Matériel : PartitionLangue : Français
/ Niveau : Elémentaire / classique / Recueil / Flûte Traversière et Guitare
SKU: BT.DHP-1094713-070
ISBN 9789043131919. 9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
The De Haske String Orchestra Series offers attractive pieces especially composed and arranged for string orchestras. Students and teachers are treated to a great variety of musical styles. Each part presents a challenge to the player. The Viola part can be replaced by a 3rd Violin part, and the Double bass part can be replaced by a 2nd Cello part. The Piano part is mainly meant for support, but it occasionally adds new motifs as well.
Classical Highlights is a collection of six arrangements of classical themes dating from 17th to 19th century. The parts have been kept easy and attractive; at the same time they stay close to the original.De De Haske String Orchestra Series biedt u aantrekkelijke, speciaal voor strijkorkest gecomponeerde en gearrangeerde werken. De stukken zijn geschreven in verschillende stijlen: van klassiek en folk tot moderne, populaire muziek. Iedere partij is zo geschreven dat elke speler in het orkest een uitdaging heeft. De partij voor altviool kan door een derde viool worden vervangen. De partij voor contrabas kan ook door een tweede cello worden gespeeld. De pianopartij dient als ondersteuning, maar voegt soms ook nieuwe motieven toe aan de muziek.
Classical Highlights is een verzameling arrangementen van klassieke thema’s die dateren uit de 17e tot en met de 19e eeuw. De partijen zijn eenvoudig en aantrekkelijk geschreven: tegelijkertijd blijven de arrangementen dicht bij het origineel. Die De Haske String Orchestra Series bietet attraktive, speziell fu r StreichÂorchester komponierte und arrangierte Stu cke in einer stilistischen Vielfalt von Klassik u ber Folk bis zu modernen U-Musikstilen. Jede Stimme stellt dabei besondere Herausforderungen an die Spieler. Die Violastimme kann durch eine dritte Violine und der Kontrabass durch ein zweites Cello ersetzt werden. Die Klavierstimme dient zur Unterstu tzung, fu gt aber zuweilen auch neue Motive hinzu.
Classical Highlights enthält Bearbeitungen von sechs klassischen Themen aus der Zeitspanne vom 17. bis zum 19. Jahrhundert. Die Stimmen wurden einfach und ansprechend gestaltet und sinddoch zugleich getreu dem Original. Die Ausgabe enthält ein Rigaudon von Henry Purcell, das berühmte Menuett aus der Feuerwerksmusik von Händel, ein Andante von Haydn (das Thema mit dem berühmten Paukenschlag), das Thema aus Beethovens Violinkonzert, Das große Tor von Kiew aus Bilder einer Ausstellung von Modest Mussorgsky und schließlich noch España von Waldteufel und Chabrier. De Haske String Orchestra Series : Les compositions et les arrangements réunis sous ce label sont en parfait accord avec le niveau ciblé, et proposent des styles très variés. Chaque publication est accompagnée d'un compact disc contenant la version de démonstration des œuvres publiées dans cette collection. L’instrumentation est toujours la même : Violons 1 & 2, Alto (ou Violon 3), Violoncelle, Contrebasse (ou Violoncelle 2) et Piano.
Classical Highlights est un recueil qui réunit six arrangements de grands thèmes classiques du XVIIe au XIXe siècle. Les parties sont motivantes et facilement accessibles, explorant avec justesse l’oeuvreoriginale. De Haske String Orchestra Series è una nuova raccolta pensata per i suonatori di archi principianti. Le composizioni e gli arrangiamenti raccolti sotto questa etichetta sono perfetti per chi inizia a suonare e prongono stili variegati. La strumentazione è sempre la stessa: violino 1 & 2, viola (o violino 3), violoncello, contrabbasso (o violoncello 2) e piano.Classical Highlights è una pubblicazione che raccoglie sei arrangiamenti di grandi temi classici del XVII e XIX secolo. Brani motivanti e facilmente accessibili, che rendono onore all‘originale.Tracc e Demo:1. Rigaudon2. Minuet3. Andante4. Allegro5. Great Gate of Kiev6. EspanaPer effettuare il download delle tracce demo, clicca sul titolo selezionato e scegli “Salva come†nel menu.
SKU: BT.DHP-1135315-070
ISBN 9789043146814. 9x12 inches. English-German-French-Dut ch.
