Matériel : Conducteur et Parties séparées
SKU: BT.MUSM570360123
English.
20': soprano solo, large choir, brass band, organ Written for the Sydney University Musical Society (SUMS) First performance: Intervarsity Music Festival, Newcastle Town Hall, Australia 25 January 2008. Sydney University Musical Society, Waratah Brass band Vocal score.
SKU: PR.11441690S
UPC: 680160626021. 9 x 12 inches.
Ran's third string quartet was written for the Pacifica Quartet, who are featuring it in numerous performances from May 2014 through February 2016, across the country and abroad. Their blog page dedicated to the work also features the composer's notes, for more indepth insight. ...impassioned solos emerge from ominous quiet, and high arpeggios in the violins quiver alongside the earthy cello. Ms. Ran skillfully deploys these extremes of color, volume and pitch, yet the overall somewhat chilly impression is one of poise. -- Zachary Woolfe, The New York Times.My third string quartet was composed at the invitation of the Pacifica Quartet, whose music-making I have come to know closely and admire hugely as resident artists at the University of Chicago. Already in our early conversations Pacifica proposed that this quartet might, in some manner, refer to the visual arts as a point of germination. Probing further, I found out that the quartet members had special interest in art created during the earlier part of the 20th century, perhaps between the two world wars. It was my good fortune to have met, a short while later, while in residence at the American Academy in Rome in the fall of 2011, art conservationist Albert Albano who steered me to the work of Felix Nussbaum (1904-1944), a German-Jewish painter who, like so many others, perished in the Holocaust at a young age, and who left some powerful, deeply moving art that spoke to the life that was unraveling around him. The title of my string quartet takes its inspiration from a major exhibit devoted to art by German artists of the period of the Weimar Republic (1919-1933) titled “Glitter and Doom: German Portraits from the 1920sâ€, first shown at New York’s Metropolitan Museum of Art in 2006-07. Nussbaum would have been a bit too young to be included in this exhibit. His most noteworthy art was created in the last very few years of his short life. The exhibit’s evocative title, however, suggested to me the idea of “Glitter, Doom, Shards, Memory†as a way of framing a possible musical composition that would be an homage to his life and art, and to that of so many others like him during that era.  Knowing that their days were numbered, yet intent on leaving a mark, a legacy, a memory, their art is triumph of the human spirit over annihilation. Parallel to my wish to compose a string quartet that, typically for this genre, would exist as “pure musicâ€, independent of a narrative, was my desire to effect an awareness in my listener of matters which are, to me, of great human concern.  To my mind there is no contradiction between the two goals.  As in several other works composed since 1969, this is my way of saying ‘do not forget’, something that, I believe, can be done through music with special power and poignancy.   The individual titles of the quartet’s four movements give an indication of some of the emotional strands this work explores. 1) “That which happened†(das was geschah) – is how the poet Paul Celan referred to the Shoah – the Holocaust.  These simple words served for me, in the first movement, as a metaphor for the way in which an “ordinary†life, with its daily flow and its sense of sweet normalcy, was shockingly, inhumanely, inexplicably shattered. 2) “Menace†is a shorter movement, mimicking a Scherzo.  It is also machine-like, incessant, with an occasional, recurring, waltz-like little tune – perhaps the chilling grimace we recognize from the executioner’s guillotine mask.  Like the death machine it alludes to, it gathers momentum as it goes, and is unstoppable. 3) â If I must perish - do not let my paintings dieâ€; these words are by Felix Nussbaum who, knowing what was ahead, nonetheless continued painting till his death in Auschwitz in 1944.  If the heart of the first movement is the shuddering interruption of life as we know it, the third movement tries to capture something of what I can only imagine to be the conflicting states of mind that would have made it possible, and essential, to continue to live and practice one’s art – bearing witness to the events.  Creating must have been, for Nussbaum and for so many others, a way of maintaining sanity, both a struggle and a catharsis – an act of defiance and salvation all at the same time. 4) “Shards, Memory†is a direct reference to my quartet’s title.  Only shards are left.  And memory.  The memory is of things large and small, of unspeakable tragedy, but also of the song and the dance, the smile, the hopes. All things human.  As we remember, in the face of death’s silence, we restore dignity to those who are gone.—Shulamit Ran .
