SKU: HL.44003325
ISBN 9789043103954. UPC: 073999033250. English-German-French-Dutch.
These Play 'Em Right series books contain exercises and songs that present the fundamental rhythms and articulations of Latin music. The exercises are written in ascending degrees of difficulty, and each addresses one or two rhythms with clear articulations. The acquired knowledge is continually applied and incorporated in the songs.
SKU: HL.44003311
ISBN 9789043101448. UPC: 073999808186. English-German-French-Dut ch.
The Play 'em Right collection is aimed at musicians who wish to familiarise themselves with jazz, rock and Latin styles. Each of the solo books contain many unaccompanied pieces together with keyboard and guitar chords which explore the particular genre. In Play 'em Right - Jazz, Volume 1 you will find 10 exercises and 8 pieces to perform. These are aimed at wind players who would like to become acquainted with jazz at home. Although graded in difficulty, it is not necessary to first study all the exercises before being able to play the pieces. .De serie Play 'em Right is bedoeld voor blazers die in de populaire stijlen jazz, latin en rock willen spelen. Play 'em Right Jazz, Play 'em Right Latin en Play 'em Right Rock bestaan telkens uit twee delen en bevattende fundamentele ritmes en articulaties van verschillende muziekstijlen, in oefeningen en songs. De oefeningen zijn in oplopende moeilijkheidsgraad geschreven. Er komen steeds een of twee ritmes aan bod met duidelijke articulatietekens,waardoo r precies de juiste speelmanier wordt aangeleerd. In de songs wordt het aangeleerde toegepast en verwerkt.In Play 'em Right - Jazz, Volume 1 staan 10 exercises en 8 speelstukken, bedoeld voor blazersdie thuis willen raken in de Jazz-stijl. Hoewel de moeilijkheidsgraad oploopt, is het niet noodzakelijk eerst alle exercises door te nemen om de speelstukken te kunnen spelen.Die Bucher der Reihe Play 'em Right, Band 1 und 2 vermitteln in speziellen Ubungen und Songs die fundamentalen Rhythmen und Artikulationsweisen von Pop/Rock, Latin und Jazz. Die Ubungen sind in ansteigendem Schwierigkeitsgrad geschrieben. In den Songs wird das Gelernte unmittelbar umgesetzt und vertieft. Die mitgelieferte Akkordbegleitung fur Tasteninstrumente und/oder Gitarre macht es moglich, mit Begleitung zu spielen. Play 'em Right ist sowohl fur den Instrumentalunterricht als auch das Selbststudium geeignet.Band 1 enthalt 10 Ubungen und 8 Spielstucke.Dans chaque ouvrage de cette collection, les intrumentistes touveront des exercices et morceaux diverses leur offrant la possibilite de se familiariser avec les techniques d'interpretation du jazz, du rock et des musiques latines. Le degre de difficulte des exercices est progressif. Les indications sont claires et le contenu technique de chaque exercice reste limite. Les morceaux qui suivent mettent immediatement en pratique les techniques apprises. Les indications d'accords (pour claviers/guitare) permettent de se faire accompagner. Play'em Right peut etre utilise dans le cadre du cours individuel ou pour la pratique quotidienne. Dans Play'em Right, vol. 1vous trouverez 10 exercices et 8 pieces a jouer, pour des musiciens d'instruments a vent qui veulent se familiariser avec le style `Jazz`. Bien que le degre de difficulte soit progressif, il n'est pas necessaire d'etudier tous les exercices pour pouvoir jouer les pieces. La collana Play'em Right e destinata a quei musicisti che vogliono familiarizzare con la musica jazz, rock e latin. Per ognuno di questi generi, Erik Veldkamp ha realizzato un metodo suddiviso in due livelli differenti, specificamente strutturato per rendere accessibili a tutti i musicisti i segreti di questi frizzanti generi musicali. Affronterete quindi dapprima brevi esercizi che vi svelano la giusta interpretazione del rock, della musica latina e del jazz, per poi cimentarvi in veri brani musicali. Fatevi affascinare da questi moderni generi musicali, ed il jazz, il rock e la musica latina non avranno segreti per voi.
SKU: HL.44003313
ISBN 9789043101387. UPC: 073999858549. 9.0x12.25x0.139 inches. English-German-French-Dut ch.
The Play 'em Right collection is aimed at musicians who wish to familiarise themselves with jazz, rock and Latin styles. Each of the solo books contain many unaccompanied pieces together with keyboard and guitar chords which explore the particular genre. In Play 'em Right - Jazz, Volume 1 you will find 10 exercises and 8 pieces to perform. These are aimed at wind players who would like to become acquainted with jazz at home. Although graded in difficulty, it is not necessary to first study all the exercises before being able to play the pieces.De serie Play 'em Right is bedoeld voor blazers die in de populaire stijlen jazz, latin en rock willen spelen. Play 'em Right Jazz, Play 'em Right Latin en Play 'em Right Rock bestaan telkens uit twee delen en bevattende fundamentele ritmes en articulaties van verschillende muziekstijlen, in oefeningen en songs. De oefeningen zijn in oplopende moeilijkheidsgraad geschreven. Er komen steeds een of twee ritmes aan bod met duidelijke articulatietekens,waardoo r precies de juiste speelmanier wordt aangeleerd. In de songs wordt het aangeleerde toegepast en verwerkt.In Play 'em Right - Jazz, Volume 1 staan 10 exercises en 8 speelstukken, bedoeld voor blazersdie thuis willen raken in de Jazz-stijl. Hoewel de moeilijkheidsgraad oploopt, is het niet noodzakelijk eerst alle exercises door te nemen om de speelstukken te kunnen spelen.Die Bucher der Reihe Play 'em Right, Band 1 und 2 vermitteln in speziellen Ubungen und Songs die fundamentalen Rhythmen und Artikulationsweisen von Pop/Rock, Latin und Jazz. Die Ubungen sind in ansteigendem Schwierigkeitsgrad geschrieben. In den Songs wird das Gelernte unmittelbar umgesetzt und vertieft. Die mitgelieferte Akkordbegleitung fur Tasteninstrumente und/oder Gitarre macht es moglich, mit Begleitung zu spielen. Play 'em Right ist sowohl fur den Instrumentalunterricht als auch das Selbststudium geeignet.Band 1 enthalt 10 Ubungen und 8 Spielstucke.Dans chaque ouvrage de cette collection, les intrumentistes touveront des exercices et morceaux diverses leur offrant la possibilite de se familiariser avec les techniques d'interpretation du jazz, du rock et des musiques latines. Le degre de difficulte des exercices est progressif. Les indications sont claires et le contenu technique de chaque exercice reste limite. Les morceaux qui suivent mettent immediatement en pratique les techniques apprises. Les indications d'accords (pour claviers/guitare) permettent de se faire accompagner. Play'em Right peut etre utilise dans le cadre du cours individuel ou pour la pratique quotidienne. Dans Play'em Right, vol. 1vous trouverez 10 exercices et 8 pieces a jouer, pour des musiciens d'instruments a vent qui veulent se familiariser avec le style `Jazz`. Bien que le degre de difficulte soit progressif, il n'est pas necessaire d'etudier tous les exercices pour pouvoir jouer les pieces. La collana Play'em Right e destinata a quei musicisti che vogliono familiarizzare con la musica jazz, rock e latin. Per ognuno di questi generi, Erik Veldkamp ha realizzato un metodo suddiviso in due livelli differenti, specificamente strutturato per rendere accessibili a tutti i musicisti i segreti di questi frizzanti generi musicali. Affronterete quindi dapprima brevi esercizi che vi svelano la giusta interpretazione del rock, della musica latina e del jazz, per poi cimentarvi in veri brani musicali. Fatevi affascinare da questi moderni generi musicali, ed il jazz, il rock e la musica latina non avranno segreti per voi.