More Classical Highlights is the follow-up to Classical Highlights, a collection featuring arrangements of classical themes dating from the 17th century up to the19th century. The parts are quite easy and attractively written, but the arrangements stay as faithful as possible to the original works. Baroque music is represented with two highlights: the well-known Canon by Pachelbel may well be the most performed 17th century composition. The power of the piece lies in a bass line of only eight notes, above which the melodic line of the round itself develops. Réjouissance from Music for the Royal Fireworks is a very joyful composition bythe Anglo-German baroque composer Handel. The 18th century classical style gives us the refined minuet by Boccherini, the Italian composer who wrote a wealth of chamber music. The 19th century features in three famous works: the lively Marche Militaire No 1 by the Austrian composer Schubert originates from 3 Marches Militaires for four-handed piano. The Can Can from Orphée aux enfers (Orpheus in the Underworld) is the best-known separately performed piece by the operetta composer Offenbach. Following this exciting dance music there is the beautiful, lofty Largo theme from the second movement of Czech composer Dvorákâ??s From the New World Symphony. In short: Six varying arrangements - challenging and very suitable for performances! More Classical Highlights is het vervolg op Classical Highlights, een verzameling arrangementen van klassieke thema´s die dateren uit de periode van de 17e eeuw tot en met de 19e eeuw. De partijen zijn eenvoudig en aantrekkelijk geschreven; tegelijkertijd blijven de arrangementen dicht bij het origineel. De barokmuziek is vertegenwoordigd met twee highlights. De bekende Canon van Pachelbel is wellicht de meest gespeelde 17e-eeuwse compositie. De kracht ervan ligt in een baslijn van slechts acht noten waarboven zich het lijnenspel van de canon ontspint. Réjouissance uit Music for the Royal Fireworks is een zeer opgewekte compositie van deDuits-Engelse barokcomponist Händel. De 18e-eeuwse klassieke stijl horen we terug in het verfijnde menuet van Boccherini, een Italiaanse componist die een schat aan kamermuziek schreef. De 19e eeuw komt naar voren in drie beroemde stukken. De uitbundige Marche militaire nr. 1 van de Oostenrijkse componist Schubert komt uit 3 Marches militaires voor vierhandig piano. De Can Can uit Orphée aux enfers (Orpheus in de onderwereld) is het beroemdste afzonderlijk uitgevoerde stuk van de operettecomponist Offenbach. Na deze opzwepende dansmuziek volgt het prachtige, gedragen thema uit het tweede deel van de symfonie Uit de nieuwe wereld met de titel Largo, van de hand van de Tsjechische componist Dvorák. Kortom: zes zeer afwisselende arrangementen, uitdagend en uitermate geschikt voor uitvoeringen! More Classical Highlights ist die Fortsetzung von Classical Highlights, einer Sammlung von Arrangements klassischer Themen aus der Zeit vom 17. bis zum 19. Jahrhundert. Die Stimmen sind recht einfach gehalten und reizvoll ausgearbeitet; zugleich sind die Arrangements nah an den Originalstu cken. Der Barock ist mit zwei musikalischen Höhepunkten vertreten: Der bekannte Canon von Pachelbel ist vielleicht die meist gespielte Komposition aus dem 17. Jahrhundert. Die Kraft dieses Stu ckes liegt in einer Basslinie aus nur acht Noten, u ber der sich das eigentliche Gefu ge des Kanons entwickelt. Réjouissance aus der Feuerwerksmusik ist einesehr fröhliche Komposition des deutsch-englischen Barockkomponisten Händel. Ein Kleinod der Klassik aus dem 18. Jahrhundert ist das raffinierte Menuett von Boccherini, einem italienischen Komponisten, der einen groÃ?en Schatz an Kammermusik schrieb. Das 19. Jahrhundert ist mit drei beru hmten Werken vertreten: Der lebhafte Marche militaire No. 1 des Ã?sterreichers Schubert stammt aus 3 Marches militaires fu r Klavier zu vier Händen. Der Can-Can aus Orphée aux enfers (Orpheus in der Unterwelt) ist das beru hmteste separat aufgefu hrte Stu ck des Operettenkomponisten Offenbach. Nach dieser mitreiÃ?enden Tanzmusik folgt ein schönes, erhabenes Thema aus dem zweiten Satz der Sinfonie Aus der Neuen Welt mit dem Titel Largo aus der Feder des tschechischen Komponisten Dvorák. More Classical Highlights, qui fait suite au recueil Classical Highlights, rassemble une collection dâ??arrangements de thèmes classiques couvrant une période de trois siècles, du XVIIe au XIXe siècle. Les diverses parties instrumentales sont faciles et agréables jouer, mais les arrangements restent néanmoins fidèles aux compositions originales. La musique baroque est représentée par deux oeuvres toujours appréciées. Parmi toutes les compositions du XVIIe siècle, le célèbre Canon de Pachelbel est peut-être celle que lâ??on entend le plus souvent. Sa puissance réside dans une simple ligne de basse de huit notes par-dessus laquelle se développe le motif ducanon lui-même. Réjouissance, tirée de Music for the Royal Fireworks, est une pièce très enjouée du compositeur baroque anglo-allemand Haendel. Le style classique du XVIIIe siècle est inclus sous la forme dâ??un élégant menuet de Boccherini, un compositeur italien qui a écrit une quantité de musique de chambre. Le XIXe siècle est évoqué par trois oeuvres célèbres. La dynamique Marche militaire n° 1, du compositeur autrichien Schubert, extrait des Trois marches militaires pour piano quatre mains. Le Cancan dâ??Orphée aux enfers est la plus connue des oeuvres dâ??Offenbach, célèbre pour ses opérettes. Cette danse endiablée est suivie du Largo, admirable thème du deuxième mouvement de la Symphonie du Nouveau Monde, du compositeur tchèque Dvorák. En résumé : six arrangements variés, stimulants et parfaits pour être interprétés en concert !
