the obsolete genre of salon pieces that imitated music boxes: such works by composers like Liadov and Gretchaninov used to be a mainstay of pianists' encore repertoire. This movement is however much darker in conception than those pleasant trifles. Utilizing the full battery of percussion, the carefully notated temporal slowing of the ostinato becomes overwhelmed by a poignant chorale melody before this box is snapped shut. IV. Barcarolle Oubliee (Forgotten Barcarolle) Marked limpido (still) the final movement begins with the sound of rain produced by a percussion instrument called (appropriately) a rain stick. Halting phrases in the harp coalesce into the accompaniment for a plangent melody heard in the clarinet. The central Adagio of this movement leads to a shattering climax, before the opening phrases return and dissipate into nothingness.
SKU: PR.11641139L
UPC: 680160682126.
SKU: HL.48021234
ISBN 9781458423542. UPC: 884088642037. 6.75x10.5 inches.
Text: in Latin compiled from the charter of the University, and from older orations in praise of Basle by Bernhard Wyss.Publisher: Boosey & HawkesDifficulty level: 4 (for chorus)Britten's genius lifts this work above being just a worthy celebration of the 500th anniversary of the foundation of Basle University. It is tongue-in-cheek and mockingly non-academic while referring all the time to academic musical forms and formulae. It is written in two parts (everything is in the statutory Latin including the titles of the parts - Pars I and Pars II). The titles of the movements show Britten's intention to show off a wide variety of techniques. Here are some examples: Chorale/Alla Rovescio (the theme is given and responded to with the same melody upside down)/Recitativo/Tema seriale con fuga/Canone ed ostinato. There is a good deal of humour here.There are seven movements in Pars I and six in Pars II. The tenor soloist is given three florid recitatives, accompanied only by a piano, which act as bridges between other orchestrally accompanied movements. Of these the most noteworthy are the Arioso con canto popolare for soprano solo with tenors and basses who hum a student song; another terrific Britten scherzo; and a wonderfully raucous final pair of movements (Canon ed ostinato and Corale con canto) where Britten seems to be aping the Vivat Regina! cries in Parry's I was glad or encouraging the kind of noisy 'I'm from the best university' kind of student touchline shout. This has outrageously high notes for the tenors (top B) which further endorse this feeling. There are real echoes of the Spring Symphony (see separate entry) final movement here which are further underlined by the last section of the Cantata which brings in the bells, piano, huge percussion and the inevitable chorale in which the choir sings 'that a free academy may thrive in a free community, for ever the ornament and treasure of illustrious Basle'.This may not be Britten at his most soul-searching but, as always, there is plenty here to enjoy, especially if the work is not taken too seriously. It is a celebratory, occasional piece and it could be well taken up by other academic establishments celebrating big anniversaries. The chorus parts are not very difficult, though they do present challenges for the choir - not least in having tenors capable of those very high notes at the end. The Tema seriale con fuga is sinewy and needs careful tuning. It also has the subject regularly given upside down after its initial sounding by the basses. All good fun.Duration: 21 minutesPaul Spicer, Lichfield, 2011.
SKU: HL.1458135
The Octonaut Hyperdrive transparent overdrive delivers expressive dynamic response through detailed engineering and craftmanship. Each Octonaut Hyperdrive features germanium diodes rigorously tested for optimum tone, an IC3 that converts voltages giving the player more headroom, a gain pot that expertly blends the clipping & clean stages, a selectable true/buffered bypass operation, and a refined circuit design for ultra-consistent performance from pedal to pedal. Pair this little guy with any guitar rig and the resultant tone will lead to massive planetary destruction!
SKU: HL.49005319
ISBN 9790001057295. UPC: 073999804775. 9.0x12.0x0.105 inches.
Hermann Schroeder (1904-1984) ranks among the major German organ composers of the 20th century, being an excellent organist himself. Many of his more than 100 organ works deal with themes of the Gregorian chorale. The chorale's modal diatonicism which is freer and different than the later major-minor tonality establishes a perfect symbiosis with the free tonality of the contemporary composer. In the five-movement chorale partita, the more than 1,000 years old Mixolydian Whitsun Sequence of Hrabanus Maurus (9th century) is used in an imaginative and formally varied way: as a virtuoso toccata, in the second movement 'ostinato' as a strict trio setting over a seven-bar ostinato in the pedal, as a capriciously playful 'bicinium', and as a meditative, harmonically appealing 'arioso'. The fifth movement (fantasia ricercare) displays brilliant full-handed chords and virtuoso passages as well as a fugato in the middle section. A rewarding concert piece for Whitsun, with an excellent possibility of virtuoso interpretation and colourful registration.