SKU: HL.44003328
ISBN 9789043101417. UPC: 073999033281. English-German-French-Dut ch.
ISBN 9789043103954. UPC: 073999033250. English-German-French-Dut ch.
SKU: HL.44003327
ISBN 9789043101196. UPC: 073999033274. English-German-French-Dut ch.
SKU: CF.WF229
ISBN 9781491153789. UPC: 680160911288.
Intro duction Gustave Vogt's Musical Paris Gustave Vogt (1781-1870) was born into the Age of Enlightenment, at the apex of the Enlightenment's outreach. During his lifetime he would observe its effect on the world. Over the course of his life he lived through many changes in musical style. When he was born, composers such as Mozart and Haydn were still writing masterworks revered today, and eighty-nine years later, as he departed the world, the new realm of Romanticism was beginning to emerge with Mahler, Richard Strauss and Debussy, who were soon to make their respective marks on the musical world. Vogt himself left a huge mark on the musical world, with critics referring to him as the grandfather of the modern oboe and the premier oboist of Europe. Through his eighty-nine years, Vogt would live through what was perhaps the most turbulent period of French history. He witnessed the French Revolution of 1789, followed by the many newly established governments, only to die just months before the establishment of the Third Republic in 1870, which would be the longest lasting government since the beginning of the revolution. He also witnessed the transformation of the French musical world from one in which opera reigned supreme, to one in which virtuosi, chamber music, and symphonic music ruled. Additionally, he experienced the development of the oboe right before his eyes. When he began playing in the late eighteenth century, the standard oboe had two keys (E and Eb) and at the time of his death in 1870, the System Six Triebert oboe (the instrument adopted by Conservatoire professor, Georges Gillet, in 1882) was only five years from being developed. Vogt was born March 18, 1781 in the ancient town of Strasbourg, part of the Alsace region along the German border. At the time of his birth, Strasbourg had been annexed by Louis XIV, and while heavily influenced by Germanic culture, had been loosely governed by the French for a hundred years. Although it is unclear when Vogt began studying the oboe and when his family made its move to the French capital, the Vogts may have fled Strasbourg in 1792 after much of the city was destroyed during the French Revolution. He was without question living in Paris by 1798, as he enrolled on June 8 at the newly established Conservatoire national de Musique to study oboe with the school's first oboe professor, Alexandre-Antoine Sallantin (1775-1830). Vogt's relationship with the Conservatoire would span over half a century, moving seamlessly from the role of student to professor. In 1799, just a year after enrolling, he was awarded the premier prix, becoming the fourth oboist to achieve this award. By 1802 he had been appointed repetiteur, which involved teaching the younger students and filling in for Sallantin in exchange for a free education. He maintained this rank until 1809, when he was promoted to professor adjoint and finally to professor titulaire in 1816 when Sallantin retired. This was a position he held for thirty-seven years, retiring in 1853, making him the longest serving oboe professor in the school's history. During his tenure, he became the most influential oboist in France, teaching eighty-nine students, plus sixteen he taught while he was professor adjoint and professor titulaire. Many of these students went on to be famous in their own right, such as Henri Brod (1799-1839), Apollon Marie-Rose Barret (1804-1879), Charles Triebert (1810-1867), Stanislas Verroust (1814-1863), and Charles Colin (1832-1881). His influence stretches from French to American oboe playing in a direct line from Charles Colin to Georges Gillet (1854-1920), and then to Marcel Tabuteau (1887-1966), the oboist Americans lovingly describe as the father of American oboe playing. Opera was an important part of Vogt's life. His first performing position was with the Theatre-Montansier while he was still studying at the Conservatoire. Shortly after, he moved to the Ambigu-Comique and, in 1801 was appointed as first oboist with the Theatre-Italien in Paris. He had been in this position for only a year, when he began playing first oboe at the Opera-Comique. He remained there until 1814, when he succeeded his teacher, Alexandre-Antoine Sallantin, as soloist with the Paris Opera, the top orchestra in Paris at the time. He played with the Paris Opera until 1834, all the while bringing in his current and past students to fill out the section. In this position, he began to make a name for himself; so much so that specific performances were immortalized in memoirs and letters. One comes from a young Hector Berlioz (1803-1865) after having just arrived in Paris in 1822 and attended the Paris Opera's performance of Mehul's Stratonice and Persuis' ballet Nina. It was in response to the song Quand le bien-amie reviendra that Berlioz wrote: I find it difficult to believe that that song as sung by her could ever have made as true and touching an effect as the combination of Vogt's instrument... Shortly after this, Berlioz gave up studying medicine and focused on music. Vogt frequently made solo and chamber appearances throughout Europe. His busiest period of solo work was during the 1820s. In 1825 and 1828 he went to London to perform as a soloist with the London Philharmonic Society. Vogt also traveled to Northern France in 1826 for concerts, and then in 1830 traveled to Munich and Stuttgart, visiting his hometown of Strasbourg on the way. While on tour, Vogt performed Luigi Cherubini's (1760-1842) Ave Maria, with soprano Anna (Nanette) Schechner (1806-1860), and a Concertino, presumably written by himself. As a virtuoso performer in pursuit of repertoire to play, Vogt found himself writing much of his own music. His catalog includes chamber music, variation sets, vocal music, concerted works, religious music, wind band arrangements, and pedagogical material. He most frequently performed his variation sets, which were largely based on themes from popular operas he had, presumably played while he was at the Opera. He made his final tour in 1839, traveling to Tours and Bordeaux. During this tour he appeared with the singer Caroline Naldi, Countess de Sparre, and the violinist Joseph Artot (1815-1845). This ended his active career as a soloist. His performance was described in the Revue et gazette musicale de Paris as having lost none of his superiority over the oboe.... It's always the same grace, the same sweetness. We made a trip to Switzerland, just by closing your eyes and listening to Vogt's oboe. Vogt was also active performing in Paris as a chamber and orchestral musician. He was one of the founding members of the Societe des Concerts du Conservatoire, a group established in 1828 by violinist and conductor Francois-Antoine Habeneck (1781-1849). The group featured faculty and students performing alongside each other and works such as Beethoven symphonies, which had never been heard in France. He also premiered the groundbreaking woodwind quintets of Antonin Reicha (1770-1836). After his retirement from the Opera in 1834 and from the Societe des Concerts du Conservatoire in 1842, Vogt began to slow down. His final known performance was of Cherubini's Ave Maria on English horn with tenor Alexis Dupont (1796-1874) in 1843. He then began