SKU: DZ.DZ-4244
ISBN 9782898521614.
La Sonate n° 6 Kharkiv pour guitare solo a été composée en 2021, à la fin du confinement lié au COVID-19. Ã? ce moment-là , ma famille et moi étions restés dans notre ville natale de Kharkiv (également connue sous le nom de Kharkov), en Ukraine, pendant près de deux ans. Nous considérions cette période de pandémie comme un désastre, mais nous avons réalisé plus tard que c'était en fait un moment plutôt heureux, car la guerre est arrivée dans notre pays quelques mois plus tard. Depuis 2022, une fraction considérable des 1,5 million de citoyens de Kharkiv ont quitté leur foyer, ceux qui sont restés vivent sous des attaques incessantes de missiles, et beaucoup ont été tués. Je voudrais dédier cette Sonate à la ville frontalière de Kharkiv et, surtout, à ses citoyens souffrant de la guerre.Pourtant, la musique de la Sonate n'a aucun programme spécifique. Ici, je donnerai un bref aperçu de ses principaux éléments de composition pour faciliter les interprétations futures.Les premier et quatrième mouvements de cette Sonate sont basés sur l'interaction entre le principe dodécaphonique et le centre tonal de sol majeur, naturel pour la guitare. En particulier, le premier mouvement est basé sur l'interaction de la triade de sol majeur Solâ??Siâ??Ré des cordes de guitare à vide 2â??3â??4, le motif ascendant 1 impliquant les notes Miâ??Fa#â??Laâ??Do# (à l'origine sur la première corde), et le motif descendant 2 utilisant les notes Miâ??Doâ??Sibâ??La (à l'origine sur la corde de basse 6). Ces éléments se complètent presque pour former douze tons (à l'exception du Fa manquant), et les motifs alternent avec des fragments ostinato où chaque note de la triade de sol majeur est déplacée pas à pas d'un demi-ton vers le haut ou vers le bas.Le deuxième mouvement est un Scherzo impliquant de nombreux demi-tons dans des accords accentués et des passages rapides, ainsi qu'un mouvement mélodique chromatique dans la voix de basse. Il est presque atonal dans certains fragments, mais a un centre tonal global de la mineur.Le troisième mouvement est un Adagio méditatif basé sur un thème composé dans l'échelle hexatonique Réâ??Miâ??Faâ??Sol# â??Laâ??Si et des accords ostinato impliquant les cordes de basse à vide Miâ??Laâ??Ré et le demi-ton Siâ??Do.Enfin, le quatrième mouvement est basé sur le thème dodécaphonique complet composé de deux phrases comprenant les motifs 1 et 2 du premier mouvement : Solâ??Faâ??Sibâ??Labâ ??Doâ??Mibâ??Ré et Miâ??Siâ??Do#â??Laâ?? Fa#. Ce thème est présenté dans ses formes prime et rétrograde. Il y a des dialogues entre la première corde, les basses et les cordes médianes à vide, similaires au premier mouvement. Ã? son apogée, le thème dodécaphonique est interprété en utilisant le mouvement parallèle de l'accord de sol majeur standard de la guitare avec les cordes médianes à vide sur douze positions.La Sonate a été créée en première et enregistrée (CD Naxos No. 8.574630) par le célèbre guitariste ukrainien Marko Topchii, qui a également vécu et étudié à Kharkiv. Je lui suis extrêmement reconnaissant pour l'interprétation brillante de cette pièce.Je suis très redevable envers Productions d'Oz d'avoir conservé mes notations originales là où celles-ci ne correspondent pas au style de l'éditeur.Sona ta No. 6 Kharkiv for guitar solo was composed in 2021, in the end of the COVID-19 lockdown. At that time my family and I were staying in our home city of Kharkiv (also known as Kharkov), Ukraine for almost two years. We considered that pandemic period as a disaster, but later have realized that it actually was a rather happy time, because a war came to our homeland just a few months later. Since 2022 a considerable fraction of the 1.5 millions of Kharkiv citizens have left their homes, those who stayed have been living under ceaseless missile attacks, and many have been killed. I would like to dedicate this Sonata to the frontier city of Kharkiv and, most of