SKU: CL.031-0118-00
SKU: CL.011-3486-75
SKU: CL.031-0118-01
SKU: CL.011-3486-01
An outstanding concert march with a bright contemporary sound by Japanese composer Naoya Wada that is an impressive choice for any performance by intermediate levels bands. Because it is scored with a reduced instrumentation it will be very effective with smaller high school groups. A very impressive composition for this grade level! Very highly recommended!
SKU: B9.962
9 x 12 inches.
Commissione d for Camerata Pacifica by Bob Klein & Lynne Cantlay.
SKU: BT.AMP-125-020
9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
In The Pioneers Philip Sparke salutes the bicentenary of an expedition by two all time American heroes - Meriwether Lewis and William Clark. They were commissioned by US President Thomas Jefferson to find the headwaters of the Missouri and a route to the Pacific following the Louisiana Purchase, which doubled the size of the USA. They set out as the ‘Corps of Discovery’ from Louisville, Kentucky, in May 1804 and not only did they succeed in reaching the Pacific through hostile territory, but also found their way back - in 3 years! The piece is not descriptive of the journey but gives the composer the opportunity to celebrate the 200th anniversary of this amazing feat. Add a touchof the wild-west to any concert with this exciting work. De titel van dit werk verwijst naar het begin van het avontuur van de ‘National Children’s Brass Band of Great Britain’, maar The Pioneers is ook een eerbewijs aan twee helden van de componist: Meriwether Lewis en William Clark,die twee eeuwen geleden op expeditie gingen in opdracht van de Amerikaanse president Thomas Jefferson. Ze vertrokken vanuit Louisville, Kentucky in mei 1804. Ze slaagden er niet alleen in om de Grote Oceaan te bereiken doorvijandig gebied, maar ze vonden ook hun weg terug - in drie jaar! Het werk beschrijft deze reis niet, maar geeft de componist de mogelijkheid om deze geweldige prestatie te memoreren.Der Titel ist ein Salut an die Zweihundertjahrfeier einer Expedition von zwei Heldenfiguren des Komponisten - Meriwether Lewis und William Clark. Ihre Expeditionstruppe, bekannt als das ‘Corps of Discovery’, erforschte das Quellgebiet des Missouri und fand eine Route zum Pazifik durch feindliches Gebiet. Der Komponist ergriff die Gelegenheit, den 200. Jahrestag dieser Meisterleistung zu feiern, mit diesem Werk, das sich auch wunderbar zur Umrahmung Ihres nächsten festlichen Anlasses eignet.Le 30 avril 1803, le Traité de cession de la Louisiane entre la France et les États-Unis était signé. L’acquisition de ces terres permet aux États-Unis de doubler la superficie de leur territoire de l’époque. Meriwether Lewis et William Clark sont alors mandatés par le président Thomas Jefferson, pour cartographier les sources du Missouri et tracer une voie vers le Pacifique. Parti de Louisville dans le Kentucky, en mai 1804, le corps expéditionnaire (‘Corps of Discovery’) traverse d’interminables territoires hostiles, réussit atteindre le Pacifique et rentre au terme d’un périple de deux ans ! Cette composition ne fait pas le récit du voyage, mais permet au compositeur decommémorer les deux cents ans de cette fabuleuse expédition. Il 30 aprile 1803 fu firmato il trattato di cessione della Louisiana tra la Francia e gli Stati Uniti. L’acquisizione di queste terre permise agli Stati Uniti di raddoppiare la superficie del proprio territorio. L’allora presidente Thomas Jefferson incaricò Meriwether Lewis e William Clark di cartografare le sorgenti del fiume Missouri e tracciare la strada verso il Pacifico. Partita da Louisville (Kentucky), nel maggio del 1804, la spedizione attraversò interminabili territori ostili, riuscendo a raggiungere il Pacifico per poi tornare alla base di partenza al termine di un periplo durato due anni. Questo brano non è un racconto del viaggio, ma permette al compositoredi commemorare i duecento anni di questa favolosa spedizione.