to reflect on his life and the people he had known. When he reached his 60s, he began gathering entries for his Musical Album of Autographs. Autograph Albums Vogt's Musical Album of Autographs is part of a larger practice of keeping autograph albums, also commonly known as Stammbuch or Album Amicorum (meaning book of friendship or friendship book), which date back to the time of the Reformation and the University of Wittenberg. It was during the mid-sixteenth century that students at the University of Wittenberg began passing around bibles for their fellow students and professors to sign, leaving messages to remember them by as they moved on to the next part of their lives. The things people wrote were mottos, quotes, and even drawings of their family coat of arms or some other scene that meant something to the owner. These albums became the way these young students remembered their school family once they had moved on to another school or town. It was also common for the entrants to comment on other entries and for the owner to amend entries when they learned of important life details such as marriage or death. As the practice continued, bibles were set aside for emblem books, which was a popular book genre that featured allegorical illustrations (emblems) in a tripartite form: image, motto, epigram. The first emblem book used for autographs was published in 1531 by Andrea Alciato (1492-1550), a collection of 212 Latin emblem poems. In 1558, the first book conceived for the purpose of the album amicorum was published by Lyon de Tournes (1504-1564) called the Thesaurus Amicorum. These books continued to evolve, and spread to wider circles away from universities. Albums could be found being kept by noblemen, physicians, lawyers, teachers, painters, musicians, and artisans. The albums eventually became more specialized, leading to Musical Autograph Albums (or Notestammbucher). Before this specialization, musicians contributed in one form or another, but our knowledge of them in these albums is mostly limited to individual people or events. Some would simply sign their name while others would insert a fragment of music, usually a canon (titled fuga) with text in Latin. Canons were popular because they displayed the craftsmanship of the composer in a limited space. Composers well-known today, including J. S. Bach, Telemann, Mozart, Beethoven, Dowland, and Brahms, all participated in the practice, with Beethoven being the first to indicate an interest in creating an album only of music. This interest came around 1815. In an 1845 letter from Johann Friedrich Naue to Heinrich Carl Breidenstein, Naue recalled an 1813 visit with Beethoven, who presented a book suggesting Naue to collect entries from celebrated musicians as he traveled. Shortly after we find Louis Spohr speaking about leaving on his grand tour through Europe in 1815 and of his desire to carry an album with entries from the many artists he would come across. He wrote in his autobiography that his most valuable contribution came from Beethoven in 1815. Spohr's Notenstammbuch, comprised only of musical entries, is groundbreaking because it was coupled with a concert tour, allowing him to reach beyond the Germanic world, where the creation of these books had been nearly exclusive. Spohr brought the practice of Notenstammbucher to France, and in turn indirectly inspired Vogt to create a book of his own some fifteen years later. Vogt's Musical Album of Autographs Vogt's Musical Album of Autographs acts as a form of a memoir, displaying mementos of musicians who held special meaning in his life as well as showing those with whom he was enamored from the younger generation. The anonymous Pie Jesu submitted to Vogt in 1831 marks the beginning of an album that would span nearly three decades by the time the final entry, an excerpt from Charles Gounod's (1818-1893) Faust, which premiered in 1859, was submitted. Within this album we find sixty-two entries from musicians whom he must have known very well because they were colleagues at the Conservatoire, or composers of opera whose works he was performing with the Paris Opera. Other entries came from performers with whom he had performed and some who were simply passing through Paris, such as Joseph Joachim (1831-1907). Of the sixty-three total entries, some are original, unpublished works, while others came from well-known existing works. Nineteen of these works are for solo piano, sixteen utilize the oboe or English horn, thirteen feature the voice (in many different combinations, including vocal solos with piano, and small choral settings up to one with double choir), two feature violin as a solo instrument, and one even features the now obscure ophicleide. The connections among the sixty-two contributors to Vogt's album are virtually never-ending. All were acquainted with Vogt in some capacity, from long-time friendships to relationships that were created when Vogt requested their entry. Thus, while Vogt is the person who is central to each of these musicians, the web can be greatly expanded. In general, the connections are centered around the Conservatoire, teacher lineages, the Opera, and performing circles. The relationships between all the contributors in the album parallel the current musical world, as many of these kinds of relationships still exist, and permit us to fantasize who might be found in an album created today by a musician of the same standing. Also important, is what sort of entries the contributors chose to pen. The sixty-three entries are varied, but can be divided into published and unpublished works. Within the published works, we find opera excerpts, symphony excerpts, mass excerpts, and canons, while the unpublished works include music for solo piano, oboe or English horn, string instruments (violin and cello), and voice (voice with piano and choral). The music for oboe and English horn works largely belong in the unpublished works of the album. These entries were most likely written to honor Vogt. Seven are for oboe and piano and were contributed by Joseph Joachim, Pauline Garcia Viardot (1821-1910), Joseph Artot, Anton Bohrer (1783-1852), Georges Onslow (1784-1853), Desire Beaulieu (1791-1863), and Narcisse Girard (1797-1860). The common thread between these entries is the simplicity of the melody and structure. Many are repetitive, especially Beaulieu's entry, which features a two-note ostinato throughout the work, which he even included in his signature. Two composers contributed pieces for English horn and piano, and like the previous oboe entries, are simple and repetitive. These were written by Michele Carafa (1787-1872) and Louis Clapisson (1808-1866). There are two other entries that were unpublished works and are chamber music. One is an oboe trio by Jacques Halevy (1799-1862) and the other is for oboe and strings (string trio) by J. B. Cramer (1771-1858). There are five published works in the album for oboe and English horn. There are three from operas and the other two from symphonic works. Ambroise Thomas (1811-1896) contributed an excerpt from the Entr'acte of his opera La Guerillero, and was likely chosen because the oboe was featured at this moment. Hippolyte Chelard (1789-1861) also chose to honor Vogt by writing for English horn. His entry, for English horn and piano, is taken from his biggest success, Macbeth. The English horn part was actually taken from Lady Macbeth's solo in the sleepwalking scene. Vogt's own entry also falls into this category, as he entered an excerpt from