all, to its citizens suffering from the war.Yet, the music of the Sonata does not have any specific program. Here I will give a brief overview of its main composition elements to facilitate future interpretations.The first and fourth movements of this Sonata are based on the interplay between the twelve-tone principle and the G-major tonal center, natural for the guitar. Namely, the first movement is based on the interaction of the G-major triad Gâ??Bâ??D of the open guitar strings 2â??3â??4, ascending motif 1 involving the notes Eâ??F#â??Aâ??C# (originally on the first string), and descending motif 2 using the notes E-â??Câ??Bbâ??A- (originally, on the bass string 6). These elements supplement each other to almost make up twelve tones (apart from the missing F), and the motifs alternate with ostinato fragments where each note in the G major triad is step-by-step moved by a semitone up or down.The second movement is a Scherzo involving numerous semitones in accented chords and fast passages, as well as chromatic melodic motion in the bass voice. It is almost atonal in some fragments, but has an overall tonal center of A-minor.The third movement is a meditative Adagio based on a theme composed within hexatonic scale Dâ??Eâ??Fâ??G#â??Aâ? ?B and ostinato chords involving open bass strings Eâ??Aâ??D and semitone Bâ??C.Finally, the fourth movement is based on the complete twelve-tone theme consisting of two phrases including motifs 1 and 2 from the first movement: Gâ??Fâ??Bbâ??Abâ??Câ ??Ebâ??D and Eâ??Bâ??C#â??Aâ??F#. This theme is presented in its prime and retrograde forms. There are dialogues between the first string, basses and open middle strings, similar to the first movement. In the culmination, the twelve-tone theme is performed using the parallel motion of the standard guitar G-major chord with open middle strings across twelve positions.The Sonata was premiered and recorded (CD Naxos No. 8.574630) by the prominent Ukrainian guitarist Marko Topchii who has also lived and studied in Kharkiv. I am extremely grateful to him for the brilliant performance of this piece.I am greatly indebted to Productions dâ??Oz for keeping my original notations in places where these do not conform to the publisherâ??s style.
SKU: BT.DHP-1175849-401
ISBN 9789043153881. International.
Are you an enthusiastic cinema-goer? Then many of the melodies and themes in this collection will be familiar to you: they are soundtracks to some of the great classics from the world of film. If youâ??ve had just a few years of study on the pianoyouâ??ll be able to enjoy these wonderful pieces.Ga je graag naar de bioscoop? Dan zullen de melodieën en themaâ??s uit deze selectie je zeker bekend voorkomen: ze zijn afkomstig uit de soundtracks van een aantal van de grootste filmklassiekers aller tijden. Wie slechts een paar jaar pianolessenheeft gevolgd, kan deze prachtige filmmuziek nu zelf spelen. De bewerkingen zijn van een gemiddelde moeilijkheidsgraad en blijven heel dicht bij de originele stukken, zodat je ze meteen herkent!Sie sind begeisterter Kinogänger? Dann werden Ihnen mit Sicherheit viele der in diesem Band versammelten Melodien und Themen bekannt vorkommen: Sie entstammen den Soundtracks zu einigen der gröÃ?ten Filmklassiker aller Zeiten. Mit ein paar JahrenUnterrichts- bzw. Spielerfahrung auf dem Klavier können Sie diese wunderbaren Filmmusiken nun selbst nachspielen. Die Bearbeitungen sind im mittleren Schwierigkeitsgrad gehalten und orientieren sich klanglich eng an den Originalen, sodass Sie sorecht in Erinnerungen schwelgen können.Le cinéma vous passionne ? Vous reconnaîtrez alors sans doute la plupart des mélodies et thèmes regroupés dans ce recueil ; ils sont issus des bandes originales de quelques-uns des plus grands classiques du cinéma de tous les temps. Les arrangementsdâ??un niveau de difficulté élémentaire conservent la couleur initiale et ne manqueront pas de vous faire revivre vos souvenirs.