SKU: BT.AMP-125-120
SKU: UT.LB-21
ISBN 9788881094899. 5.90 x 8.26 inches.
Le tecniche vocali attuali sono, in senso letterale, l'espressione di un sentire 'alienato' e 'decentrato'. Sono lo stare in punta di piedi scambiato per lo stare in piedi, sono il seme sparato contro un bersaglio, invece che seminato e lasciato crescere, sono l'affondare scambiato per fondare... Esse distruggono l'intuizione naturale del suono come spazio sferico con un centro (analoga a quella del nostro corpo come collocato al centro di uno spazio potenzialmente infinito) e la sostituiscono con una concezione distorta e, appunto, decentrata, qual e quella del suono 'avanti' o 'fuori' o in 'maschera' , che implica che uno non sia gia, naturalmente e tranquillamente, nello spazio del canto, ma che debba arrivarci, cio che induce ipso facto a essere in 'tensione', nel senso letterale del 'tendere' a un presunto luogo ideale di risonanza, che per continuare a sussistere artificiosamente, dovra essere continuamente 'raggiunto', per alcuni in alto, per altri in basso. In altre parole, non piu il naturale 'qui e ora' della mente pacificata, la tranquilla posa della voce dei belcantisti, la classica nobile semplicita e calma grandezza, ma lo spasmodico 'la e allora' della mente nevrotica e schizofrenica... E a questo punto che le moderne tecniche vocali sono pronte a gettare le fondamenta ('scientifiche') della 'nuova geometria' del canto, brevettando 'figure' del suono sempre piu rivoluzionarie e stupefacenti: la sfera senza centro, il centro senza sfera, la sfera piccola come il centro, il centro grande come la sfera, il centro come bersaglio, la sfera a forma di tubo...
SKU: BT.DHP-0991451-140
Wir schlüpfen in die Haut von Miguel und reisen mit ihm nach Australien. Einigermaßen entfremdet von seiner spanischen Heimat schlendert er durch das Viertel The Rocks in Sydney. Auf einem kleinen Markt entdeckt er einen Druck des Gemäldes Pacific Dreams von William DeShazo. Das Bild stellt die Meeresbrandung auf einer exotischen Insel im Pazifik dar. Während die eindrucksvolle Harbour Bridge von Sidney vor ihm auftaucht, ist er in Gedanken bei den heißen Stränden im Stillen Ozean. Auf einmal kommt ihm das Thema in den Sinn, das er einst über die Gewässer Japans komponiert hatte. Liegt es an den asiatischen Einflüssen, die im kosmopolitischen Sydney so vielfältig vertretensind? Oder sind es die Wasser rund um Sydney, über die er nach Tahiti segeln könnte? Er ist sich unsicher. Könnte er genau dieses Thema für eine neue Komposition über die Metropole Sydney verwenden? Wie sollte er seine Träume vom Pazifik, seine Pacific Dreams, in diese Mixtur einbringen? Vielleicht könnte er den Wortschatz von Inseln wie Hawaii und Tahiti für seine Komposition verwenden. Und einen gemischten Chor die schönen Vokalverbindungen ad libitum singen lassen. Mit diesen Ideen im Kopf steigt er in die Metro am Circular Quay. Auf ins Hotel und frisch ans Werk! Jetzt muss er einfach komponieren.... Pacific Dreams descrive l’esperienza di Miguel, un compositore spagnolo che, stanco della vita nella terra natia, parte per un viaggio a Sydney dove scopre una stampa raffigurante i cavalloni del Pacifico. Improvvisamente Miguel ricorda un tema composto in precedenza sui laghi giapponesi. E’ l’influenza asiatica presente nella cosmopolita Sydney che porta questo tema alla mente? Oppure è l’acqua attorno a Sydney sulla quale si può navigare verso Tahiti? Non si sa, ma Miguel avverte l’immediato bisogno di rientrare in albergo e comporre….