Donizetti's Maria di Rohan. The excerpt he chose is a duet between soprano and English horn. There are two entries featuring oboe that are excerpted from symphonic repertoire. One is a familiar oboe melody from Beethoven's Pastoral Symphony entered by his first biographer, Anton Schindler (1796-1864). The other is an excerpt from Berlioz's choral symphony, Romeo et Juliette. He entered an oboe solo from the Grand Fete section of the piece. Pedagogical benefit All of these works are lovely, and fit within the album wonderfully, but these works also are great oboe and English horn music for young students. The common thread between these entries is the simplicity of the melody and structure. Many are repetitive, especially Beaulieu's entry, which features a two-note ostinato throughout the work in the piano. This repetitive structure is beneficial for young students for searching for a short solo to present at a studio recital, or simply to learn. They also work many technical issues a young player may encounter, such as mastering the rolling finger to uncover and recover the half hole. This is true of Bealieu's Pensee as well as Onslow's Andantino. Berlioz's entry from Romeo et Juliette features very long phrases, which helps with endurance and helps keep the air spinning through the oboe. Some of the pieces also use various levels of ornamentation, from trills to grace notes, and short cadenzas. This allows the student to learn appropriate ways to phrase with these added notes. The chamber music is a valuable way to start younger students with chamber music, especially the short quartet by Cramer for oboe and string trio. All of these pieces will not tax the student to learn a work that is more advanced, as well as give them a full piece that they can work on from beginning to end in a couple weeks, instead of months. Editorial Policy The works found in this edition are based on the manuscript housed at the Morgan Library in New York City (call number Cary 348, V886. A3). When possible, published scores were consulted and compared to clarify pitch and text. The general difficulties in creating an edition of these works stem from entries that appear to be hastily written, and thus omit complete articulations and dynamic indications for all passages and parts. The manuscript has been modernized into a performance edition. The score order from the manuscript has been retained. If an entry also exists in a published work, and this was not indicated on the manuscript, appropriate titles and subtitles have been added tacitly. For entries that were untitled, the beginning tempo marking or expressive directive has been added as its title tacitly. Part names have been changed from the original language to English. If no part name was present, it was added tacitly. All scores are transposing where applicable. Measure numbers have been added at the beginning of every system. Written directives have been retained in the original language and are placed relative to where they appear in the manuscript. Tempo markings from the manuscript have been retained, even if they were abbreviated, i.e., Andte. The barlines, braces, brackets, and clefs are modernized. The beaming and stem direction has been modernized. Key signatures have been modernized as some of the flats/sharps do not appear on the correct lines or spaces. Time signatures have been modernized. In a few cases, when a time signature was missing in the manuscript, it has been added tacitly. Triplet and rhythmic groupings have been modernized. Slurs, ties, and articulations (staccato and accent) have been modernized. Slurs, ties, and articulations have been added to parallel passages tacitly. Courtesy accidentals found in the manuscript have been removed, unless it appeared to be helpful to the performer. Dynamic indications from the manuscript have been retained, except where noted. --Kristin Leitterman.Introducti onGustave Vogt’s Musical ParisGustave Vogt (1781–1870) was born into the “Age of Enlightenment,†at the apex of the Enlightenment’s outreach. During his lifetime he would observe its effect on the world. Over the course of his life he lived through many changes in musical style. When he was born, composers such as Mozart and Haydn were still writing masterworks revered today, and eighty-nine years later, as he departed the world, the new realm of Romanticism was beginning to emerge with Mahler, Richard Strauss and Debussy, who were soon to make their respective marks on the musical world. Vogt himself left a huge mark on the musical world, with critics referring to him as the “grandfather of the modern oboe†and the “premier oboist of Europe.â€Through his eighty-nine years, Vogt would live through what was perhaps the most turbulent period of French history. He witnessed the French Revolution of 1789, followed by the many newly established governments, only to die just months before the establishment of the Third Republic in 1870, which would be the longest lasting government since the beginning of the revolution. He also witnessed the transformation of the French musical world from one in which opera reigned supreme, to one in which virtuosi, chamber music, and symphonic music ruled. Additionally, he experienced the development of the oboe right before his eyes. When he began playing in the late eighteenth century, the standard oboe had two keys (E and Eb) and at the time of his death in 1870, the “System Six†Triébert oboe (the instrument adopted by Conservatoire professor, Georges Gillet, in 1882) was only five years from being developed.Vogt was born March 18, 1781 in the ancient town of Strasbourg, part of the Alsace region along the German border. At the time of his birth, Strasbourg had been annexed by Louis XIV, and while heavily influenced by Germanic culture, had been loosely governed by the French for a hundred years. Although it is unclear when Vogt began studying the oboe and when his family made its move to the French capital, the Vogts may have fled Strasbourg in 1792 after much of the city was destroyed during the French Revolution. He was without question living in Paris by 1798, as he enrolled on June 8 at the newly established Conservatoire national de Musique to study oboe with the school’s first oboe professor, Alexandre-Antoine Sallantin (1775–1830).Vogtâ €™s relationship with the Conservatoire would span over half a century, moving seamlessly from the role of student to professor. In 1799, just a year after enrolling, he was awarded the premier prix, becoming the fourth oboist to achieve this award. By 1802 he had been appointed répétiteur, which involved teaching the younger students and filling in for Sallantin in exchange for a free education. He maintained this rank until 1809, when he was promoted to professor adjoint and finally to professor titulaire in 1816 when Sallantin retired. This was a position he held for thirty-seven years, retiring in 1853, making him the longest serving oboe professor in the school’s history. During his tenure, he became the most influential oboist in France, teaching eighty-nine students, plus sixteen he taught while he was professor adjoint and professor titulaire. Many of these students went on to be famous in their own right, such as Henri Brod (1799–1839), Apollon Marie-Rose Barret (1804–1879), Charles Triebert (1810–1867), Stanislas Verroust (1814–1863), and Charles Colin (1832–1881). His influence stretches from French to American oboe playing in a direct line from Charles Colin to Georges Gillet (1854–1920), and then to Marcel Tabuteau (1887–1966), the oboist Americans lovingly describe as the “father of American oboe playing.