SKU: DY.DO-1522
ISBN 9782897963026.
Fran cis Bebey est né à Douala en juillet 1929, dans une grande famille où son père, pasteur, luttait pour nourrir ses enfants. Mais Francis a eu l'opportunité d'aller à l'école. Admirant son frère aîné, Marcel Eyidi Bebey, il s'est éduqué, s'est distingué, et a finalement reçu une bourse pour passer son baccalauréat en France.Nous approchions de la fin des années 1950 lorsqu'il est arrivé à La Rochelle. Plus que jamais, dans cette France où les Africains étaient regardés avec curiosité, condescendance ou dédain, Francis s'appuyait sur ses ressources intellectuelles. Travailleur assidu, il a obtenu son baccalauréat, puis s'est installé à Paris où il a commencé des études d'anglais à la Sorbonne. Un jour, il a su ce qui l'attirait vraiment : il voulait faire de la radio. Francis a appris son métier en France et aux Ã?tats-Unis.Après avoir travaillé quelques années comme reporter, il a été embauché en 1961 en tant que fonctionnaire international au Département de l'information de l'UNESCO.Parallèle ment, Francis a toujours été attiré par la création musicale. Son activité diurne très sérieuse ne l'empêchait pas de fréquenter les clubs de jazz le soir. Ã? Paris, le jazz, la musique à la mode à cette époque, mais aussi la rumba et la salsa l'attiraient. Il collectionnait les disques et assistait à de nombreux concerts. Avec son complice Manu Dibango, Francis montait sur scène et jouait de la musique.Francis aimait la musique classique depuis son enfance. Il avait grandi en écoutant les cantates et les oratorios de Bach ou Handel que son père chantait au temple. Il s'est passionné pour la guitare, impressionné par les maîtres espagnols et sud-américains, et a décidé d'apprendre à jouer de l'instrument lui-même.Il a commencé à composer des pièces pour guitare, mêlant les diverses influences qui le traversaient avec la musique traditionnelle africaine qu'il portait en lui depuis son enfance. Son approche a captivé le directeur du Centre culturel américain (alors situé dans le quartier de Saint-Germain à Paris), qui lui a offert l'opportunité de se produire devant un public. Francis y a donné son premier récital de guitare (1963) devant un public hypnotisé. Son premier album solo est sorti peu de temps après.Progressivem ent, Francis est devenu reconnu comme musicien et compositeur. Plusieurs albums de l'ambassadeur africain de la guitare, comme le décrivait la presse, sont sortis. Il a également écrit des livres, au point que sa carrière artistique est devenue difficile à concilier avec sa carrière de fonctionnaire. En 1974, même s'il était devenu le directeur général chargé de la musique à l'UNESCO, il a fait le saut audacieux et a démissionné de cette prestigieuse institution pour se consacrer aux trois activités qui l'intéressaient : la musique, la littérature et le journalisme.Il a exploré le patrimoine musical traditionnel du continent africain, notamment à travers le piano à pouce sanza et la musique polyphonique des pygmées d'Afrique centrale, ou en chantant dans sa langue maternelle et en composant des chansons humoristiques en français !Le succès a suivi. Francis Bebey a parcouru le monde : de la France au Brésil, du Cameroun à la Suède, de l'Allemagne aux Caraïbes, ou du Maroc au Japon... la liste des pays où il a été invité à se produire, à donner des conférences ou à rencontrer des lecteurs est très longue. En plus de la reconnaissance publique, il bénéficiait de la reconnaissance de ses collègues musiciens, tels que le guitariste John Williams ou le Vénézuélien Antonio Lauro, qui l'ont invité à faire partie du jury d'un concours de guitare classique à Caracas.Sa vie était le voyage d'un pionnier africain, un homme enraciné dans son patrimoine culturel et portant un message de partage et d'espoir pour le monde. Son originalité continue de résonner dans le monde entier depuis son décès à la fin du mois de mai 2001.Francis Bebey was born in Douala in July 1929, into a large family where his father, a pastor, struggled to feed his children. But Francis had the opportunity to go to school. Admiring his elder brother, Marcel Eyidi Bebey, he educated himself, distinguished himself, and eventually received a scholarship to go and take his baccalaureate in France.We approached the end of the 1950s when he arrived in La Rochelle. More than ever, in this France where Africans were looked at with curiosity, condescension, or disdain, Francis relied on his intellectual resources. A diligent worker, he obtained his Baccalaureate, then moved to Paris where he started English studies at the Sorbonne. One day, he knew what truly attracted