â€Opera was an important part of Vogt’s life. His first performing position was with the Théâtre-Montansier while he was still studying at the Conservatoire. Shortly after, he moved to the Ambigu-Comique and, in 1801 was appointed as first oboist with the Théâtre-Italien in Paris. He had been in this position for only a year, when he began playing first oboe at the Opéra-Comique. He remained there until 1814, when he succeeded his teacher, Alexandre-Antoine Sallantin, as soloist with the Paris Opéra, the top orchestra in Paris at the time. He played with the Paris Opéra until 1834, all the while bringing in his current and past students to fill out the section. In this position, he began to make a name for himself; so much so that specific performances were immortalized in memoirs and letters. One comes from a young Hector Berlioz (1803–1865) after having just arrived in Paris in 1822 and attended the Paris Opéra’s performance of Mehul’s Stratonice and Persuis’ ballet Nina. It was in response to the song Quand le bien-amié reviendra that Berlioz wrote: “I find it difficult to believe that that song as sung by her could ever have made as true and touching an effect as the combination of Vogt’s instrument…†Shortly after this, Berlioz gave up studying medicine and focused on music.Vogt frequently made solo and chamber appearances throughout Europe. His busiest period of solo work was during the 1820s. In 1825 and 1828 he went to London to perform as a soloist with the London Philharmonic Society. Vogt also traveled to Northern France in 1826 for concerts, and then in 1830 traveled to Munich and Stuttgart, visiting his hometown of Strasbourg on the way. While on tour, Vogt performed Luigi Cherubini’s (1760–1842) Ave Maria, with soprano Anna (Nanette) Schechner (1806–1860), and a Concertino, presumably written by himself. As a virtuoso performer in pursuit of repertoire to play, Vogt found himself writing much of his own music. His catalog includes chamber music, variation sets, vocal music, concerted works, religious music, wind band arrangements, and pedagogical material. He most frequently performed his variation sets, which were largely based on themes from popular operas he had, presumably played while he was at the Opéra.He made his final tour in 1839, traveling to Tours and Bordeaux. During this tour he appeared with the singer Caroline Naldi, Countess de Sparre, and the violinist Joseph Artôt (1815–1845). This ended his active career as a soloist. His performance was described in the Revue et gazette musicale de Paris as having “lost none of his superiority over the oboe…. It’s always the same grace, the same sweetness. We made a trip to Switzerland, just by closing your eyes and listening to Vogt’s oboe.â€Vogt was also active performing in Paris as a chamber and orchestral musician. He was one of the founding members of the Société des Concerts du Conservatoire, a group established in 1828 by violinist and conductor François-Antoine Habeneck (1781–1849). The group featured faculty and students performing alongside each other and works such as Beethoven symphonies, which had never been heard in France. He also premiered the groundbreaking woodwind quintets of Antonin Reicha (1770–1836).After his retirement from the Opéra in 1834 and from the Société des Concerts du Conservatoire in 1842, Vogt began to slow down. His final known performance was of Cherubini’s Ave Maria on English horn with tenor Alexis Dupont (1796–1874) in 1843. He then began to reflect on his life and the people he had known. When he reached his 60s, he began gathering entries for his Musical Album of Autographs.Autograph AlbumsVogt’s Musical Album of Autographs is part of a larger practice of keeping autograph albums, also commonly known as Stammbuch or Album Amicorum (meaning book of friendship or friendship book), which date back to the time of the Reformation and the University of Wittenberg. It was during the mid-sixteenth century that students at the University of Wittenberg began passing around bibles for their fellow students and professors to sign, leaving messages to remember them by as they moved on to the next part of their lives. The things people wrote were mottos, quotes, and even drawings of their family coat of arms or some other scene that meant something to the owner. These albums became the way these young students remembered their school family once they had moved on to another school or town. It was also common for the entrants to comment on other entries and for the owner to amend entries when they learned of important life details such as marriage or death.As the practice continued, bibles were set aside for emblem books, which was a popular book genre that featured allegorical illustrations (emblems) in a tripartite form: image, motto, epigram. The first emblem book used for autographs was published in 1531 by Andrea Alciato (1492–1550), a collection of 212 Latin emblem poems. In 1558, the first book conceived for the purpose of the album amicorum was published by Lyon de Tournes (1504–1564) called the Thesaurus Amicorum. These books continued to evolve, and spread to wider circles away from universities. Albums could be found being kept by noblemen, physicians, lawyers, teachers, painters, musicians, and artisans.The albums eventually became more specialized, leading to Musical Autograph Albums (or Notestammbücher). Before this specialization, musicians contributed in one form or another, but our knowledge of them in these albums is mostly limited to individual people or events. Some would simply sign their name while others would insert a fragment of music, usually a canon (titled fuga) with text in Latin. Canons were popular because they displayed the craftsmanship of the composer in a limited space. Composers well-known today, including J. S. Bach, Telemann, Mozart, Beethoven, Dowland, and Brahms, all participated in the practice, with Beethoven being the first to indicate an interest in creating an album only of music.This interest came around 1815. In an 1845 letter from Johann Friedrich Naue to Heinrich Carl Breidenstein, Naue recalled an 1813 visit with Beethoven, who presented a book suggesting Naue to collect entries from celebrated musicians as he traveled. Shortly after we find Louis Spohr speaking about leaving on his “grand tour†through Europe in 1815 and of his desire to carry an album with entries from the many artists he would come across. He wrote in his autobiography that his “most valuable contribution†came from Beethoven in 1815. Spohr’s Notenstammbuch, comprised only of musical entries, is groundbreaking because it was coupled with a concert tour, allowing him to reach beyond the Germanic world, where the creation of these books had been nearly exclusive. Spohr brought the practice of Notenstammbücher to France, and in turn indirectly inspired Vogt to create a book of his own some fifteen years later.Vogt’s Musical Album of AutographsVogt’s Musical Album of Autographs acts as a form of a memoir, displaying mementos of musicians who held special meaning in his life as well as showing those with whom he was enamored from the younger generation. The anonymous Pie Jesu submitted to Vogt in 1831 marks the beginning of an album that would span nearly three decades by the time the final entry, an excerpt from Charles Gounod’s (1818–1893) Faust, which premiered in 1859, was submitted.Within this album ...