him: he wanted to do radio. Francis learned his craft in France and in the USA.After working for a few years as a reporter, he was hired in 1961 as an international civil servant in the UNESCO Information Department.In parallel, Francis had always been drawn to musical creation. His very serious daytime activity didnâ??t prevent him from frequenting jazz clubs in the evenings. In Paris, the Jazz, the trendy music of that time, but also rumba and salsa attracted him. He collected records and attended numerous concerts. With his accomplice Manu Dibango, Francis took the stage and played music.Francis liked classical music since his childhood. He grew up listening to the cantatas and oratorios of Bach or Handel that his father had sung in the temple. He became passionate about the guitar, impressed by the Spanish and South American masters, and decided to learn to strum the instrument himself.He started composing guitar pieces, blending the various influences that flow through him with the traditional African music he had carried within since childhood. His approach captivated the director of the American Cultural Center (then located in the Saint-Germain neighborhood of Paris), who offered him the opportunity to perform in front of an audience. Francis gave his first guitar recital there (1963) in front of a mesmerized audience. His first solo album was released shortly thereafter.Gradually, Francis became recognized as a musician and composer. Several albums of the African guitar ambassador, as described by the press, were released. He also wrote books, to the point that his artistic career became challenging to reconcile with his career as a civil servant. In 1974, even though he had become the General Manager in charge of music at UNESCO, he took the bold leap and resigned from this prestigious institution to dedicated himself to the three activities that interested him: music, literature, and journalism. He explored the traditional musical heritage of the African continent, notably through the thumb piano sanza, and the polyphonic music of the Central African pygmies, or singing in his native language and composing humoristic songs in French!Success followed. Francis Bebey traveled the world: from France to Brazil, Cameroon to Sweden, Germany to the Carribean, or Morocco to Japan... the list of countries where he was invited to perform, gives lectures, or meets readers is very long. In addition to public recognition, he enjoyed the recognition of his fellow musicians, such as guitarist John Williams or Venezuelan Antonio Lauro, who invited him to be a part of the jury for a classical guitar competition in Caracas.His life was the journey of an African pioneer, a man rooted in his cultural heritage and carrying a message of sharing and hope for the world. His originality continues to vibrate around the world since his passing at the end of May 2001.
SKU: BT.BMP8095417
A lot is known about the American composer Leroy Anderson. This son of Swedish immigrants played the piano, organ, accordion, trombone, tuba and double bass. He spoke several languages fluently and graduated from Harvard with first-class honours.While on military service, the army also commissioned him to write a manual on Icelandic grammar.He already started writing musical arrangements as a student, and from his 30th year arranged and composed for the Boston Pops Orchestra. Such melodiesas Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride and Bugler�s Holiday made him world famous. His best-known work, Blue Tango, reached number one in the US charts in 1952, and it sold more than a million copies. In 1975, a year after hisdeath, he was given a star at the Walk of Fame in Hollywood.Most of his works last no longer than three minutes, about the maximum length of a single at that time. One work that lasts longer is his 1953 Piano Concerto in C for piano and orchestra.The first performance was in Chicago, conducted by the composer and with Eugene List at the piano. However, after three performances he was no longer happy with the work and withdrew it. He always intended to revise it, but never got round to it. Itwas only in 1989 that the Anderson family decided to republish the work.This three-part composition is on the one hand characterised by a careless elegance, but on the other one can hear the influence of Rachmaninoff, Copland, Gershwin, and evenBeethoven and Mozart, as well as the Viennese classics.Anderson used the sonata form for the first movement. It ends with a cadenza that carries us on into the second part (in e minor). The third part is a typically cheerful American folk dance in2/4 time, a so-called Hoe Down, with a lilting, lyrical passage as its middle section. At the end comes a solo passage followed by a rapid close.In this piano concerto, Anderson combines a rigidly classical form of composition with simple andappealing themes and elements from light music. So this work is a perfect synthesis of light music and what is called serious music, in the same way as Gershwin�s Rhapsody in Blue. A work that can be played equally well in a concerthall, at an open-air concert or even a pop concert.Over de Amerikaanse componist Leroy Anderson is veel bekend. Deze zoon van Zweedse immigranten speelde piano, orgel, accordeon, trombone, tuba en contrabas. Hij sprak vloeiend verschillende talen en studeerde met grote onderscheidingaf aan Harvard en schreef tijdens zijn legerdienst in opdracht van het leger een handboek grammatica Ijslands.Al in zijn studententijd begon hij met het maken van arrangementen, en vanaf zijn 30ste arrangeerde en componeerde hijvoor het Boston Pops Orchestra. Melodieën zoals Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride en Bugler's Holiday maakte hem wereldberoemd. Zijn bekendste werk Blue Tango stond in 1952 op nummer één in de VS Charts, ener werden meer dan een miljoen exemplaren van verkocht. Een jaar na zijn dood in 1975 kreeg hij een ster op de Walk of Fame in Hollywood.Zijn meeste werken duren niet langer dan drie minuten, ongeveer de maximumduur van een singletoen. Een werk dat wel langer duurt, is het pianoconcerto in C voor piano en orkest uit 1953. Het werd in Chicago gecreëerd onder zijn leiding met Eugene List aan de piano. Na drie uitvoeringen echter, was hij niet meer tevredenover zijn werk en trok dit terug. Hij had zijn leven lang de intentie het te herwerken doch kwam er niet meer toe. Pas in 1989 besliste de Anderson Familie zijn pianoconcerto toch opnieuw uit te geven.Dit driedelige werk wordtenerzijds getypeerd door een zorgeloze elegantie, maar anderzijds zijn invloeden van Rachmaninoff, Copland, Gerschwin en zelfs Beethoven en Mozart alsook de Weense klassiekers te horen.Voor de eerste beweging, past Anderson de sonatevormtoe. Op het einde volgt een cadenza die ons in het tweede deel (in mi klein) voert. Het derde deel is een typische Amerikaanse, vrolijke volksdans in 2/4, een zogenaamde Hoe Down met als middengedeelte een zangerige, lyrischeÜber den amerikanischen Komponisten Leroy Anderson lässt sich vieles berichten: Der Sohn schwedischer Immigranten spielte Klavier, Orgel, Akkordeon, Posaune, Tuba und Kontrabass, sprach neun Sprachen fließend, absolvierte mit einemMagna-cum-laude-Absc hluss die Harvard Universität und verfasste während seiner Militärzeit im Zweiten Weltkrieg für die amerikanische Armee eine Grammatik des Isländischen. Schon während seiner Studentenzeit begann er zu arrangieren, ab Mitte der30er Jahre des letzten Jahrhunderts arrangierte und komponierte er für das Boston Pops Orchestra. Aus seiner Feder stammen so bekannte Werke der leichten Muse wie Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride oder Bugler�s Holiday. Sein wohlbekanntestes Stück, Blue Tango, wurde als erste Instrumentalkomposition über eine Million Mal verkauft und belegte im Jahr 1952 Platz 1 der US-Charts. Für seine Verdienste um die Schallplattenindustrie erhielt er ein Jahr nach seinem Tod einenStern auf dem Walk of Fame in Hollywood.Charakteristisc h für seine Werke ist die Dauer: die meisten sind rund drei Minuten lang � mehr passte nicht auf den damals gebräuchlichen Tonträger, eine Singleschallplatte. Nur wenige seinerKompositionen sprengen diesen Zeitrahmen. Dazu gehört sein Konzert C-Dur für Klavier und Orchester. Er komponierte es 1953, die Uraufführung fand unter seiner Leitung und mit Eugene List am Klavier im selben Jahr in Chicago statt. Da Anderson mit demWerk aber nicht zufrieden war, zog er es im Sommer 1954, nach nur drei Aufführungen, wieder ein. Er hatte zeitlebens die Absicht, es zu überarbeiten, allein, es kam nicht mehr dazu. Erst 1989 entschied sich die Anderson-Familie dazu, dasKlavierkonzert wieder zu veröffentlichen.Das dreisätzige Werk zeigt die Unbeschwertheit und Eleganz, die Andersons sämtliche Kompositionen auszeichnen. Dennoch findet man darin auch Anklänge an Komponisten wie Rachmaninoff, Copland, Gershwin, undeben Beethoven und Mozart, sowie die Wiener Klassiker. Der erste Satz folgt der Sonatenhauptsatzform. An seinem Ende steht eine Klavierkadenz, die direkt in den langsamen zweiten Satz (in e-Moll) überleitet. Der dritte Satz schließlich ist einwaschechter Hoe Down, ein fröhlicher amerikanischer Volkstanz im 2/4-Takt, in dessen Zentrum aber eine lyrisch-gesangliche Passage steht. Eine weitere Solo-Kadenz führt das Werk in einen spritzigen Schlussabschnitt.In seinem Klavierkonzertvereinigt Anderson einen klassisch-traditionellen Form- und Kompositionsstil mit Elementen der Unterhaltungsmusik und eingängigen Melodien, die schon immer sein Markenzeichen waren. Daher bildet dieses Werk eine perfekte Synthese von ernster undleichter Musik. Es passt � wie beispielsweise auch George Gershwins Rhapsody in Blue � gleichermaßen in einen vornehmen Konzertsaal, wie auch zur zwanglos-lockeren Atmosphäre einer sommerlichen Open-Air-Veranstaltung oder einesPops-Konzertes.