SKU: HL.44003316
ISBN 9789043101455. UPC: 073999480788. English-German-French-Dut ch.
These instrumental solo books are for brass and woodwind players looking to become well-versed in jazz, Latin and rock styles. Each book contains a number of exercises increasing in difficulty, with attention to various bass rhythms and articulation techniques, plus performance pieces in which the techniques addressed can be applied.
SKU: BT.DHP-1053798-400
ISBN 9789043122436. 9x12 inches. Dutch.
In Play â??em Right komen rock, jazz en latin aan bod, met uitleg over - en voorbeelden van - de verschillende stijlkenmerken. De partijen zijn zo geschreven dat een eigen interpretatie steeds mogelijk is, en dat is heel belangrijkvoor de muzikale ontwikkeling van de leerling. Deze uitgave bevordert de kennis, creativiteit en muzikaliteit van iedere drummer. De bijgevoegde cd, met voorbeeldtracks en meespeelversies van alle songs, is daarbij een geweldighulpmiddel.Dieses Buch will Drummer mit ein paar Jahren Spielerfahrung herausfordern, verschiedene Stile zu erproben und ihnen damit eine breitere Basis verschaffen - so dass Schlagzeug spielen zu Musik machen wird. Mit Einführungen in die verschiedenen Stile, Hörvorschlägen, Schlagzeugstimmen und technischen Ã?bungen geht dieses Buch abwechslungsreich und effektiv an diese Aufgabe heran. Viel Wert wird dabei auf eigene Interpretation, Kreativität und Musikalität gelegt. Die beiliegende Mitspiel-CD ist eine wertvolle Unterstützung zur Entwicklung des Drummers.Una pubblicazione che rappresenta una sfida per tutti i percussionisti con allâ??attivo alcuni anni dâ??esperienza. Playâ??em Right - Play Along for Drums copre una vasta paletta di stili musicali consentendo, grazie ad introduzioni sui vari generi ed esercizi tecnici, di avere un approccio efficace e gratificante. Molta importanza è data alla creativit , allâ??interpretazione e alla musicalit .
SKU: BT.AMP-459-010
English-German-French- Dutch.
Festival Prelude ‘Ad Excel’ was commissioned by the AD Concert Band, from Solihull in the UK, to celebrate their 40th Anniversary in 2016. The title, Ad Excel, is a play on words: it is Latin for ‘to excel’ but also celebrates the band’s anniversary as XL is 40 in Roman numerals. The work opens with a bright fanfare with frequent changes of meter. This leads to a playful main subject, played first by woodwinds, followed by full band. A bridge passage leads to a legato second subject, played twice. The bridge passage returns to introduce the both main melodies in new keys and instrumentations before a coda, derived from the opening fanfare, brings the work to a close.Festival Prelude ‘Ad Excel’ werd geschreven in opdracht van de AD Concert Band uit het Britse Solihull, ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van dit orkest in 2016. De titel, Ad Excel, heeft een dubbele betekenis, die is gebaseerd op de Engelse van het Latijn afgeleide term ‘to excel’ (excelleren, uitblinken) én op het veertigjarig jubileum van de band, aangezien XL in Romeinse cijfers het getal 40 aanduidt. Het werk opent met een opgewekte fanfare waarin frequent van maatsoort wordt gewisseld. Dan volgt een speels hoofdthema, eerst in het hout en dan het volledige orkest. Een bridgegedeelte leidt naar een legato tweede thema, dat twee keer klinkt.Daarop keert de bridge terug om beide hoofdmelodieën in nieuwe toonsoorten en instrumentaties te introduceren, waarna een coda, ontleend aan de openingsfanfare, het werk besluit. Das Stück Festival Prelude ‘Ad Excel’ wurde 2016 von der AD Concert Band aus Solihull (Vereinigtes Königreich) aus Anlass ihres 40-jährigen Jubiläums in Auftrag gegeben. Der Titel, Ad Excel, ist ein Wortspiel: Es ist das lateinische Wort für to excel“ (engl.: hervorragend sein“), bezieht sich aber auch auf das Jubiläum des Orchesters, da XL die römische Ziffer für 40 ist. Das Werk beginnt mit einer strahlenden Fanfare mit zahlreichen Taktwechseln. Sie führt zu einem verspielten Hauptthema, das zunächst von den Holzbläsern und anschließend vom gesamten Orchester gespielt wird. Eine Überleitung führt zu einem zweiten Thema im Legato. Die Überleitung kehrtschließlich wieder, um die beiden Hauptmelodien in neuen Tonarten und Instrumentierungen vorzustellen, bis das Werk in einer Coda, die von der Eröffnungsfanfare abgeleitet ist, endet. Festival Prelude ‘Ad Excel’ est une commande de l’AD Concert Band de Solihull au Royaume-Uni, pour célébrer leur 40e anniversaire en 2016. Le titre, Ad Excel, est un jeu de mots : en latin, il signifie « exceller », mais les chiffres romains XL font aussi 40, l’anniversaire célébré par l’orchestre. L’œuvre commence par une fanfare éclatante aux changements de mesure fréquents, suivie par l’introduction du thème principal, joué par les bois, puis repris par l’orchestre. Un pont mène au second thème legato avant d’introduire - nouveau les deux mélodies principales avec des tonalités et instrumentations différentes. L’œuvre se termine avec une coda dérivée de la fanfared’ouverture . Festival Prelude ‘Ad Excel’ è stato commissionato dalla AD Concert Band, di Solihull nel Regno Unito, per celebrare il loro 40esimo anniversario nel 2016. Il titolo, Ad Excel, è un gioco di parole: è il corrispondente latino di “eccellere†ma celebra allo stesso tempo l’anniversario della band dato che XL equivale a 40 in numeri romani. L’opera si apre con una luminosa fanfara con frequenti cambi di tempo. Questa sfocia in motivo giocoso principale, prima suonato dai legni, subito dopo dall’intera banda. Un passaggio che funge da ponte porta poi a un secondo tema in legato, suonato per due volte. Il passaggio ritorna poi ad introdurre le due melodieprincipali in una nuova tonalit prima della coda, che riprende la fanfara di apertura, portando il brano alla conclusione.
SKU: PR.414412380
ISBN 9781491137956. UPC: 680160692644.
First published in 1930, Stephen Deâakâs two-volume Modern Method for Cello remains a timeless and beloved resource for new and developing cellists at every stage of practice and performance. A student of David Popper, Deâak presents a thoughtful and thorough method for beginning cellists with a detailed focus on fundamentals, including posture and balance of the bow and left hand. Unlike many other methods, the Modern Method spends considerable time developing note-recognition and tone production by isolating a skill or concept in a single exercise. These include open string and bow distribution exercises, as well as systematic left hand practice focusing on one or two notes at a time. This careful approach in the beginning allows the new player to reinforce important right- and left-hand skills before attempting performance pieces.Sequential scales and exercises in various keys and positions are supplemented with songs and tuneful etudes, allowing the player to apply practical technique to expressive performance. These etudes are both pedagogical and performance-worthy, rich with musicality and charm. The musical and technical concepts presented in this method can be learned in any order at the teacherâs discretion to best serve the student. Revisions in this new edition include additional instruction, clarification of fingerings with shifting indications, updated melodies, and a beautiful new engraving. The wealth of practice and performance repertoire in The New Modern Method for Cello, Volume 2 makes this book a valuable addition to every cellistâs library. Volume 2 offers training in higher positions and thumb position, advanced left-hand and bowing techniques, and musical exercises including 29 concert studies. These etudes, often heard in recitals, were designed by Deâak as the perfect stepping stone to Popperâs High School of Cello Playing.
SKU: PR.414412370
ISBN 9781491137949. UPC: 680160692637. 9 x 12 inches.
First published in 1929, Stephen Deâakâs two-volume Modern Method for Cello remains a timeless resource for new and developing cellists at every stage of practice and performance. A student of David Popper, Deâak presents a thoughtful and thorough method for beginning cellists with a detailed focus on fundamentals, including posture and balance of the bow and left hand.Unlike many other methods, the Modern Method spends considerable time developing note-recognition and tone production by isolating a skill or concept in a single exercise. These include open string and bow distribution exercises, as well as systematic left hand practice focusing on one or two notes at a time. This careful approach in the beginning allows the new player to reinforce important right- and left-hand skills before attempting performance pieces.Sequential scales and exercises in various keys and positions are supplemented with songs and tuneful etudes, allowing the player to apply practical technique to expressive performance. These etudes are both pedagogical and performance-worthy, rich with musicality and charm. The musical and technical concepts presented in this method can be learned in any order at the teacherâs discretion to best serve the student.Revisions in this new edition include additional instruction, clarification of fingerings with shifting indications, updated melodies, and a beautiful new engraving. The wealth of practice and performance repertoire in The New Modern Method for Cello, Volume 1 makes this book a valuable addition to every cellistâs library.Volume 2 offers training in higher positions and thumb position, advanced left-hand and bowing techniques, and musical exercises including 29 concert studies. These etudes, often heard in recitals, were designed by Deâak as the perfect stepping stone to Popperâs High School of Cello Playing.
SKU: AP.1-ADV12016
UPC: 805095120165. English.
Over 40 songs by one of the most unique composers in the history of jazz, for the first time in print in their original form, using the composer's manuscripts, including his most popular songs Morning and Pensativa, tunes from his critically acclaimed record Extension, a representative collection of his best Latin material plus several new songs. Also included are forewords by Jerry Coker and Bill Dobbins, a biography and a complete discography. Titles: A Long Time Ago * Baroque * Basic Blues * Bittersweet * Blues at Play * Cal's On * Canto Africano * Clavo * Confusion in Dallas * DaVidaBel(l)a * Dancing Song * Elegy * Coker's Blues * Running Mate * Francis Paudrás * Funquiado * Fuzz Blues * Faviota * Hoaky Blues (alias Blues in G) * Igor * Love Come Upon Me * Love's Walk * Memento * Miles Behind * Minor Sights * Morning * Nova * O Canto * Ornithardy * Pájaro Loco (Crazy Bird) * Passacaglia * Passarinho * Pavillón * Pensativa * Quiet Dawn * Serenidade * Soloette * Starbright * Strayhorn * Suddenly * Tahlia (Song for Tahli) * The Greek * The House on Summit * Thiers' Tears * Twas Only Yesterday * Waiting (for Jack's Plane) * Waltz * When Autumn Comes.
SKU: BT.DHP-1064042-404
ISBN 9789043164511. English-German-French-Dut ch.
The 25 pieces in Beatmüller have been composed by Fons van Gorp as an alternative or homage to the popular 25 romantic studies Opus 100 by good old Friedrich Burgmüller. They are written in twentieth centuryidioms: rock, swing, latin and funk styles are all there, but romance is also present. All the pieces in Beatmüller are meant to be played solo, but the audio tracks available online in MP3 format are a perfect tool tohelp develop the right drive and beat. De 25 stukken in Beatmüller zijn gecomponeerd als alternatief voor of aanvulling op de aloude, geliefde 25 romantische etudes (opus 100) van Friedrich Burgmüller. Ze zijn geschreven in idiomen van de twintigsteeeuw: de stijlen rock, swing, latin en funk passeren de revue, maar ook de romantiek is present. Alle stukken in Beatmüller zijn bedoeld om solo te spelen, maar de online in mp3-formaat beschikbare audiotracks zijn eenprima hulpmiddel om de juiste ‘drive’ en ‘beat’ te ontwikkelen.Die 25 Stücke in Beatmüller wurden als Alternative oder Ergänzung zu den beliebten 25 romantischen Etüden opus 100 des guten alten Friedrich Burgmüller komponiert. Fons van Gorp ist es gelungen, die wertvollenklaviertechnisc hen Lerninhalte aus Burgmüllers Etüden in neue Stücke zu übertragen. Diese wurden alle in Stilidiomen des 20. Jahrhunderts geschrieben: Rock, Swing, Latin und Funk sind vertreten, aber ebenso auch die Romantik. AlleStücke in Beatmüller sind für das Solospiel gedacht die online im MP3-Format verfügbaren Audiotracks sind jedoch die perfekte Unterstützung, um den richtigen Drive und Beat zu entwickeln.Les 25 pièces rassemblées dans Beatmüller constituent une alternative et/ou un complément aux célèbres 25 Études romantiques Opus 100 de Friedrich Burgmüller. Ces 25 nouvelles pièces ont été écrites dans un amalgamede styles musicaux du XXe siècle tels que le rock, le swing, les musiques latino-américaines, le funk sans pour autant négliger le côté romantique. Toutes les pièces du recueil sont destinées être jouées en solo. Les pistesd’accompagne ment disponibles en ligne au format MP3 sont idéales pour développer le sens du rythme et le bon mouvement.I 25 studi contenuti in Beatmüller sono stati composti come alternativa o supplemento ai famosi 25 romantici Studi Opus 100 di Friedrich Bergmüller. Sono stati scritti negli stili cardini del XX secolo: rock, swing,latin e funk, non dimenticando lo stile romantico. Tutti i pezzi di questo libro sono pensati per l’esecuzione in assolo. Le tracce audio disponibili online in formato MP3 fornisce il giusto supporto per sviluppare il “Drive andBeatâ€.