< br>Nous savons beaucoup de choses sur le compositeur américain Leroy Anderson. Ce fils dimmigrants suédois jouait du piano, de lorgue, de laccordéon, du trombone, du tuba et de la contrebasse. Il parlait couramment plusieurs langues et était diplômé avec grande distinction de Harvard. Pendant son service militaire, il écrivit un manuel de grammaire islandaise commandé par larmée.Étudiant, il avait déj commencé faire des arrangements et dès l ge de 30 ans, il arrangeait et composait pour le Boston Pops Orchestra. Des mélodies telles que Serenata, The Typewriter, Sleigh Ride et Buglers Holiday lui valurent une renommée mondiale. Son uvre phare, Blue Tango, fut numéro un descharts américains en 1952 et se vendit plus dun million dexemplaires. Un an après sa mort en 1975, il eut droit son étoile sur le Walk of Fame Hollywood.La plupart de ses uvres nexcèdent pas trois minutes, soit peu près la durée maximale dun single lépoque. Son concerto en ut pour piano et orchestre de 1953 est quant lui plus long. Il fut créé Chicago sous sa direction avec Eugene List au piano. Après trois exécutions, Anderson nétait toutefois plus satisfait de son travail et le retira. Toute sa vie, il eut lintention de le remanier mais ne le fit pas. Ce nest quen 1989 que la famille Anderson décida de tout de m?me rééditer son concerto pour piano.Cette uvre en trois parties se caractérise par son élégance nonchalante mais aussi par linfluence de Rachmaninoff, Copland, Gershwin et m?me de Beethoven et Mozart, ainsi que des classiques viennois.Pour le premier mouvement, Anderson opte pour une sonate. la fin, une cadence nous conduit la deuxième partie (en mi mineur). La troisième partie est une danse populaire joyeuse et typiquement américaine en 2/4, une Hoe Down avec un passage lyrique et mélodieux en son milieu. la fin, un solo est suivi par une clôture rapide.Dans son concerto pour piano, Anderson unit une composition pure et classique des thèmes beaux et simples, sans oublier des éléments de la musique légère. Cette uvre.
SKU: BT.BMP8091417
SKU: DZ.DZ-4303
ISBN 9782898522208.
Dedi cated to world renowned guitarist David Russell, Peated Waltzes is a three-movement piece that pays homage to the peated whiskies of Islay, the southernmost island of the Inner Hebrides of Scotland. The opening movement, Earthy Smoke, Sea Salt and Iodine, attempts to portray the distinctive character of the single malts of that region. Based on the Gaelic folk song The Praise of Islay (Moladh na Landaidh), the second movementâs title comes from one the songâs last verses, O, may long their wild notes flow. The third movementâs theme was extracted from the letters of Laphroaig, one of the most iconic Scotch whiskies, whose nameâs meaning inspired the title, By the Broad Bay. In the second part, the traditional Celtic melody, An Islay Pipe Reel, is quoted. At the end, themes of the previous movements are recalled and intertwined, as if trying to emulate the long and lingering finish of an Islay dram.Dédié au guitariste de renommée mondiale David Russell, « Peated Waltzes » est une pièce en trois mouvements qui rend hommage aux whiskies tourbés dâIslay, lâîle la plus méridionale des Hébrides intérieures dâÃcosse. Le mouvement d'ouverture, « Earthy Smoke, Sea Salt and Iodine », tente de dépeindre le caractère distinctif des single malts de cette région. Basé sur la chanson folklorique gaélique « L'éloge d'Islay » (Moladh na Landaidh), le titre du deuxième mouvement vient de l'un des derniers couplets de la chanson, « O, que leurs notes sauvages coulent longtemps ». Le thème du troisième mouvement est extrait des lettres de Laphroaig, lâun des whiskies écossais les plus emblématiques, dont la signification du nom a inspiré le titre « By the Broad Bay ». Dans la deuxième partie, la mélodie celtique traditionnelle « An Islay Pipe Reel » est citée. à la fin, les thèmes des mouvements précédents sont rappelés et entrelacés, comme pour tenter d'imiter la finale longue et persistante d'un drame d'Islay.