SKU: GI.G-10368
ISBN 9781622776276.
This is a fascinating and important book for everybody even remotely interested in the history of American bands. Bryan Proksch has done some painstakingly thorough research in putting together an amazing assemblage of documents… This is a must-have book! —Jon Ceander Mitchell   The Wind Music Research Quarterly: Mitteilungsblatt der IGEB   (March 2022), 14–15 For the scholar, each entry presents an opportunity for expansion. For the teacher, this work provides source readings for courses on wind band history or for complementing Strunk or Weiss-Taruskin in university music history courses. That said, these documents stand as an enriching and entertaining read in their own right for anyone interested in the subject. —Michael O’Connor   Historic Brass Today 1/2 (Spring 2022), 32 The Golden Age of American Bands is ideally suited for courses on the history and literature of bands in America. Indeed, this volume could suffice as a textbook for adventuresome teachers in that it touches on the major musicians, instruments, ensembles, and functions expected of such a course. . . . Both private and classroom band instructors will find compelling glimpses into the history of their craft. [It is] bursting with opportunities to inspire curiosity in their students while effectively supporting their own curricular goals. —Benjamin D. Lawson and James A. Davis   The Journal of Music History Pedagogy Proksch’s new collection of documents is a most welcome step in the direction of getting [the story of bands] under control. The juxtaposition of documents from so many levels and types of ensembles proves to have a cumulative effect: one begins to see the subtle and long-lasting connections among them despite the big differences. It is easy to envision it as a supplemental text in a course on band history and literature, but the book is also just an absorbing read. There is much to learn here, and much to enjoy. —Ken Kreitner   Notes 79/2 (December 2022): 217-218 This is the story of the American wind band, told chronologically by those who experienced it in real time from 1835 to 1935. How did bands become bands? How did they rise in popularity? Which figures had insights and specific impacts on the development of the genre? Through source documents and articles, Bryan Proksch takes us on an extraordinary journey from the time of the first brass bands in the 1830s, through the Civil War and the golden ages of Gilmore and Sousa, to the cusp of the wind ensemble just before World War II. Hear from a young Frederick Fennell about his efforts to create the first band at Eastman. Read the outline of Allessandro Liberati’s unpublished trumpet method book. Eavesdrop on Karl L. King as he muses on the fate of bands after the death of Sousa. See Patrick Conway’s first undergraduate music education curriculum. Gawk as trombonist Fredrick Neil Innes embarrasses “world’s greatest cornetist†Jules Levy at Coney Island. Explore as Alan Dodworth revolutionizes bands. Retreat with a military band in the middle of a Civil War battle. Find out what it felt like to sit in a Sousa Band rehearsal. Ask Herbert L. Clarke why he thinks you should be playing a cornet instead of a trumpet. Find out how P. S. Gilmore managed to pull off the biggest concert events in American history. The book includes numerous rare and unknown illustrations to show you the places where band history happened. The documents include rare periodical excerpts, handwritten letters, and other writings taken from archives throughout the United States. These first-person accounts are certain to further refine and deepen our understanding and appreciation of American band history on a grand scale. Contents: Beginnings (1835–1859) The Civil War (1860–1865) The Jubilees (1866–1879) The Gilded Age (1880–1896) The Band Age (1897–1914) World War I (1915–1919) Transition and Decline (1920–1935)  Click here to download a FREE addenda. Bryan Proksch is a distinguished faculty lecturer and associate professor of music history and literature at Lamar University in Beaumont, Texas. This is his third book. His A Sousa Reader: Essays, Interviews, and Clippings (GIA Publications, 2016) explores the documents relating to the life and career of John Philip Sousa.
SKU: HL.197540
UPC: 888680646073. 4.0x13.0x1.59 inches.
The word castanet got its origins from “castainaâ€, the Spanish word for chestnut. Castanets are a percussion instrument with a long history in Roman, Latin American and Spanish cultures. They were popularized and most often used by Flamenco dancers; castanet performances usually included pairs of the shell-like instruments being played together. The rhythmic clacking sounds created by each pair and the dancer's movements along to the clicks and snaps made watching of these performances very delightful. IQ Plus Castanets are excellent instruments for use by children in the classroom to contribute to a musical situation, especially involving rhythm and dance. They will teach your child about creating the rhythmic foundations on which any type of music is formed. This simple, yet sturdy instrument produces bright clapping sounds, a perfect instrument for your child's first experience and experiments in music. • With its small size, IQ Plus castanets are specially designed for children's hands and fingers to easily hold and play • Produces bright clacking sounds, and is very easy to play • Constructed from environmentally-friendly rubber wood, child safe and highly durable • Improves rhythmic and motor skills in children • Can be very easy and enjoyable to play with or without any prior musical background • Available in natural wood color.
SKU: MN.CH-1220
It was during a short, weekend vacation cruise to Ensenada. B.C. (from Los Angeles) with the St. Cyril Choir that the idea for an Amazing Grace Mass came about. The more I thought about it, the more I liked the idea of writing for chorus and bagpipes. The early draft used two bagpipes, but when we had a piper come to a rehearsal so that we could see how it would work, it became readily apparent that one piper would be more than enough. It was, in fact, just right. The final form of the piece was achieved by a process of progressive simplification, i.e., the bagpipe part had to be simplified in order for it to be coherent and not just noise. The chorus, needed simplification in order to compete with the sheer volume of the bagpipe during performance. Thus, the piper basically plays the tune Amazing Grace throughout each movement of the Mass, while the chorus sometimes sings the same tune, and sometimes sings uncomplicated lines against the piper melody.The text is the full Proper of the Roman Catholic Mass in Latin.